Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрман сăмах пирĕн базăра пур.
вӑрман (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӑнах та, вӑрман урлӑ килекен малтанхи ҫулпа каялла кайни асӑрханусӑр хӑтланни пулӗччӗ — вӗсем ҫула ӑҫтан пуҫланӑ, ҫавӑнта ҫеҫ таврӑннӑ пулӗччӗҫ.

Действительно, возвращаться старой дорогой через лес было бы по меньшей мере неосмотрительно — они пришли бы всего-навсего туда же, откуда отправились.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пӑх-ха, мӗнешкел чаплӑ та илемлӗ ҫутҫанталӑк: хӗвел пӑхать, ҫумӑр ҫӑвать, вӑрман кашлать, тӗнче ешерет.

Ты посмотри, красотища какая: солнце светит, дождик идет, лес шумит, мир зеленеет.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Сисмен те, паҫӑрхи сӗвем-сӗвем пӗлӗт купаланса, вӑрман тӑрнех килсе капланнӑ иккен, пир ҫапнӑ пек, пӑттин-паттин-пӑттин-пат… тӑрӑнтарать ҫумӑрне.

По воде озера внезапно зашлепали капли — как горох из разодранного куля просыпался на мостовую: кап-кап, шлеп-шлеп… А они и не заметили, как набежала, закрыв полнеба, туча.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Часах, ак, Сарӑ кун ҫӗршывне персе ҫитетпӗр, — пакша пек вӗлт те вӗлт пӑрӑна-пӑрӑна чупать вӑрман ҫулӗ грузовик умӗн.

Здесь путь короче, — дорога петляла впереди, как белка в ветвях.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Сӗм-сӗм вӑрман варринчи пӳртре мӗн вӑркаттарать, мӗн пӑшӑрхантарать-ши хӗр чӗрине?

Что же волновало и тревожило девичье сердце в доме посреди темного леса.

1 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Вӑрман пӗр самантрах шаш-шурӑ пӗркенчӗкпе витӗнчӗ.

Лес мгновенно покрывался белым покрывалом.

1 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Владимир Ильич вӑрман ҫулӗпе малалла талпӑнса, утӑм ҫеммипе аллине сулмаклӑн сулласа утрӗ.

Он пошел по лесной дороге, устремленный вперед, энергично помахивая рукой.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Кайӑксем вӑранчӗҫ, вӑрман янраса кайрӗ.

Проснулись птицы, зазвенел лес.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Инҫетри вӑрман хыҫӗнче аслати кӗмсӗртеткелет.

Далеко за лесом изредка погромыхивал гром.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑрман хӗрринче ҫӗнӗрен ҫӗнӗ кӑвайтсем ялкӑшса ҫунма пуҫларӗҫ.

На опушке леса вспыхивали всё новые огни.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑрман, ырӑ шӑршӑллӑ сулхӑн вӑрман, вӗҫленчӗ те, хӗвел ылтӑнланӑ анлӑ ыраш хирӗ тухса выртрӗ.

…Лес, прохладный, душистый, расступился, и открылось ржаное, вызолоченное солнцем поле.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ольӑн вара куҫӗсем ҫаврака, куҫ хӑрпӑкӗсем вӑрман пек ҫӑра та шултра.

А у Оли глаза круглые, в густых, дремучих ресницах.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Чӗн пиҫиххине хытарса тӑп-тӑп тумланнӑ Володя кашни ирех, уяв чухнехи пек кӑшт савӑнса, вӑрман «кабинетне» кӗнекесем йӑтса тухса каять, пӗр минут та кая юласшӑн мар вӑл.

Каждое утро, подтянутый и немножко торжественный, отправляется он с пачкой книг в лесной «кабинет», боясь опоздать даже на минутку.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя Ольӑна вӑрман хӗрринче кӗтсе илчӗ.

Володя поджидал Олю у опушки.

Оля // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Йӗлтӗрсем мал енчи хуралса ларакан вӑрман еннелле вӗҫтереҫҫӗ.

Лыжи сами несли вперед к чернеющей кромке леса.

Оля // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Тепӗр темиҫе минутран каварҫӑсем юхӑма май анаталла, вӑрман урлӑ Кванза еннелле ҫул тытрӗҫ.

Через несколько минут сообщники уже шли вниз по течению ручья, направляясь через лес к Кванзе.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унтан вӑл тин иртсе кайнӑ вӑрҫӑпа тусӑннӑ, чура сутуҫисем тапӑннӑ хыҫҫӑн ҫынсӑрланнӑ вырӑнсене: Килембу, Уруа, Ломане пуҫламӑшне, Улунду, Ловале ҫитсе курнӑ, Кванза урлӑ каҫса, Гаррис Дикпа ун юлташӗсене ертсе кӗнӗ никам ҫӳремен вӑрман витӗр Сан-Фелиппе-ди-Бенгала портне ҫити, вара юлашкинчен Атлантика океанӗн хумӗсене курнӑ.

Затем он посетил области, опустошенные недавними войнами, обезлюдевшие после набегов работорговцев: Килембу, Уруа, истоки Ломане, Улунду, Ловале, переправился через Кванзу, прошел через девственные леса, в которые Гаррис завел Дика Сэнда и его спутников, и, наконец, увидел волны Атлантического океана, достигнув Сан-Фелиппе-ди-Бенгала.

Пӗрремӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах тӗттӗм вӑрман чӑтлӑхӗнчи каҫ тӳлекне нимӗн те пӑсмарӗ.

Но ничто не нарушало покоя, царившего в темной лесной чаще.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫула кӗскетес тесе, эпӗ вӑрман урлӑ тӳррӗн кайрӑм…

Чтобы сократить дорогу, я пошел напрямик, через лес…

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑрман сайралчӗ.

Куҫарса пулӑш

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех