Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑкнӑ (тĕпĕ: тӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑйӗн ӳт-пӗвӗ сурсах ыратать пек тата ӳпкелешсе хирӗҫет пек туйӑнать ӑна, ҫывӑрнӑ чухне ӑна темскерле йывӑр та ҫемҫе япалапа, кӑкӑра йывӑррӑн сурса ыратакан тунисӗр пуҫне урӑх нимӗнле йӗрри-палли те хӑварман япалапа, хӗнесе тӑкнӑ пек туйӑнать.
Ей казалось, что её тело ноет и жалуется, точно его избили во сне чем-то тяжёлым и мягким, не оставляющим иных следов, кроме тягостной боли в груди.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Никам сисмен хушӑрах тахши Минакова хӗнесе тӑкнӑ, вӑл аллисемпе хӳмерен тыткаласа, урампа утса пырать, юнлӑ сурать хӑй, ӗсӗклесе йынӑшать:
Незаметно избили Минакова, он шёл по улице, упираясь в заборы руками, плевался кровью, всхлипывал и ныл:

Пирӗн тӑвӑрлӑха аркатса тӑкнӑ ӗнтӗ, саркаланса пурӑнах, халӑх, епле пурӑнассу килнӗ пек!
Разрушена теснота наша, простирайся, народ, как хочешь!

Бурмистров ҫак этемпе икӗ хутчен те тытӑҫса пӑхнӑ, икӗ хутӗнче те леш ӑна питӗ хытӑ тата кӳренмеллех хӗнесе тӑкнӑ, ҫавӑнтан вара, хӑйне ҫӗнтернӗ ҫынна курсан, вӑл тунсӑхлӑ ҫилӗпе хаярланса каять.
Бурмистров дважды пробовал драться с этим человеком, оба раза был жестоко и обидно побит и с той поры, видя своего победителя, наливался тоскливою злобою.

Событисем ӳссех пыраҫҫӗ, инкексен шучӗ нумайланать, хула ҫыннисем тӑтӑшрах та тӑтӑшрах «Лиссабонра» пухӑна-пухӑна лараҫҫӗ, пӗрне-пӗри тарӑхнипе усал сӑмахсем каласа хӑратма тытӑнчӗҫ, ҫавӑн пекех тата нимӗҫсене те ятлакаласа илеҫҫӗ; пӗррехинче ӗҫ ҫак тарана та ҫитнӗ-мӗн: земски начальник Штрехель, тарӑхнипе саралсах кайса, хула пуҫлӑхӗпе Кожемякина кӑшкӑрса тӑкнӑ:
Развивались события, нарастало количество бед, горожане всё чаще собирались в «Лиссабон», стали говорить друг другу сердитые дерзости и тоже начали хмуро поругивать немцев; однажды дошло до того, что земский начальник Штрехель, пожелтев от гнева, крикнул голове и Кожемякину:

Пӗррехинче, ҫивӗч хӗрарӑм-пахчаҫӑна, Фимка Пушкаревӑна, хӑйӗн ӑнсӑртран туслашнӑ темлескер чӗре ҫунтармӑшӗ хытӑ хӗнесе тӑкнӑ пулнӑ та, хайхискер, тарса пытанас тесе, Тиунов патне чупса пынӑ, ӗсӗкле-ӗсӗкле ҫакӑ хӗрарӑмӑн асаплӑ мӗскӗн шӑпине ылханма тытӑннӑ, — ҫавӑн чухне хӑрах куҫ вӑл хӗрарӑма ачашшӑн та витӗмлӗн ҫапла каланӑ:
Когда бойкая огородница Фимка Пушкарева, больно побитая каким-то случайным другом сердца, прибежала к Тиунову прятаться и, рыдая, стала проклинать горькую бабью долю, — кривой сказал ей ласково и внушительно:

Ҫакӑн хыҫҫӑн вӗсем хӑрах куҫран ҫур витре шурӑ эрех лартма ыйтнӑ, тата ытларах та ӗҫесшӗн пулнӑ, лешӗ паман, ҫакна хайхи хытӑ хӗнесе тӑкнӑ, ун хыҫҫӑн темиҫе кунтанах, вара вӑл, Волынка ӑнлантарнӑ тӑрӑх, каллех «ҫул ҫӳреме» тухса кайнӑ.
Тогда они стребовали с кривого полведра водки, захотели ещё, а он отказал, его побили, и через несколько дней после этого он снова ушёл «в проходку», как объяснила Волынка.

Хумлӑ-хумлӑ тӳремлӗхе, пӗтӗмпех чӑпӑрккапа хӗнесе тӑкнӑ пек, сӑрӑ тӗслӗ ҫул-йӗрсем касса йӗрлесе пӗтернӗ.
Волнистая равнина вся исхлёстана серыми дорогами.

Ҫапла ҫав, Александр вӑхӑтӗнче пулнӑ ӑрӑвӑн пур паха енӗсене те Николай патшан арман чулӗ лутӑркаса, ҫӗмӗрсе, пӑсса тӑкнӑ; вӑл ӑру Руҫӑн пуласлӑхӗ ҫывӑх вӑхӑтрах улшӑнса лайӑхланасса ӗненнӗ пулнӑ; Николай арманӗ вара Польшӑна авӑртса тӑкнӑ, Балтика патӗнчи нимӗҫсене, мӗскӗн Финляндие те пырса ҫапнӑ, тата халӗ те авӑртать-ха, халӗ те авӑртать…
Да, износил, истер, исказил все хорошее александровского поколения, все хранившее веру в близкую будущность Руси, жернов николаевской мельницы, целую Польшу смолол, балтийских немцев зацепил, бедную Финляндию, и все еще мелет — все еще мелет…

Малалла ҫырас вырӑнне каласа пани // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Ҫавӑн пек ҫынсенчен пӗри вӑл — граф Милорадович пулнӑ — паттӑр, илемлӗ, ҫав тери хӑюллӑ, нимӗн ҫинчен те шутламанскер; Александр ӑна вунӑ хутчен парӑмсенчен хӑтарнӑ; кунпа пӗрлех вӑл хӗрарӑмсем хыҫҫӑн сӗтӗрӗннӗ, укҫа шутне пӗлмесӗр тӑкнӑ, лӗпӗрти пулнӑ, тӗнчери чи ӑшӑ кӑмӑллӑ ҫынсенчен пӗри пулса тӑнӑ, салтаксен идолӗ пулнӑ, пӗр саккуна та пӗлмесӗр, темиҫе ҫул хушши Петербурга тытса тӑнӑ, юлашкинчен, юри тенӗ пекех, ӑна Николай патша пулса тӑнӑ пӗрремӗш кунӗнчех вӗлерсе пӑрахнӑ.
Один из полнейших типов их был граф Милорадович, храбрый, блестящий, лихой, беззаботный, десять раз выкупленный Александром из долгов, волокита, мот, болтун, любезнейший в мире человек, идол солдат, управлявший несколько лет Петербургом, не зная ни одного закона, и как нарочно убитый в первый день царствования Николая.

Тӗрӗссипе каласан, ҫак хыпар ӑна кӳрентернинчен ытларах — савӑнтарнӑ; ҫапах та, вӑл хӑйӗн хӗрӗ ҫине хаяррӑн тапӑннӑ, ӑна вӑрҫса тӑкнӑ, аслашшӗсен йӑлипе ӑна ҫивӗтӗнчен тытса сӗтӗрнӗ, чӑлана питӗрсе лартнӑ, пӗр сӑмахпа — ашшӗн кӳренӳллӗ юратӑвӗ мӗн тума хушнӑ — пурне те тунӑ.
Сказать по правде, новость эта больше обрадовала его, нежели опечалила; тем не менее он с свирепостью напал па дочь, разбранил ее, оттаскал по обычаю праотцев за косу, запер в чулан, словом, сделал все, что требовала оскорбленная любовь родителя.

V // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Князь, хӑй мӗн тунине те астумасӑр, Столыгина алӑкран кӑларса пенӗ те ӑна ҫав тери вӑрҫса тӑкнӑ.
Князь, не помня себя, выбросил Столыгина за дверь и разругал его.

IV // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Ҫара та пушӑ хир вилнӗ пек пулнӑ, йывӑҫсем ҫулҫисене тӑкнӑ, кичем курӑнса тӑнӑ.
Голая равнина была мертва, деревья обнажены и унылы.

Вӑтӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Сакӑрвунӑ саккӑрмӗш ҫулта Филипп королӗн флотне — Армадӑна — Англи королеви Елизаветӑн адмиралӗсем аркатса тӑкнӑ, Сервантес вара вырӑнсӑр, татӑк ҫӑкӑрсӑр тӑрса юлнӑ.
В восемьдесят восьмом году флот короля Филиппа — Непобедимую Армаду — разгромили адмиралы Елизаветы английской, и Сервантес остался без места и без надежды на заработок.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Вӗсем тухмалли ҫӗре пӳлсе купаланӑ пӗренесем ҫине сӑмаласем тӑкнӑ та вут чӗртсе янӑ.
Они облили смолой наваленные у выходов брёвна и подожгли их.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Африка ҫыранӗсем хӗрринче испанецсен ҫарне аркатса тӑкнӑ хыҫҫӑн вӗсен аллинче тӑрса юлнӑ пӗртен-пӗр пункт!
Единственный пункт на африканском берегу, оставшийся за испанцами после разгрома испанской армии!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Хӑй ҫавӑнтах пӗркеленчӗксемпе пӑшӑрханӑвне ҫуса тӑкнӑ пек, питне аллипе сӑтӑрса илет.
И провёл рукой по лицу,

Россия — ункӑра // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

— Чӳречесене йӑлт ватса тӑкнӑ.
Выбили стёкла.

Влаҫ — советсене // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ак-Монайӑн хурҫӑ-тимӗрпе аркатса тӑкнӑ позицийӗ тата инҫетре, кӑвак-сенкер горизонтпа Азов тинӗсӗ пӗрлешнӗ ҫӗрте, ҫухалать.
Разорванные сталью широкие позиции Ак-Моная терялись где-то далеко, в зыбучем, панцырном накате Азовского моря, прильнувшего к серо-голубоватому, дымному горизонту.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫывӑхранах персе, хӗрачан янах шӑммине ҫӗмӗрсе тӑкнӑ — питҫӑмартийӗпе ҫамкинчи ӳчӗ ҫине тар хӑрӑмӗ путарса кӗнӗ.
У девочки была раздроблена челюсть выстрелом в упор, на щеках и на лбу впился в кожу пороховой нагар.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика