Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрман сăмах пирĕн базăра пур.

вӑрман (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ун куҫ умне вӑрман тухса тӑчӗ, карнӑ палаткӑсем патӗнче ачасем кӗпӗрленсе тӑнӑ пек туйӑнчӗ.
Перед его глазами стоял лес, около раскинутых палаток теснились ребята.

15 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑрман леш енче, сылтӑмра, — МТС.
А по правую руку за лесом — это МТС.

14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Инҫетри вӑрман хыҫӗнче темскер кӗмсӗртетсе илчӗ, аяккалла янӑраса кайса, ерипен илтӗнми пулчӗ…
За дальним лесом что-то ухнуло и, прокатившись по земле глухим эхом, замерло…

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑрман питӗ хӑвӑрт тӗттӗмленсе пычӗ.
Лес быстро темнел.

Вӑрман сайралчӗ.
Лес поредел.

12 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Унтан вӑл кӗҫех ҫӗр ҫине сиксе анчӗ, аллипе таҫталла, вӑрман хыҫнелле кӑтартса, васкавлӑн ӑнлантарма пикенчӗ:
Потом он соскакивает на землю, показывает рукой куда-то за реку, за лес и торопливо объясняет:

Вӑрман ҫинче каллех нӑйлатакан вӑрӑм сасӑ илтӗнсе кайрӗ; палатка кӑшт ҫеҫ чӗтренсе илчӗ.
Над лесом снова ползет протяжный, ноющий звук, палатка тихо шевелится.

Сасартӑк вӑрман хыҫӗнче каллех кӗмсӗртетме тытӑнчӗ.
И вдруг опять что-то за лесом стало бабахать.

11 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑрман ҫийӗн каллех самолётсем кӗрлесе вӗҫсе иртрӗҫ.
Над лесом с тихим гудением снова проплыли самолеты.

10 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑрман хӑйӗн ыйхинчен вӑранса ҫитеймен-ха.
Лес был еще сонный.

Лёня Белкин куҫне илмесӗр тӗттӗм вӑрман ҫинелле пӑхса тӑрать.
Леня Белкин боялся отвести глаза от чернеющего леса.

Вӑрман сайралма пуҫларӗ.
Лес стал редеть.

9 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫӑра вӑрман тӑрӑх утма ҫӑмӑл мар, туратсем кӗпе-йӗмрен ҫакланаҫҫӗ, вӗлтрен урасене вӗтеле-вӗтеле илет.
Лес был густой, без тропинок, разросшийся кустарник цеплялся за платье, ноги обжигала крапива.

Сцена ҫинче хура вӑрман та ӳссе ларӗ, ҫырма та кӗрлесе юхӗ, хӗвел те тухӗ, ҫутӑ уйӑх та…
На сцене и темный бор вырастет, и река побежит, и солнце взойдет, и ясный месяц засветит.

6 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кивви вӑл кунта, вӑрман хыҫӗнче…
А старая вот тут, за леском…

— Пирӗн ҫӗр пек ҫӗр ниҫта та тупаймастӑн Генка тӳрленсе тӑчӗ, ерипен пуҫне пӑрса илемлӗ улӑх ҫине, юханшыв ҫине, инҫетре сарӑ тӗслӗн курӑнса выртакан уй-хир, вӑрман ҫине пӑхса илчӗ те мӑнкӑмӑллӑн: — Акӑ вӑл, пирӗн ҫӗр! — тесе хучӗ.
— Такой земли, як у нас, нигде не найдешь, Генка выпрямился, медленно повернул голову, окинул взглядом цветистый луг, речку, далекое желтеющее поле, лес и с гордостью сказал: — Вот она, наша земля!

5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӑй те мана шырама тухнӑ, Степан пичче те ут утланса вӑрман тӑрӑх шыраса ҫӳренӗ.
Сама ходила меня искать, дядя Степан на Гнедом ездил по лесу.

Ярыжкӑри комсомолецсем пурте вӑрман хатӗрлеме кайнӑ, яла Коноплянкопа учительница кӑна юлнӑ.
Комсомольцы из Ярыжек все на лесозаготовки уехали, остались только Коноплянко да учительница.

4 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӑнасене кӗтсе илеймесӗр вӗсем виҫӗ хут шыва кайса кӗчӗҫ, вара тин, ҫиле май уҫӑ саслӑн юрлани илтӗнчӗ те, вӑрман хыҫӗнчен грузовик сиксе тухрӗ, ун ҫинче пионерсен ҫулӑм пек хӗрлӗ ялавӗ вӗлкӗшсе пырать.
Трижды успели они сбегать к реке, прежде чем ветер донес до них звонкую песню и из-за леса вынырнул грузовик с широким полыхающим, как пламя, пионерским знаменем.

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫырма леш енче ҫӑра вӑрман кӑваккӑн курӑнса ларать.
За рекой синеют густые леса.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика