Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

калаҫас (тĕпĕ: калаҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Варӑ вӑл, ҫак хӑйне евӗрлӗ ҫылӑх ҫинчен исповедьре мар, ахаль ҫылӑхсене каҫарттарнӑ чухне мар, килте уйрӑммӑн калаҫас тесе Глеб пупа чӗнтерчӗ.

Он пригласил попа Глеба, желая поговорить о грехе необычном не на исповеди, во время покаяния в обычных грехах.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Дворнике курас мар, унпа калаҫас мар тесе, хуҫа садӑн тепӗр кӗтессинелле, мунча патнелле кайрӗ; мунча алӑкне хупман пулнӑ.

Чтоб не видеть дворника, не говорить с ним, хозяин прошёл в противоположный угол сада, к бане; дверь в неё была не притворена.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Ӑнланмастӑп, — терӗ Петр тепӗр хут, вара унӑн ҫак хӗрарӑмпа калаҫас кӑмӑлӗ пӗтсе ларчӗ.

— Не понимаю, — повторил Пётр и утратил желание говорить с этой женщиной.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Ах, часрах кайтӑрччӗ: ман халӗ мӗнле калаҫас ӗнтӗ унпа?

— Ох, скорее бы: Как я с ним теперь?

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вӑл Натальйӑпа пӗрремӗш хут ҫакӑн пек ҫывӑх ларать, ку уншӑн ҫав тери кӑмӑллӑ, савӑн пирки унӑн хускалас та, калаҫас та, ыттисем мӗн каланине те итлес те килмест.

Он сидел почти впервые так близко к Наталье, и это было до того хорошо, что не хотелось двигаться, говорить и слушать, что говорят другие.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Мӗншӗн калаҫас унпа?

Зачем с ней говорить?

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Сивӗ ҫӗртех калаҫас тетӗр пулсан, эсир участокра мӗн пулса пыни ҫинчен тӗплӗрех калӑр, — шӑл витӗр каларӗ Батманов.

— Если уж хотите беседовать на морозе, расскажите конкретней, что происходит на участке, — сквозь зубы процедил Батманов.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Ун ҫинчен калаҫас килмест пулсан, калаҫмӑпӑр, ан тив, вӑрттӑнлӑх хӑвӑрта юлтӑр.

— Не хотите об этом говорить — не надо, пусть ваша тайна остается при вас.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫак малтанхи кунсенче ҫынсен нумайрах ҫӳрес, тарӑнрах сывлас, хытӑрах калаҫас килнӗ — темиҫе уйӑх тӗрмере ларнӑ хыҫҫӑн ирӗке тухнӑ вӗт!

В эти первые дни людям хотелось больше двигаться, глубже дышать, громче разговаривать и смеяться — свобода после стольких месяцев тюрьмы!

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Филиппычпа та калаҫас килетчӗ, юлашки вӑхӑтра эпир унпа тӗл пулса калаҫмалли хваттерте ҫеҫ курнӑҫаттӑмӑр, унӑн тахҫантанпа курман ачисене те курас килетчӗ, анчах хурлӑхлӑ ӗҫсем кӑмӑла хуҫрӗҫ, вӑхӑт та ҫук.

Хотелось поговорить с Филиппычем, с которым мы встречались последнее время только на явочных квартирах, с его ребятами, которые меня давно не видели, но очень уж тяжелое было настроение, да и каждая минута была дорога.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Манӑн ним ҫинчен те калаҫас килмерӗ.

Мне не хотелось ни о чем говорить.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Ун ҫинчен калаҫас мар, шухӑш-кӑмӑла пӑсас мар.

— Лучше не говорить об этом, не портить себе настроения.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ман «эсӗ» тесе калаҫас килет.

Я хочу говорить на «ты».

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл сирӗнпе калаҫас тесе телефон трубкине пин хут та тытрӗ пулӗ, эсир чӗнмерӗр.

Он звонил вам тысячу раз, вы не отвечали.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Эпӗ ӑна хӑваласа ҫитетӗп, манӑн унпа татах калаҫас килет-ха.

— Я догоню его, мне хочется с ним еще поговорить.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Конференцире ун ҫинчен калаҫас пулать, унсӑрӑн ӗҫ хӑяккӑн пулса тухать.

На конференции надо поговорить об этом, а то всё пойдет однобоко.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Каҫхине вӗсем, хӑйсен ҫывӑх юлташӗсемпе курса калаҫас тутлӑ ӗмӗтпе, партизансем тӑнӑ вырӑна та ҫитрӗҫ.

А вечером, они уже подходили к стоянке партизанов, радуясь предстоящему свиданию с близкими друзьями.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Штабс-капитан Краут сарӑрах ҫӳҫ-пуҫлӑ, хитре те ҫивчӗ офицер, уссийӗсем хӗрлӗ, пысӑк ун, бакенбардӑсем пур; вырӑсла вӑл питӗ лайӑх калаҫать, анчах та вырӑс ҫынни вӑл калаҫнӑ пек калаҫас пулсан, ытлашшипех тӗрӗс те илемлӗ калаҫнӑ пулӗччӗ.

Штабс-капитан Краут был белокурый красивый бойкий офицер с большими рыжими усами и бакенбардами; он говорил по-русски отлично, но слишком правильно и красиво для русского.

18 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Чӑн та, хӑрах алӑсӑр офицер сӑнне, вӑл хӑйне хӑй тыткаланине, уйрӑммӑнах ун шинелӗн пушӑ ҫаннине пӑхсан, вӑл нимшӗн те ытлашши хыпӑнса ӳкмен лӑпкӑ ҫын иккенне куратӑн, ку ҫын кирек мӗнле ӗҫ тӑвас пулсан та, калаҫас пулсан та, ӗҫ ҫине: «питӗ аван-ха ку, йӑлтах пӗлетӗп эпӗ ӑна, хам тӑвасах тенӗ пулсан, пурне те тума пултарнӑ пулӑттӑм», тесе пӑхать тейӗн.

Действительно, в лице безрукого офицера, в его позе и особенно в этом пустом рукаве шинели выражалось много этого спокойного равнодушия, которое можно объяснить так, что при всяком деле или разговоре он смотрел, как будто говоря: «Все это прекрасно, все это я знаю и все могу сделать, ежели бы я захотел только».

4 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Тӗрӗссипе, мирлешнӗ ҫӗрте пулнӑ пулин те, вӑл унта нимех те, пӗр ытла ӑслӑ сӑмах та калама ӗлкереймен, калаҫассине ӗнтӗ ун французсемпе ҫав тери калаҫас килнӗ (питӗ савӑк вӗт-ха вӑл французсемпе калаҫма).

В сущности же, хотя и был на перемирии, он не успел сказать там ничего очень умного, хотя ему и ужасно хотелось поговорить с французами (ведь это ужасно весело говорить с французами).

15 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех