Шырав

Шырав ĕçĕ:

ялсем (тĕпĕ: ял) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Халӗ акӑ пирӗн тӑван Украинӑн темиҫе облаҫӗ урлӑ каҫмалла, ҫӗршер ялсем витӗр тухмалла, тӑшман тылне питӗ шалах кӗрсе кайса, унта икӗ ҫул хушши нимӗҫ захватчикӗсем хуҫа пулса пурӑнакан районсенче пӗтӗм халӑха пӗрлештерсе, партизанла кӗрешӳ вутне аталантарса ямалла.
Сейчас нам предстоит пройти несколько областей Украины, сотни сёл, проникнуть в глубокий тыл противника, раздуть пламя народной борьбы в районах, где немецкие захватчики хозяйничают второй год.

Инҫе ҫула, чаплӑ ӗҫсем тума // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Ку вӑхӑтчен эпир юнашар тӑракан темиҫе район тытӑмӗнче кӑна хамӑр тӑван ялсем тавра ҫавӑрӑнкаласа ҫӳреттӗмӗр.
Мы до сих пор петляли вокруг своих родных сёл.

Тепӗр кунне юханшывӑн тепӗр енче тӑшман вут тӗртсе хыптарнӑ ялсем ялкӑшса ҫунма пуҫларӗҫ.
На следующий день запылали подожжённые мадьярами сёла на правом берегу реки.

Новослободск вӑрманӗнче // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Темиҫе ҫӗр куҫпа пӑхаҫҫӗ ҫав ҫынсем Клевень айлӑмӗнче сапаланса ларакан ялсем урлӑ хӑйсен тӑван хули ҫине, — йӗри-таврах тӑшман ҫарӗсем тӑни вӗсемшӗн нимӗн те мар тейӗн.
Сотни глаз из-за деревьев смотрят поверх лежащих у Клевени сёл, как будто нет им никакого дела до противника.

Клевень шывӗ хӗрринчи лагерь // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Команднӑй пунктран таврара мӗн пурри ҫукки пӗтӗмпех курӑнса тӑрать: тӑван ялсем, вӑрмансем, ҫиларманӗсем, ҫулсем; вӑл ҫулсем тӑрӑх халӗ авӑ нимӗҫ машинисем йӑртлатса ҫӳреҫҫӗ; катара-катара, пӗлӗтпе ҫӗр сыпӑшса кайнӑ тавракурӑмра, Путивль хулинчи авалхи чиркӳ тӑррисем пӗлӗтелле кармашаҫҫӗ.
С командного пункта видно было всё наше родное, такое знакомое: сёла, лес, ветряки, дороги, по которым сновали немецкие машины, на горизонте колокольни старинных путивльских церквей.

Вӑл ялсем пурте пӗр лини ҫинче, пӗр-пӗринчен ҫич-сакӑр километрта, уҫӑ вырӑнта катаранах курӑнса лараҫҫӗ; вӑрмансем кунта пӑч-пач утравсем пек кӑна тӗлпулкалаҫҫӗ.
Села расположены приблизительно на одной линии, с запада на восток, километров в восьми друг от друга, местность вокруг них открытая, леса в этом районе лежат только островками.

Партизансен столици // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Вӑл ращасем хушшине хуторсемпе ялсем вырӑнаҫнӑ.
К рощам жмётся много хуторов и сёл.

Спадщан вӑрманӗн хуҫисем // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Кам пӗлет, тен унта, малта, нимӗнле ялсем те ҫук?
Может, там, впереди, никаких сел нету?

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Анчах эсӗ хӑвӑн ирӗклӗхне миххе чиксе хунӑ та ялсем тӑрӑх йӑтса ҫӳретӗн иккен, христарати пӗр татӑк ҫӑкӑр ыйтатӑн.
А ты, выходит, завязала свою свободу в мешок и таскаешь ее на горбу по селам, просишь кусок хлеба за ради Христа.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пирӗн урамри нумай ҫынсем ялсем тӑрӑх япаласемпе ҫӑкӑр улӑштарма кайрӗҫ.
И многие жители подались по селам менять вещи на хлеб.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Анчах текех ӗнтӗ ялсем тӑрӑх хӑнана ҫӳреймест, хуларах тӗрлӗ ҫынсем патӗнче ҫӗр каҫса ирттерет, ытларах вӑл хӑйне сӑмсинчен чиртме юратакансем патӗнче пурӑнкалать.
За это наслаждение он уже не может разъезжать по деревням, а должен оставаться в городе и ночевать в разных домах, особенно тех дворян, которые находили удовольствие щелкать его по носу.

VI сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Ҫак тумтирсем пӗрле пӑтрашса тӑни Иван Ивановича тӗлӗнсе пӑхмаллах илентерчӗ; ҫав вӑхӑтрах хӗвел ҫути те тӗллӗн-паллӑн курӑнакан кӑвак та симӗс ҫанӑсем ҫине е ылттӑн ука ҫине ӳкет, е шпагӑн шӗвӗр вӗҫӗнче вылянса йӑлкӑшать те, леш, ялсем тӑрӑх кӑтартса куҫса ҫӳрекен ҫапкаланчӑксен вертепӗ евӗрлӗ ӑсран каймалла йӑлтӑртатать.
Все, мешаясь вместе, составляло для Ивана Ивановича очень занимательное зрелище, между тем как лучи солнца, охватывая местами синий или зеленый рукав, красный обшлаг или часть золотой парчи, или играя на шпажном шпице, делали его чем-то необыкновенным, похожим на тот вертеп, который развозят по хуторам кочующие пройдохи.

II сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Америка журналисчӗ ҫырнине пире вожатӑй вуласа пачӗ: ялсем вырӑнне унта шурӑ кӗл ҫеҫ юлнӑ, тет…
Вожатая нам читала, как американский журналист писал, что там вместо деревень остался только голубой пепел…

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Хуласем те, ялсем те юлман.
Ни городов, ни деревень не осталось.

Ялсем вара аяккарах, шыв ан илейтӗр тесе, ҫӳлерех вырӑнсене ларса тухнӑ.
А сёла подальше, на взгорьях, стоят, чтобы их вода не доставала.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Кунта ялсем ларнӑ пулсан, вӗсене те шыва путарӗччӗ.
Если бы тут сёла были, их бы тоже заливало.

— Мӗншӗн тата вӑл ун пек: эпир каятпӑр-каятпӑр, ҫырансем ҫинче нимӗн те — хуласем те, ялсем те ҫук?
— А почему это мы плывем-плывем, а на берегах ничего нет — ни городов, ни сел?

Куратӑп: тӳпе уҫӑлать те — Тӳпен усал ывӑлӗ сирӗн ялсем ҫине ӳкет.
Я вижу — небо раскрывается и злой сын неба падает в наши селенья.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӑнтӑр ҫитнӗ тӗлелле эпӗ кайӑк тытассине пӗтеретӗп, киле вӑрманпа та уйсемпе уттаратӑп, — мӑн ҫулпа ялсем витӗр каяс пулсан, арҫын та ачасемпе каччӑсем решеткесене туртса илеҫҫӗ, хатӗрсене ҫӗмӗрсе ватса тӑкаҫҫӗ, — ӑна эпӗ пӗрре курса пӑхнӑччӗ.
К полудню я кончаю ловлю, иду домой лесом и полями, — если идти большой дорогой, через деревни, мальчишки и парни отнимут клетки, порвут и поломают снасть, — это уж было испытано мною.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пирӗн пароход ҫӗртен уйрӑм пырать, унтан аяккалла тарать, ялсем, ҫынсем пурри ҫинчен аса илтерсе, ывӑннӑ кун шӑплӑхӗнче куҫа курӑнман чиркӳ тӑрринче чан ҫапнӑ сасӑ ҫыранран илтӗнсе килет.
Наш пароход отъединён от земли, убегает прочь от неё, а с берега, в тишине уставшего дня, доносится звон невидимой колокольни, напоминая о сёлах, о людях.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика