Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аллисем (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Аллисем куштӑркаҫҫӗ унӑн, пӗтӗмпех ҫуркаланаҫҫӗ.
Руки у него огрубели, были в ссадинах.

Днепр // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Урисем кукӑр, аллисем вӑрӑм пулнӑ ун…
У него были кривые ноги, тонкие длинные руки…

III // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Ачасем хӑйсен юлташӗсен телейне ӑмсаннӑ, хӑйсем тата хытӑрах шӑннӑ, аллисем кӳтсе кайичченех ӗҫленӗ.
Дети завидовали счастливцам и еще сильнее мерзли, работая до онемения рук.

Маруся канлӗн кӑна карӑнма тытӑннӑччӗ, анчах сасартӑк пӗр вырӑнта хытса тӑчӗ — куҫне сиктермесӗр кукамӑшӗн аллисем ҫине пӑхрӗ.
Маруся начала было потягиваться и вдруг застыла от изумления — глядит, не мигая, на бабушкины руки.

Марусьӑн телейсӗр кунӗпе телейлӗ кунӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Чупнӑ май аллисем ҫине пӑхкаласа илет.
Разглядывая на бегу свои руки.

Акӑ ӗнтӗ, кун хыҫҫӑн кун иртет… // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Унӑн пичӗ ҫинче те, аллисем ҫинче те чӗкеҫ шатрисем туп-туллиех.
Лицо и руки были густо усыпаны веснушками.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Унӑн аллисем сӗтел ҫинче выртаҫҫӗ, хӑй вӑл пӗтӗм кӗлеткипе Мося еннелле сулӑннӑ.
Руки его лежали на столе, а сам он повернулся всем телом к Мосе.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Чирлӗ ачан ырхан та сарӑхса кайнӑ аллисем утиял ҫийӗпе унталла-кунталла ҫапкаланаҫҫӗ, — вӑл аташать пулмалла.
Худые желтые руки больного метались поверх одеяла: должно быть, он бредил.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫак паттӑр шахтер, нумаях та пулмасть пире хӑйӗн пысӑк пӗвӗпе хӑратнӑскер, халӗ чике тӑршшӗ старик пек пӗчӗкленсе ларнине, ҫӗр пӳрт тӑрӑх аллисем ҫине тайӑнса шунине ниепле те ӗненес килмерӗ.
Не верилось, что этот великан-шахтер, совсем недавно пугавший нас своим ростом, теперь стал маленьким, как ванька-встанька, и двигался по полу, опираясь на руки.

Унан аллисем юнпа вараланнӑ.
Его руки в крови.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Ефим Кондратьевич вӑтаҫӗрти ларкӑч ҫинче пуҫне аллисем ҫине усса ларать; вӑл мӗн тери йывӑррӑн хӑрӑлтатса сывлани Костьӑна хумсен шавӗ витӗрех илтӗнет.
Ефим Кондратьевич сидит на средней банке, опустив голову на руки; Косте даже сквозь шум волн слышно, как он тяжело и хрипло дышит.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл хӑй епле вӑранса кайни тата кантӑкпа чӳлмексене ҫил мӗнле ҫӗмӗрни ҫинчен каласа пама хатӗрленсе кровачӗ ҫинчен анать, анчах куккӑшӗн аллисем ҫине шиклӗн пӑхса тӑнӑ май нимӗн те калаймасть.
Он с готовностью слезает с кровати, чтобы рассказать, как он проснулся, как ветер разбил стекло и горшки, и вдруг осекается, испуганно уставившись на дядины руки.

Аллисем те пур, урисем те…
С руками, с ногами…

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Лешин аллисем епле ҫӳлелле ҫӗкленнӗ пулнӑ, ҫавӑн пекех хытса ларнӑ — турӑш ҫине ӳкернӗ святуйсенни пек.
А у того руки так и застыли — поднятые кверху, вроде как у святых на иконах.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Аллисемпе вӑл ярса тытнӑ пулас та, аллисем шӑнса хытсах ларнӑ, этем шӑнса-и унта, хӑранипе-и, сассине те, вӑйне те ҫухатнӑ.
Видно, руки у него как вцепились, так и закоченели, и голос и силы человек от холода или, там, от страха потерял.

Аллисем епле ҫуннине тата ҫав сурансем чӗпӗтсе ыратнине халӗ тин туйса илчӗ вӑл.
Только теперь он чувствует, как горят руки и саднят эти ранки.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Тато, пӑх-ха, унӑн аллисем ҫинче мӗн!
Тато, посмотри, что у него на руках!

Костьӑн ывӑннӑ аллисем сӑрӑлтатса тӑраҫҫӗ, вӑл та шухӑшлать.
У Кости гудят натруженные руки, и он тоже думает.

Унӑн аллисем те, чӗлхи пекех, хӑвӑрттӑн вӗлтлетсе ҫеҫ тӑраҫҫӗ, чусти вара унӑн пӗчӗкҫӗ чӑмӑрӗсем айӗнче мӗскӗннӗн хӑшӑлтатса та никлетсе илет.
Руки ее мелькают с такой же скоростью, как и язык, и тесто жалобно вздыхает и попискивает под маленькими кулачками.

Ҫыран хӗрринчи пӳрт // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Лелька килтен тухсанах тархасла-тархасла мороженӑй илтерчӗ те, халӗ ӗнтӗ унӑн пичӗ те, аллисем те, сухӑр пек, ҫыпӑҫаҫҫӗ.
Лелька, как только вышли из дому, выклянчила мороженое, и теперь лицо и руки у нее липкие, как тянучка.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика