Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

айван сăмах пирĕн базăра пур.
айван (тĕпĕ: айван) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Апла пулсан, юман — айван

И выходит, что дуб— глуп…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чунӑмҫӑм, айван ача.

Милый ты мой, чудачок!

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тантӑшӗсем унран кулнӑ, ӑна вӗсем айван тесе шутланӑ; хӑй ҫине ҫакӑн пек пӑхнинчен кӳренсе, Фома тантӑшӗсенчен пӑрӑнса ҫӳренӗ.

Сверстники смеялись над ним, считая его глупым; Фома держался в стороне от сверстников, обиженный — отношением к нему.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Фи, мӗнле эс айван, усал — ирсӗр! — йӗрӗнӳллӗн каланӑ та хӗр, Фома патӗнчен пӑрӑнса кайнӑ.

— Фи, какой ты глупый, злой, — гадкий! — презрительно сказала девушка и ушла, оставив его одного в саду.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Пулӑ, айван!

— Рыба, чудак!

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ху — акӑш-макӑш хӗрарӑм, ҫапах пурнӑҫ тутине нимӗн чул та туймастӑн, — айван!

Баба ты такая ядреная, а вкуса у тебя нет ни к чему, дуреха!

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ун пек чух вара вӑл — хӑйне, темӗнле, ӗҫӗн хуҫи пек мар, унӑн айван тарҫи пек туя пуҫланӑ.

Он как бы чувствовал, что он не хозяин своего дела, а низкий раб его.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ну, мӗншӗн ҫыхланатӑн, айван!

— Ну, чего лезешь, глупая!

4. Летчиксен «тусӗ» // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Борис айван ҫыннӑн рольне питех те ӑста кӑтартнӑ.

Борис отлично разыграл роль наивного простака.

Радиоприемник мыскари // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Допросра Борис Головань хӑйне пачах айван ҫын вырӑнне хунӑ та, тытӑннӑ тӗрлӗ пулнӑ-пулман ӗҫ ҫинчен сӳпӗлтетме:

На допросе Борис Главан представился наивным простачком и понёс всякую небылицу:

Радиоприемник мыскари // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

— Ах айван, апла тусан — ҫырла нумайрах пулать.

— Вот чудак, небось тогда больше будет клубники!

Икӗ пахчаҫӑ // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

— Ку сана айван пулма кансӗрлемест, манӑн мӗскӗн Красс, — тӑрӑхласа кулса ответленӗ гречанка.

— Это не мешает тебе быть туповатым, бедный мой Красс, — ответила насмешливо улыбаясь, со свойственной ей дерзостью гречанка.

XX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Эсӗ, айван, вӑл мӗн пирки ун пек ответ панине пӗлместӗн-и?

— А ты, несчастный глупец, знаешь, почему он так ответил?

XVIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Эсӗ мана ҫиленетӗн, мӗншӗн тесен эсӗ тискер ҫын та айван выльӑх.

Ты злишься на меня потому, что ты грубый дикарь и глупое животное.

XVIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ырӑ кӑмӑллӑ, айван та сасартӑках ӗненсе хуракан, вӑхӑт-вӑхӑтпа калама ҫук кутӑн ачаччӗ.

Это был добродушный малый, наивный и доверчивый, с припадками совершенно необъяснимого упрямства.

II // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.

Эсӗ, Волчок, выҫах вилен, айван Автан, эсӗ те, лаши те, ӗни те ҫавах; эп хам хырӑма хам тӑрантатӑп.

И ты, Волчок, издох бы с голода, и ты, глупая птица Петух, — тоже, и лошадь, и корова; а я сам прокормлю свою голову.

III // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 19–29 с.

Ҫавна калатӑп-ҫке-ха: айван Автан ҫапах яшкана юрӑхлӑ, шӑнкӑрчсем мӗне юрӑхлӑ?

Я хочу сказать, что глупый Петух хоть на суп годен, а скворцы — никуда.

II // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 19–29 с.

Айван кайӑк, тем вырӑнтан вырӑна куҫса ҫӳрет.

 — Глупая птица, которая неизвестно зачем перелетает с одного места на другое.

II // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 19–29 с.

— Ах, айван, — кулса каларӗ вӑл.

— Ах, глупая: это он пошутил.

I // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 19–29 с.

— Эх, айван, карма ҫӑвар! — кулнӑ ватӑ Ҫерҫи, пӗчӗк кӗлеткине чӗтретсе.

— Ах, глупый горлан! — смеялся старый Воробей, вздрагивая своим крошечным тельцем.

I // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 19–29 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех