Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тултарса (тĕпĕ: тултар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чарӑнатни, чарӑнмастни эс юлашкинчен! — арӑмӗ ҫине хаяррӑн пӑхса илчӗ те вӑл, умӗнчи черккене тултарса, пӳртрисем ни ырӑ, ни усал шухӑшласа ӗлкӗриччен кӗленчери эрехе яп ҫеҫ упӗнтерчӗ ҫӑварне; ӳпӗнтерчӗ те шӑл айне хумалли хыпса-чӑрманса тӑмарӗ, ҫанӑ вӗҫӗпе лаш ҫеҫ туртса типӗтрӗ тутине, типӗтсен, арӑмӗ енне кӑн-н тирӗнчӗ шӑртлӑ куҫӗпе каллех.

Куҫарса пулӑш

10 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тӑчӗ Мукуҫ мучи, ларчӗ, кӗсйинчен чӗлӗмне кӑларчӗ, чӑпӑкне махорка тултарса туртса ярас терӗ — туртмарӗ.

Куҫарса пулӑш

10 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Сывлӑша юрӑ сасси мар, ӳпкевпе вӗресе тухнӑ куҫҫуль — этем чӗрин куҫҫулӗ нӳрлӗн тултарса тӑнӑ; кӗрешсе тинки тухнӑ чун-чӗре пӑшӑрханни, нушан тимӗр аллипе ҫӗмӗрӗлнӗ этемӗн суранӗсем хаяррӑн ыратни — пурте ҫаксем юррӑн ахаль те тӳрккес сӑмахӗсене хывӑннӑ; вӗсем, тӳсме ҫук хурлӑхлӑ сасӑсем пулса, ҫӳле те пушӑ инҫете, чӗнсе те чӗнмен пӗлӗтелле юхса хӑпарнӑ.

Точно не звуки, не песня, а те горячие слезы человеческого сердца, на которых выкипела эта жалоба, — сами слезы увлажили воздух; тоска души, измученной в борьбе, страдания от ран, нанесенных человеку железной рукой нужды, — всё было вложено в простые, грубые слова и передавалось невыразимо тоскливыми звуками далекому, пустому небу, в котором никому и ничему нет эха.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Юханшывӑн сӑртлӑ енӗ хӗвӗшӳпе йӑсланӑ, — унта пӑрахутсем ҫӳренӗ, вӗсен сассисем, ахлату пек илтӗнсен, ку енне — улӑха, лӑпкӑ шыв хумӗсем уҫӑ сывлӑша ҫепӗҫ сасӑсемпе тултарса тӑракан ҫӗре — ҫитнӗ.

У горного берега река была оживлена — сновали пароходы, шум их доносился тяжким вздохом сюда, в луга, где тихое течение волн наполняло воздух звуками мягкими.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӳлӗме тӗрлӗрен вӗт-шакӑр япала тултарса тӑнӑ, стена ҫумӗнче картинӑсем, тӑп-тӑп сентресем пулнӑ, пур енчен те куҫа илемлӗ те йӑмӑх япаласем сӗкӗннӗ.

Хотя та же масса мелочей заполняла комнату, стены были покрыты картинами, полочками, красивые и яркие вещицы отовсюду лезли в глаза.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ун тавра пӗлӗш ҫынсем хӗвӗшсе ҫӳренӗ: килнӗ, кайнӑ, ӑна темӗскер каланӑ, вӑл ответленӗ, анчах та вӗсен сӑмахӗсем ӑна нимӗнле ӑнлану та кӳмен, мӗн калаҫнӑ пекки пӗтӗмӗшпех унӑн чунне тултарса тӑракан вилӗ чӗмсӗрлӗхӗн авӑрне путса пынӑ.

Вокруг него суетились знакомые люди; являлись, исчезали, что-то говорили ему, — он отвечал им, но речи их не вызывали в нем никаких представлений, бесследно утопая в бездонной глубине мертвого молчания, наполнявшего душу его.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Акӑ чей сыпсан, тен тата та ҫӑмӑлланӗ… — тенӗ Игнат, чей тултарса.

А вот чаю хлебну, авось и еще легче будет…— говорил Игнат, наливая чай.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Старик, хӗвне панулми тултарса тӑракан ача патне систермесӗр йӑпшӑнса пырса: — Лекрӗн-и, вӑрӑ! Аха-а! — тесе, хултан ҫатӑртаттарса тытса, хаяррӑн кӑшкӑрса янӑ.

Неслышно подкравшись к мальчику, укладывавшему сорванные яблоки за пазуху рубахи, старик вцепился ему в плечи и грозно закричал: — Попался разбойник! Ага-а!

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат тепӗр черкке эрех тултарса ӗҫнӗ, унтан каллех ӑс пама пуҫланӑ:

Игнат помолчал, еще выпил водки и снова вразумительно начал:

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ду ытла мӑнтӑррипе сывлаймасӑр аптранӑ, Тан вара ӗмӗрех кӑкӑрне тултарса тӑракан хуйхӑ-суйхӑпа пӳлӗнсе пурӑннӑ.

Ду задыхался от ожирения, Тан Загребала вздыхал от скорби, которая вечно теснила его тощую грудь.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл чӗлӗме тытса клетка тӑрӑх ҫӳреме пуҫларӗ, чӗлӗмне утӑ тултарса ҫӑварне хыпать.

Он стал носиться с трубкой по клетке, набил её сеном, совал в рот.

Михел хӑйӗн ятне улӑштарать // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Кусем пирӗн енчи ҫерҫисем евӗрлех, анчах ытла пуҫтахскерсем, вӗсем пахчаҫӑсен хулпуҫийӗсем ҫине пыра-пыра лараҫҫӗ, тӑпра тултарса ҫитермен чӳлмек ӑшне кӗре-кӗре тухаҫҫӗ Пахчаҫӑсем вӗсем ҫине ҫаврӑнса та пӑхмаҫҫӗ.

Эти воробьи, очень похожие на наших, доходили до такой дерзости, что садились на плечи садовникам и заглядывали в горшки, еще не наполненные землей. Садовники не обращали на них никакого внимания.

Кайӑксемпе ачасем // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Вӗсем чӳлмеке тӑпра тултарса чечексем куҫарса лартнӑ вӑхӑтра, хатӗрленӗ чӳлмексем ҫинче те, тӑпра куписем ҫинче те темӗн чухлӗ ҫерҫи сиккелесе ҫӳрет.

И вот пока они возились с перекладкой земли в горшки и пересадкой растений, на готовых горшках и на кучках земли рядом с ними прыгали бесчисленные воробьи.

Кайӑксемпе ачасем // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Эпир хресченсене вӑл кӗлтесенчи тырра хӑйсем валли ҫапса илсе, миххисем ӑшне пуш кӗлтесем тултарса хума канаш патӑмӑр, — пучахӗсене шалалла туса чиксен нимӗҫсем асӑрхаса та юлас ҫук.

Мы посоветовали крестьянам вымолачивать ночью снопы для себя, а потом вкладывать их в мешки колосьями вниз.

Пухӑнмалли пункта // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Вырса илнӗ тыр-пула ҫапса тӑма вӑхӑт ҫук пирки вӗсем хресченсене ҫапман кӗлтесенех михӗсем ӑшне тултарса пӗр вырӑна пухса хума хушнӑ.

Они заставляли крестьян укладывать в мешки для отправки на станцию необмолоченные снопы.

Пухӑнмалли пункта // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Нимӗҫсем ҫак васкавлӑ пӗлтерӗве темиҫе пин экземпляр пичетлесе тултарса Карпат ҫывӑхӗнчи мӗнпур ялсем ҫине самолетсенчен пӑрахса ҫӳренӗ.

Листовки с этим «экстренным сообщением» немцы разбрасывали с самолёта по всем сёлам у Карпат.

Тусем хушшинчен тухни // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Эпӗ калатӑп ачасене: — Ну, кам ҫак шетнике шыв тултарса хӑпартма пултарать, ҫав чи вӑйли пулать! — тетӗп.

Вот я и говорю ребятам: «А ну, кто сумеет полную кадушку поднять, тот и самый сильный!»

Туслӑх // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

— Ҫиччӗ тултарса саккӑра кайнӑ.

— Семь с половиной.

«Ну, каласа пар-ха…» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Ҫапла майпа шӑтӑкӑн пысӑк участокне тултарса, Спартак нимӗн сасӑ тумасӑр хӑйӗн легионӗсене ҫав сарлака кӗпер урлӑ каҫарчӗ те вӗсене ниҫта чарӑнса тӑмасӑр малалла кайма хушрӗ.

Заполнив таким образом обширный участок рва, Спартак велел своим легионерам пройти втихомолку по этому мосту, а потом безостановочно идти дальше.

XXII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вӑл чей ӗҫсе паратчӗ, вара пире те, Марусьӑпа иксӗмӗре, чей тултарса пачӗ.

Она пила чай и сказала, чтоб я тоже пил чай и Маруся тоже.

Эпӗ асаннене ача сачӗ ҫинчен каласа пани // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех