Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

утса (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шупашкар автобусӗнчен иккӗн анса юлчӗҫ те пирӗн енне утса килеҫҫӗ.

Из автобуса вышли двое и направились в нашу сторону.

Хӑна хӗр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 33–37 с.

Кӗрен лӗпӗш пек вӗҫсе тейӗттӗм те — утса килет.

Сказал бы, что летит как розовая бабочка, но она шагает.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Пӗр пӗ-ӗ-ӗчӗк хӗр ача килет утса сывлӑшпа.

Крошечная девочка движется по воздуху.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Вӑл ман пата утса килчӗ те эпӗ ҫӑвар уҫса ӗлкӗриччен хутаҫӗнчен парнесем туртса кӑларчӗ, мана тумлан-тарма пуҫларӗ.

Он подошёл ко мне, не успел я открыть рот, как дед развернул свёрток и стал доставать подарки.

Лешкас ачисем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Хутортан анатарахра вӑл март уйӑхӗнчи сӗлкӗш кишӗклесе пӗтернӗ кӑвак пӑр тӑрӑх Дон урлӑ каҫрӗ, сарлакан пусса килӗ еннелле утса кайрӗ.

Ниже хутора он перешел Дон по синему, изъеденному ростепелью, мартовскому льду, крупно зашагал к дому.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапах та вӑл, хуҫӑлса-ванса пӗтнӗ пурнӑҫӗн хӑйӗншӗн тата ыттисемшӗн мӗн чухлӗ те пулин хакӗ пур пек, ҫаплах-ха ҫӗр ҫинче утса ҫӳресшӗн тӗрмекленчӗ…

Но сам он все еще судорожно цеплялся за землю, как будто и на самом деле изломанная жизнь его представляла какую-то ценность для него и для других…

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем утса килнӗ сасӑсене илтсе, утсем хуллен кӗҫенсе ячӗҫ.

Заслышав их шаги, тихо заржали кони.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан хӑвӑрт тумланчӗ те алӑк патнелле утса кайрӗ.

Она быстро оделась, шагнула к двери.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий вӗсем патне пӗшкӗнчӗ, ачисем ҫине пӑхса тӑчӗ те, чӗрне вӗҫҫӗн утса, пӑрӑнса кайрӗ, ним шарламасӑр Аксинья ҫумне пырса ларчӗ.

Григорий склонился над ними, постоял немного и отошел на цыпочках, молча присел возле Аксиньи.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ытараймасӑр пӑхакан куҫӗсене ун ҫинчен илмесӗр, вӑл темиҫе хутчен лаша тавра утса ҫаврӑнчӗ, чӗлхине чаплаттарса ыйтрӗ:

Не сводя очарованных глаз с коня, он несколько раз обошел вокруг него, пощелкал языком:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий ун чухне юпаран кӑкарнӑ лашисем патне утса пыратчӗ, аяккарахра казаксем кӗпӗрленсе тӑнине курчӗ те унталла ҫул тытрӗ.

Григорий шел к своим лошадям, стоявшим у коновязи, но, увидев в стороне густую толпу, направился туда.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл чӗлпӗре вайпах карӑнтарса туртрӗ те, лашине хӑй хыҫҫӑн ҫавӑтса, хыпалансах малалла утса кайрӗ.

Он торопливо пошел вперед, с силой натягивая поводья, ведя за собой коня.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Курӑк ҫинче ҫӑра сывлӑм кӗмӗшке ука пек ҫуталса йӑлтӑртатать, лашасем утса иртнӗ вырӑнсенче чӗлтӗрти пӗчӗк юханшыв майлӑ тӗксӗм йӑрӑмлӑ йӗр выртса юлать.

На траве серебряной парчою лежала густая роса, и там, где проходили лошади, оставался темный ручьистый след.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, Капарин ҫине пӑхмасӑр, капланса килекен сурчӑкне чӑрт! та чӑрт! суркаласа, хӑйсем пурӑнакан хӳшӗ еннелле васкамасӑр утса кайрӗ.

Не взглянув на Капарина, время от времени сплевывая обильно набегавшую слюну, Григорий медленно пошел к стоянке.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗррехинче ҫапла, ҫыран хӗрринелле шӑппӑн утса пынӑ чух, Григорий утрав ҫывӑхӗнчех акӑшсен пысӑк ушкӑнне асӑрхарӗ.

А однажды, бесшумно подойдя к берегу, Григорий увидел неподалеку от острова большую стаю лебедей.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ыттисен айӗнчи пӑшӑхтарса ҫитернӗ утсем, урисене аран улӑштаркаласа пусса, ҫӑра шурӑ кӑпӑк юхтарса, енчен енне сулкаланса ҫеҫ утса пычӗҫ.

Под остальными загнанные лошади качались, еле переставляли ноги, роняя на землю густые белые хлопья пены.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Капарин, аркӑ ҫинчи сӗлӗ юлашкине ҫӗр ҫине тӑкса, Григорий хыҫӗнчен утса пычӗ.

Капарин высыпал из полы на землю остатки зерна, последовал за Григорием.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл аллисемпе пилӗкне тытрӗ те, каска пек тачка пӗҫҫисене пӑркалантаркаласа, майӗпен Фомин ҫывӑхнелле утса кайрӗ.

Она подбоченилась и медленно шла к Фомину, виляя широченными бедрами.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрлӗармеец кӑмака ҫумӗнчен пӑрӑнса тӑчӗ, кӗлеткине пӗкӗртрӗ те, урайӗнче лачкам йӗпе ҫӑматтисенчен нӳрӗ йӗр хӑварса, майӗпен алӑк еннелле утса кайрӗ.

Красноармеец отшатнулся от печи, сгорбился и медленно пошел к выходу, оставляя на полу влажные следы промокших валенок.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, сӗнсе панӑ пируса илсе, сак ҫинчи чугун куршак патне утса кайрӗ те, йывӑҫ ывӑса шутарса, куркапа шыв ӑсрӗ.

Григорий взял предложенную ему папиросу, подошел к стоявшему на лавке чугуну и, отодвинув деревянный кружок, зачерпнул воды.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех