Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хуллен сăмах пирĕн базăра пур.
хуллен (тĕпĕ: хуллен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр сехет выртсан, вӑл ахлаткаласа тепӗр аякки ҫине ҫаврӑнса выртрӗ, хуллен йынӑшса ячӗ.

Через час он, кряхтя, перевернулся на другой бок и осторожно застонал.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл кунта вӑхӑтра канма ҫеҫ кӗрсе ларнӑ пек: акӑ ларать пӗр-икӗ минут, сывлӑш ҫавӑрать те, каллех хуллен хӑй ҫулӗпе малалла каять.

Казалось, он зашел сюда отдохнуть: вот посидит минуты две, переведет дух и пойдет себе помаленьку дальше.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑвӑр пӳртӗрте каҫ пуличчен пулӑр та, тӗттӗм пулсанах эпӗ халӗ сана паракан адреспа хуллен кайӑр… эпӗ калӑп, эсӗ лайӑх асту: Кӗҫӗн Арнаутски, вунпиллӗкмӗш номер.

Переждете в своей халабуде до вечера, а как только смеркнет, тихонько идите прямо по такому адресу… я тебе сейчас скажу, а ты хорошенько запоминай: Малая Арнаутская, номер пятнадцать.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Миҫе хутчен Гаврик, хапха патӗнчи тенкел ҫинче ҫӗрӗ-ҫӗрӗпе хурал ларса, ҫын курӑнсанах хуллен шӑхӑрса ирттернӗ-ши?

Сколько раз приходилось Гаврику просиживать на скамеечке у калитки почти всю ночь, давая тихий свисток, когда возле дома появлялись чужие люди!

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик хутаҫҫине кӗсьине хуллен чикрӗ те, шӑл витӗр аяккалла сурса пӑрахрӗ.

Гаврик спокойно опустил мешочек в карман и равнодушно плюнул сквозь зубы далеко в сторону.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑш чухне тӗттӗмлӗхре полици свистокӗ хуллен те вӑрӑммӑн шӑхӑрни илтӗнет.

Иногда в темноте слышался длинный и слабый полицейский свисток.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чӳречесем хуллен чӗтренӗ.

Тихонько дрожали стекла.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ ун патне пӗшкӗнсе, чӗтрекен тутисемпе питӗнчен хуллен чуп турӗ, вара алӑка хытӑ хупса чӗрне вӗҫҫӗн тухса кайрӗ.

Отец наклонился к нему, поцеловал дрожащими губами в щеку и вышел на цыпочках, плотно притворив за собой дверь.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ тӑчӗ те, ачасем ҫывӑракан пӳлӗме хуллен кайса пӑхрӗ.

Отец осторожно прошел в детскую — посмотрел, спят ли мальчики.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Траурлӑ вагон хӗлӗх пек тӳрӗ тӑсӑлса тӑнӑ штыксен ҫутӑ стенисем хушшипе хуллен шуса кайрӗ.

Траурный вагон медленно проплыл за светлой оградой вытянутых в струнку штыков.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ку шава систерекен япала — рельсӑсем хуллен ҫеҫ чӗтрени, вӗсенчен туймалла мар сасӑ илтӗнни.

Это как бы предчувствие шума, тончайшая дрожь рельсов, наполняющихся неощутимым звуком.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫул урлӑ каҫмалли ҫӗрте шлагбаум хуллен анса ларать, ачасем станци хӳми ҫине хӑпарма васкаҫҫӗ.

Медленно опускается на переезде шлагбаум, мальчики торопятся взобраться на станционный забор.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсем питӗ хуллен шуса килеҫҫӗ пек туйӑннӑ.

Казалось, что они надвигаются страшно медленно.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Городовой Гаврика хӗҫ йӗннипе мӑйӗнчен хуллен кӑна ҫапса илчӗ.

Городовой слегка стукнул Гаврика ножнами шашки по шее.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Старикӗн йӗмпӗҫҫийӗсем чӗркуҫҫисем ҫинче хӑмпӑлчӑланчӗҫ, хӑй вӑл хуллен ҫӗре тӗшӗрӗлсе анчӗ.

Штаны на коленях обвисли, дедушка стал медленно сползать вниз.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ах, эсӗ пӗлме пултараймастӑн-и! — терӗ офицер хуллен тӑрса.

— Ах, ты не можешь знать! — И офицер медленно привстал.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сасартӑк, васкаса Гаврик патне пӗшкӗнчӗ те, итлемеҫҫӗ-и тесе, алӑк патне пӑхса хуллен: — Илтӗнмес, тарчӗҫ-ши вӗсем е тараймарӗҫ-ши? — тесе пӑшӑлтатрӗ.

Вдруг суетливо наклонился к Гаврику, испуганно посмотрел на дверь — не подслушивает ли кто — и шепнул: — Ничего не слыхать, ушли они или остались?

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл хуллен пӳртрен тула тӗттӗм ҫӗре тухрӗ.

Он тихонько выбрался из хибарки в темноту.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Терентий алӑк патне пычӗ те, кӑшт уҫса, хуллен сасӑпа: — Илья Борисович, пӗр минутлӑха кӗрӗр-ха, — терӗ.

Терентий подошел к двери, приоткрыл ее и негромко сказал в щель: — Илья Борисович, зайдите на минуту.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав паха енсем пӗчӗк пулӑҫӑн хуллен аталанса пынӑ.

Все эти качества совершенно незаметно, исподволь росли и развивались в маленьком рыбаке.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех