Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрман сăмах пирĕн базăра пур.

вӑрман (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑрман варринче, симӗс уҫланкӑра, вӗсем ватӑ тунката ҫине ҫара урисене хутлатса лараҫҫӗ те саралакан вӑрман ҫине салхуллӑн пӑхаҫҫӗ.
В глубине леса, на зеленой поляне, они усаживаются втроем на старый пень и, поджав под себя босые ноги, с грустью смотрят на покрасневшие листья, на желтеющий лес.

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ялтан тухсанах вӑрман пуҫланать, кунта вара хӗрачасем лӑштах сывласа яраҫҫӗ.
За селом, где начинается лес, девочки вздыхают свободней.

Шултра шур чечексем, тикӗт курӑксем тата шӑнкрав курӑксем пусса илнӗ вӑрман уҫланкинче ҫаплах-ха шӑрчӑксем чӗриклетеҫҫӗ, лӗпӗшсем вӗл-вӗл вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ.
А на лесной поляне, покрытой белыми крупными ромашками, полевой гвоздикой и колокольчиками, еще хлопотливо трещат в траве кузнечики, кружатся бабочки.

— Таҫта вӑрман хыҫӗнче переҫҫӗ, — терӗ Степан Ильич.
— За лесом где-то, — определил Степан Ильич.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӗсен куҫне курӑнас мар тесе ачасем вӑрман тӑрӑх утрӗҫ.
Боясь попасться им на глаза, ребята шли лесом.

41 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

… Хӑраса ӳкнӗ, мӗскӗн хӗрачасем вӑрман тӑрӑх аташса ҫӳренӗ.
…Испуганные, несчастные, девочки бродили по лесу, потеряв дорогу.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вара шофер машинне вӑрман хӗррине… йывӑҫсем айне илсе кайса тӑратрӗ…
Тогда шофер подъехал к самому лесу… под деревья…

Хыҫалалла пӑхсан, вӑрман чӑтлӑхӗ витӗр кӗрен ҫулӑм явӑнни курӑнчӗ.
Позади них сквозь гущу леса просвечивало розовое пламя.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Старик, сасартӑк чарӑнса, вӑрман ҫинелле ҫаврӑнса пӑхрӗ те лашине тапратрӗ.
— Старик вдруг замолчал, оглянулся на лес и тронул лошадь.

Тимӗрҫӗ ӑна вӑрман хӗррине ҫитиччен ӑсатса ячӗ.
Кузнец проводил до опушки.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫынсене вӑрман тӑрӑх сапаласа ямалла мар, пуҫтарас пулать вӗсене!
Собирать людей надо, а не распускать по лесу в одиночку!

Ҫавӑнтанпа вӑл вӑрман тӑрӑх ҫапкаланса ҫӳренӗ, утӑ капанӗсем ӑшӗнче пытанса пурӑннӑ.
С тех пор он бродил по лесу, прятался в копне сена.

Арестленисем вӑрман тӑрӑх сапаланса кайрӗҫ.
Арестованные рассыпались по лесу.

Шоссен пӗр енче вӑрман.
С одной стороны шоссе начался лес.

Ҫыран хӗррипе каллех ҫӑра вӑрман пуҫланчӗ…
И снова загустел на берегах лес…

31 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Малта каллех вӑрман курӑнчӗ.
Впереди снова начинался лес.

Вӑрман чӑтлӑхӗнче нӳрӗк те тӗттӗм, ҫӑра туратсемпе тӗмсене пула хӗвел те лекмест унта, курӑк ҫинчи сывлӑм та типсе ҫитмест.
В непроходимой чаще леса было темно и сыро, солнце скупо проникало туда сквозь густую зелень кустов и деревьев, на траве не просыхала роса.

Вӑрман пӗрре ҫӑралса пырать тепре сайраланать, ачасене хӑш чух вӗсем ку вырӑнсенче пулнӑ пек те туйӑна-туйӑна каять.
Лес то густел, то редел, приметы были так похожи, что мальчикам начинало казаться, будто они уже проходили эти места.

Таҫта илсе каякан сукмаксемпе вӑрман ҫулӗсем тӗл пулма пуҫларӗҫ.
Стали попадаться путаные тропинки, лесные дороги.

Мазинпа Русаков вӑрман тӑрӑх икӗ кун аташса ҫӳрерӗҫ.
Два дня Мазин и Русаков блуждали по лесу.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика