Шырав

Шырав ĕçĕ:

алӑк сăмах пирĕн базăра пур.

алӑк (тĕпĕ: алӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ӗнер ҫак алӑк ҫине пӗр хутне ҫыпӑҫтарса хӑварнӑ, паян ирхине — теприне.
— Вчера на мою дверь наклеили первую из этих афиш, а сегодня утром — вторую.

I. Граждан вӑрҫипе ҫемье вӑрҫи // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Хупах хуҫи хунарне алӑк ҫине ҫыпӑҫтарса хунӑ пӗлтерӳ патне илсе пычӗ.
Трактирщик поднес свой фонарь к листу бумаги, наклеенному на одной из створок дверей.

Алӑк чӗриклетет.
Скрипит дверь.

Ҫулах, ҫавам, эс шӑрӑхчен, ҫулах эс сывлӑм типиччен! // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 14–15 с.

Сасартӑк вӑл алӑк еннелле пӑхрӗ:
— И вдруг посмотрела на дверь:

Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Кӗчӗҫ те, ҫӗлӗкӗсене хыврӗҫ, алӑк патӗнче чарӑнса тӑчӗҫ.
Они вошли, сняли шапки и остановились у дверей.

Анчах вӗренекенсем вырнаҫса ларма кӑна ӗлкӗрчӗҫ, алӑк уҫӑлчӗ, вара класа татах икӗ ача — Дёмӑпа Ваня Березкин — кӗрсе тӑчӗҫ.
Но едва все ученики уселись, как открылась дверь, и вошли ещё двое — Дёмушка и Ваня Берёзкин.

Ҫӳлтисене аялтисенчен, халӑхран уйӑрса тӑракан ҫирӗп алӑк ун умӗнче хытӑ хупӑнса ларнӑ.
Перегородка между великим и малым воздвиглась снова.

III. Ача пӑхса ӳстерекен // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Тимӗр алӑк кивӗ замока ҫӗннинчен уйӑрса тӑрать: вӑл питӗ хулӑн, ӑна тупӑпа персен те шӑтараймастӑн.
Старое здание отделяется от нового толстыми железными воротами, которых и пушками не пробьешь.

II. Мужик ӑс-тӑнӗ полководец пӗлнин тӗшне тӑрать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ваҫҫук аппӑшӗ хыҫҫӑн алӑк хупӑнсанах, Лида хӑйӗн сиксе тапакан чӗри тӗлне аллипе тытса: — Ой, эпӗ мӗн тери хытӑ хӑрарӑм! — терӗ.
Как только за теткой Васька закрылась дверь, Лида прижала руки к бьющемуся сердцу: — Ой, как я испугалась!

31 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Одинцов малалла чупса кайрӗ те Ваҫҫук аппӑшне хӑвӑрт алӑк уҫса пачӗ.
Одинцов забежал вперед и ловко распахнул перед теткой Васька дверь.

Унтан вӑл кӗсйинчен ула тутӑр туртса кӑларчӗ, сӑмсине хытӑ шӑнкартрӗ те алӑк ҫине хӑраса пӑхрӗ.
Потом вытащил клетчатый платок, шумно высморкался и с испугом покосился на дверь.

29 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑл аллине сулса систерчӗ те алӑк патне кайрӗ.
Он помахал рукой и пошел к двери.

Ӑна каллех ҫакӑн пек туйӑнса кайрӗ: Екатерина Алексеевна хӑйӗн кӗрӗкне тӑхӑнать пек, ӑшӑ тутӑрне ҫыхса, каялла ҫаврӑнса пӑхмасӑр, алӑк патнелле чупать пек.
Он вдруг представил себе, как Екатерина Алексеевна надевает свою шубку, повязывает пушистый платок и, не оглядываясь, бежит к двери.

28 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Ах, ах, ҫакӑн пек начар ҫанталӑкра… — тесе алӑк хупса кулянса юлчӗ Митя амӑшӗ.
— Ах, ах, в эдакую погоду! — закрывая за ними дверь, сокрушалась Митина мама.

27 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Митя амӑшӗ, лутра хӗрарӑм, хӗрачасене алӑк уҫса кӗртрӗ.
Митина мама, невысокая женщина, открыла девочкам дверь:

Шӑнса хӗрелнӗ аллисене пальто ҫаннисем ӑшне чиксе, сивӗ ҫапнӑ урисене такӑртаттарса ҫӳрерӗ вӑл, мӑйне тӑсса, Митя пурӑнакан ҫуртӑн ҫутӑ чӳречи патне пыра-пыра пӑхрӗ, алӑк умӗнче утса ҫӳрерӗ.
Засунув в рукава пальто красные пальцы и постукивая замерзшими ногами, она вытягивала шею, заглядывала в освещенное окно Митиной комнаты и прохаживалась мимо крыльца.

Ваҫҫук Трубачёв алӑк умӗнче чарӑнса тӑчӗ, ҫамки ҫинчи ҫӳҫ пайӑркине каялла ывӑтрӗ те куҫӗ умне пӗтӗм класс тухса тӑчӗ.
Васек Трубачев остановился на пороге, откинул со лба волосы и встретился глазами со всем классом.

Унтан алӑк чӗриклетсе илчӗ.
Куҫарса пулӑш

26 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Унтан вара: — Анне, алӑк уҫ! — тесе чӗнчӗ амӑшне.
И позвал мать: — Мама, открой!

Алӑк уҫӑлчӗ.
Куҫарса пулӑш

25 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика