Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Куҫӗнчен те куҫҫулӗ шӑпӑртатса анманни кӑна.

Очень убивается, слезы на глазах.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Акӑ хирти ҫилӗмлӗ тупалак — хирте чух ӑна асӑрхамастӑн та — сирень тӗслӗ левкойсем, кӑвакал куҫӗ текен сарӑ чечек, унӑн ӑшӗнче пыл хурчӗ мӑштӑртатать, хӑйӗн вӑрӑм сӑннипе вӑл пылак нектара ӗмет, куккук куҫҫулӗ текен чечек тата ҫинҫешке туни ҫинче чӗтренсе ларать, кӑшкар утин хӗрлӗрех шерепи те чечек пуххине илем кӳрет.

Вот клейкая полевая гвоздика, которую в поле и не заметишь, сиреневые левкои, желтый львиный зев, и чудится: в раструбе цветка копошится пчела, вытягивая хоботком сладкий нектар, кукушкины слезки дрожат на тоненьких волосках, даже красные метелки щавеля украшают букет.

Камерӑри чечексем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мария Александровна пуҫне мӑнаҫлӑн ҫӗклет, питҫӑмартийӗ ҫинче кӑна унӑн куҫҫулӗ ялкӑшать.

Мария Александровна гордо поднимает голову, только слеза блестит на щеке.

Суд // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Япӑх ҫав, — терӗ Дэви куҫҫулӗ витӗр.

— Да, — ответил Дэви сквозь слезы.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Вӑл купасем хушшинче чаваланнӑ, кӑвак куҫӗсенчен вӗҫренех куҫҫулӗ юхнӑ.

Он рылся в обломках, и слезы текли неудержимо из его голубых глаз.

8. Арӑслан ури // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Ҫук, ку чӑн-чӑн тус, ку чӑн-чӑн куҫҫулӗ.

Нет, это настоящий друг, это настоящие слезы.

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Куҫҫулӗ капланса килчӗ.

Слезы сжимали ей горло.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Амӑшӗн пурте ҫав тери ҫӑмӑл та йӗркеллӗ пулать-ҫке, Маняша ҫав пански йӗппипе тем чаваланать, тата куҫҫулӗ тухмаллах анаслать.

У нее все легко и просто, а Маняша ковыряет спицами и зевает до слез.

Ҫип вӗҫӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ачин куҫӗ пысӑк, хура, чарӑлса кайнӑ, пӗр куҫҫулӗ те ҫук, хуйхи чӑтма ҫук хӑруш вара.

Большие, черные, по-младенчески открытые, ни слезинки в них, а мука страшная.

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Тавтапуҫ, хаклӑскерӗмсем, тавтапуҫ! — Амӑшӗн сасси татӑлнӑ пек пулать, куҫӗнче куҫҫулӗ ҫиҫсе илет.

— Спасибо, дорогие мои, спасибо! — И у мамы срывается голос и в глазах блестят слезы.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Куҫҫулӗ те юхма чарӑнчӗ.

Слез уже не было.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Куҫҫулӗ юхтарса макӑрни ӑна пӗтӗмпех пӑвса лартрӗ.

Слезы душили ее.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн пичӗ тӑрӑх юн тумламӗсем, хӗрлӗ куҫҫулӗ пек, пӑчӑртатса юхса анаҫҫӗ.

Видит, как капельки свежей крови, словно красные слезы, стекают у него по щекам.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Люба ӳсӗрме тытӑнчӗ, куҫӗсенчен куҫҫулӗ тухичченех ӳсӗрчӗ.

Люба закашлялась, кашляла долго, до слез.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Каялла таврӑннӑ чухне ачасем ҫул тӑршшӗпех вӑхӑтлӑха тӑшман йышӑннӑ территорипе пычӗҫ, кӗл-кӑмрӑк кӑна тӑрса юлнӑ вырӑнсем, этем хуйхи-суйхи, куҫҫулӗ, вилӗм вӗсене тӗлӗнтерсе ячӗ.

Весь обратный путь ребята прошли уже по оккупированной территории, насмотревшись в дороге на людское горе, слезы и смерть.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Астӑватӑн-и, эсӗ ху вӗт мана пӑру пама пулнӑччӗ?.. — Саша амӑшӗ патне чупса пычӗ, куҫҫулӗ юхтарса, ӑна ӳкӗтлеме пуҫларӗ.

— Ты же мне обещала, помнишь? — Саша подбежал к матери, стал тормошить ее, заливаясь слезами.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Амӑшӗ ҫӗре вилем пек тӑрӑнса ӳкнине курсан, Витюша пӗтӗм вӑйран: «Ан-не!.. Анне!..» — тесе кӑшкӑрса янӑ та, куҫҫулӗ юхтарса, сцена патнелле вӑркӑннӑ.

Увидев, что мать замертво свалилась на пол, Витюшка заорал во все горло: «Мама!.. Мамка!..» — и, обливаясь слезами, ринулся на сцену.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ун куҫӗсенче куҫҫулӗ пек ылтӑн хӗлхемсем ялкӑша-ялкӑша илеҫҫӗ.

Вспыхивали в них, как слезы, золотые искорки.

24 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫак сӑмаха чӑтаймаи Пикмӑрсан куҫҫулӗ шӑпӑртатсӑ анчӗ.

Бикмурза плакал и плакал.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ан хурлан, хӗрӗм, ан макӑр… — куҫҫулӗ шӑпӑртатса анчӗ Пикмӑрсан хӑйӗн те.

— Не плачь, дочка, не горюй… — из глаз самого Бикмурзы так и покатились крупные горошины.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.