Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл вакӑ патне вӗҫсе ҫитрӗ, мана пуҫ тайнӑ евӗр хӑйӗн ҫинҫе ури вӗҫҫӗн тайкаланса илчӗ те, хам ҫывхарсанах шапа пылчӑк ҫине чӑмнӑ пек, вакка сикрӗ.

Она слетела к проруби, закачалась на высоких ножках, словно кланялась мне, а когда я приблизился, бухнула в воду, словно лягушка в болото.

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

Хӗрсе ҫитрӗ Якур: халех вӑрмана чупса тухас килчӗ унӑн.

Загорелось Егорке: сейчас в лес бежать!

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Хыр тепӗр айккинелле ҫаврӑнчӗ те сунарҫӑ йӗлтӗрӗсене вӑр-вар шутаркаласа анмалли вырӑна ҫитрӗ.

Охотник свернул в сторону от сосны и побежал, ловко скользя лыжами по снегу, к спуску.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Хури хыр айнех ҫитрӗ ӗнтӗ.

Но Черный был уже под сосной.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Смирька ҫурма вӑрмана ҫитрӗ те кӗтсе тӑмалли вырӑн суйласа илчӗ.

Смирька прошел до середины стены леса и выбрал себе место, где ждать.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Смирька ун патне ҫитрӗ те: — Шкул хуралҫин Шарикне тискер кайӑк ҫисе янӑ, — тесе пӗлтерчӗ.

Смирька к нему и говорит: — Школьного Шарика зверь-от заел.

Смирька ерӗҫмест // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Тавлашнӑ вӑхӑтра Смирька та ҫитрӗ.

Пока спорили, и Смирька подошел.

Смирька ерӗҫмест // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Шӑшисене юратман ача та Пика хӑнӑхса ҫитрӗ.

Даже мальчик, который так не любил мышей, очень привязался к Пику.

Вӗҫӗ лайӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Часах шӑши ҫури ачасене хӑнӑхса ҫитрӗ, вӗсенчен хӑрами те пулчӗ.

Скоро мышонок так привык к ребятам, что совсем перестал их бояться.

Вӗҫӗ лайӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Саккӑрмӗш кун ирхине ача чӑлантан чупса ҫитрӗ те алӑк патӗнченех: — Тытрӑм! Пӑх — сарри лекрӗ! — тесе кӑшкӑрса ячӗ.

И вот утром на восьмой день мальчик прибежал из чулана и ещё в дверях закричал: — Поймал! Гляди: жёлтенький!

Шӑши таппи // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Нумай ҫинипе сывлама та йывӑрланса ҫитрӗ.

Так наелся, что ему даже дышать стало трудно.

Инкек музыкант // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Пик шӑшисем ҫӳлте пурӑнаҫҫӗ пулӗ тесе, кӗтес тӑрӑх хӑпарчӗ, шӑтӑк витӗр тухса чӑлана ҫитрӗ.

Пик подумал, что мыши, может быть, живут там, наверху, взобрался по стенке, вылез через дырку и очутился в чулане.

Инкек музыкант // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Акӑ вӑл уҫланка чупса ҫитрӗ, малалла унта хӳме хуса лартнӑ, пӳрт те пур, мӑрйинчен тӗтӗм тухать.

Пик добежал до поляны, где за забором стоял большой дом с дымящими трубами.

Инкекрен инкеке // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Суранӗсене ҫуланӑ вӑхӑтра вӑл тӗттӗм витӗр пӑхма хӑнӑхса ҫитрӗ.

Пока он зализывал свои раны, глаза его понемножку начали привыкать к темноте.

Инкекрен инкеке // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Пик ҫырма хӗррине чупса ҫитрӗ те чарӑнчӗ.

Мышонок добежал до берега реки и остановился.

Юр тӑрӑх та пӑр ҫийӗн // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Каҫ та пулса ҫитрӗ, уйӑх та тӳперен ҫутатма пуҫларӗ.

Наступила уже ночь, и луна стояла высоко в небе.

Юр тӑрӑх та пӑр ҫийӗн // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Хӗрача макӑрса ярасса ҫитрӗ.

Девочка всхлипнула.

Хӑраса вӑранни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ку вӑхӑта Пик питӗ те самӑрланса ҫитрӗ, ӑна темле сӳрӗклӗх пусрӗ.

К тому времени Пик ужасно растолстел, какая-то вялость на него напала.

Юр та ыйхӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Йӑвара пурӑнма начарланса ҫитрӗ.

Жить в гнезде стало плохо.

Апат-ҫимӗҫ усрамалли хуралтӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Вӑл ҫитӗнсе те ҫитрӗ ӗнтӗ, анчах сахал ӳсрӗ.

Он стал совсем взрослым, но вырос очень мало.

Чӗнмен хӑна // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.