Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑшал сăмах пирĕн базăра пур.

пӑшал (тĕпĕ: пӑшал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кунта тӗрлӗ шухӑшсемпе айкашса пыраймӑн ӗнтӗ, кашни йывӑҫ, кашни тӗм хыҫӗнчен пӑшал кӗрслеттерме пултарать.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Пирӗн пурӗ те пӗр пӑшал кӑначчӗ.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хыҫра вара пӑшал сасси вӑйлансах килчӗ.
Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Урӑх шухӑшласа тӑма май килмерӗ, поляксем килсе ҫитни пӑшал пенинченех палӑрчӗ, унтан куҫа та курӑнчӗ.
Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ара, алӑра пӑшал пур чухне ҫапӑҫура хӑвна урӑхла туятӑн ҫав…
Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Анчах ҫӗкленме те ӗлкереймерӗҫ — ҫывӑхри тӗмсем хыҫӗйчен пӑшал сӑссисем илтӗнсе кайрӗҫ.
Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Ыран, — пӑшал кӳпчекне ҫавӑркаларӗ Тарт.
— Завтра, — сказал Тарт, вертя прикладом.

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Йывӑр ҫилӗ килсе ҫапнипе вӑйсӑрланнӑскер — вӑл тӗмсене хуҫса, тӑчӑ-ҫӑтӑ, сӗтеклӗ ҫулҫӑсене пӑшал кӳпчекӗпе ҫапса-тапса малалла утрӗ.
Обессиленный припадком тяжелой злобы, он шел вперед, ломая кусты, сбивая ударом приклада плотные, сочные листья.

— Мӗн? — шомполне пӑшал кӗпҫинче ҫавӑрттарнӑ май ыйтрӗ Тарт.
— Что? — сказал Тарт, ворочая шомполом в дуле ружья.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Хушӑран, самантлӑха, ун умӗнче ҫулҫӑсен тиркевлӗ эрешӗ тискер кайӑксен мӗлки пек ултавлӑн вӗлтлете-вӗлтлете вӗҫет, ҫакӑн чухне Тарт алли хӑй сисмесӗрех чӗтреме пуҫлать те пӑшал кӗпҫи хускалать.
Иногда, на мгновенье, прихотливый узор листвы вспыхивал перед ним обманчивым силуэтом зверя, и рука Тарта бессознательно вздрагивала, колебля дуло ружья.

Таҫтан инҫетрен пӑшал сасси илтӗнет, унтан татах: Тарт юлташӗсем чӑнласах сунар пуҫланӑ ахӑр.
Откуда-то издалека донесся звук выстрела, за ним другой: товарищи Тарта охотились, по-видимому, серьезно.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Вак тискер кайӑксем курӑнмаҫҫӗ ӗнтӗ, вӑрманӑн юрлакан шӑплӑхӗ хӑлхара пӗр сасӑллӑн янӑрать, Тарт вара пӳрнисене пӑшал курокӗнчен вӗҫертме мансах нимӗн шарламасӑр, кулкаласа тӑрать.
Зверьки скрылись из виду, певучая тишина леса монотонно звенела в ушах, а он стоял, держа палец на спуске ружья и сосредоточенно улыбаясь.

— Пилӗк пӑшал, — мӑкӑртатрӗ боцман, — ку шӳт — тискер чӗр чунсем валли, япӑх шӳт… ҫапла.
— Пять ружей, — пробормотал боцман, — это шутки для зверей… плохие шутки… да…

I. Пӗри ҫук // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Лейтенант хӑйӗн умне тискерчӗксене — сахалтан та ик ҫӗр ҫынлӑ эшкере — кӑларса тӑратрӗ, шухӑшӗнче вӗсене пӑшал етрин иккӗлле зарячӗпе хӑналарӗ, пиратсен вырӑнне утрав ҫинче упӑтесем ҫеҫ — вӗсен Европӑри мӗн пур зоопарка тултарса лартма ҫителӗклӗ кӗтӗвӗ — пурӑннӑшӑн самаях ӳпкелешрӗ.
Лейтенант представил себе порядочную толпу дикарей, штук в двести, мысленно угостил их двойным зарядом картечи и пожалел, что вместо пиратов остров населен таким количеством обезьян, какого было бы вполне достаточно для всех европейских зверинцев.

I. Пӗри ҫук // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Бум! — тесе янӑраса кайнӑ та пӑшал сасси, шӑтӑк алӑкне тӗтӗм хупласа илнӗ.
— Бум! — прогремел выстрел, и облако дыма затянуло вход в пещеру.

Ту арӑсланӗн йӗррипе // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Йытӑсем хӑйне итлеменнине кура Шурӑ Кашкӑр пӑшал курокне уҫнӑ, йӑпшӑнса шӑтӑк ҫӑварӗ патне пырса шалалла пӑхнӑ.
Видя, что собак не переупрямишь, Белый Волк взвел курок, крадучись подошел к входу в пещеру, наклонился и заглянул внутрь.

Синопа каласа панине итлесен, вӑл пӑшал илсе йыттисене йыхӑрнӑ та, сукмак тӑрӑх хӑвӑрт утса кайнӑ.
Выслушав рассказ Синопы, он схватил ружье, кликнул собак и так быстро зашагал по тропе.

Ҫырмара пӑрсем шатӑртатнӑ, вӗсем пӑшал пенӗ сасса аса илтернӗ.
На реке потрескивал лед, и этот треск напоминал ружейные выстрелы.

Синопӑн пӗрремӗш ҫӗмренӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Часах пӑшал пенӗ сасӑсем чарӑннӑ, хӑранӑ хӗрарӑмсемпе ачасем лӑпланнӑ.
Вскоре стрельба прекратилась, испуганные женщины и дети притихли.

Икӗ Синопа // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Пӗчӗк Синопа вӑраннӑ та, пӑшал пенӗ сасса, кӑшкӑрнисене илтнӗ хыҫҫӑн макӑрма тытӑннӑ, анчах амӑшӗ ҫав самантрах ӑна лӑплантарнӑ.
Маленький Синопа проснулся, услышал выстрелы, крики и стал хныкать, но мать тотчас же его успокоила.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика