Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Утнӑ (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сайлас Гент хӑйӗн миххине ҫурӑмӗ хыҫне ҫакнӑ, алӑк патнелле утнӑ, анчах чарӑннӑ та каллех хуҫа патне пырса тӑнӑ.

Сайлас Гент повесил свой мешок за спину, подошел к дверям, но остановился, снова подошел к хозяину и сказал:

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Кӗме чаратӑп! — хевтесӗррӗн хушрӗ гувернантка хӗрсем хыҫҫӑн вӗткеленсе утнӑ май.

— Я запрещаю! — беспомощно повторила гувернантка, тащась за девушками.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пурте хыпаланса, чӗнмесӗр утаҫҫӗ; утнӑ ҫӗртех тепӗр чух малти чупма пикенет, чупакан хыҫҫӑн ыттисем — сӳтсе явмасӑр, чарӑнмасӑр.

Все шли быстро и молча; срываясь, шаг переходил в бег, и за тем, кто бежал, пускались бежать все, не рассуждая и не останавливаясь.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Чул ҫап-ҫара, аякра Ритль васкаса утнӑ сасӑ ҫухалса пырать.

Камень был пуст; вдали замирали быстрые шаги Ритля.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Канцелярие утнӑ май Гаррисон ӗҫлекенсем патӗнче чарӑнса тӑрса пӑхма пуҫларӗ.

Отправляясь в канцелярию, Гаррисон задержался около работающих и стал смотреть.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

— Мана санран кӑкарса хуман! — кӗпӗрленсе тӑракан ҫынсен хушшипе хыпаланса утнӑ май мӑртӑхрӗ Клиссон.

— Я не на привязи у тебя, — огрызнулся Клиссон, шагая все быстрее среди толпы.

Акварель // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 226–232 с.

Туй кунӗнче Анготэя сукмакпа пӗчченех таҫталла утнӑ имӗш; сукмак ҫинче вара — хушӑк.

В день свадьбы Анготэя отправилась одна по тропе, на которой находится отверстие.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Сунарҫӑ хӑйӗннисене шыранӑ, — вӑл вӗсене вилнӗ тесе шухӑшланӑ, — хӑй вара йывӑҫ ҫинчен ӳксе ӑнран кайнӑ; ҫапла кӑнтӑралла пӗр чарӑнми утнӑ.

Охотник, разыскивая своих, считавших его погибшим, в то время как он был лишь оглушен падением дерева, шел все время на юг.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Тӗлӗнсе кайнӑскер, — ара, кунта вӑрман ҫеҫ, сӗм вӑрман ҫеҫ тӑсӑлса выртмалла, вун тӑватӑ кун кайсан та пур енче те негрсен пӗр ялӗ те ҫук, — сунарҫӑ сасӑ тӗлнелле утнӑ, ӑна унта питӗ ӑшшӑн кӗтсе илнӗ.

Потрясенный, так как только лес, только один лес мог расстилаться здесь, и во все стороны не было даже негритянской деревни ближе четырнадцати дней пути, Пелегрин двинулся на звук, и ему оказали теплое гостеприимство.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Ҫын утнӑ сасӑпа калаҫӑва урӑх илтменрен Пьер тарӑхмаллипех тарӑхрӗ, алӑка мӗн пур вӑйран урипе те, чӑмӑрӗпе те тапни-ҫапнипе унӑн пӗтӗм кӗлетки чӗтресе йынӑшать.

Пьер в полном бешенстве, не слыша больше звуков шагов и голоса, стал бить в дверь ногами и кулаками с такой силой, что все его тело стонало от сотрясения.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Алӑк леш енчен темӗн ҫинчен шухӑшланӑн, хуллен ҫывхаракан ҫын утнӑ сасса Гелли те илтрӗ.

Звук медленных, за дверью, шагов, приближающихся как бы в раздумьи, был слышен и Гелли.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Матроссем кӑнтӑрлахи апатра; уни-куни калаҫаҫҫӗ; Ленур шыва персе анман-ши тесе тӗшмӗртеҫҫӗ; апат тирӗкӗсен хушшинче пурте лайӑх пӗлекен тӑсланкӑ кӳлепе пач кӗтмен ҫӗртен курӑнса кайрӗ: ҫийӗнсе-катӑлса пӗтнӗ вут чуль тата тимӗр кашӑк пулӑшнипе утнӑ ҫӗртех ҫулӑм кӑларма мекеҫленет.

Матросы обедали, разговаривая и делая предположения, не свалился ли Ленур в воду, как вдруг хорошо всем известная долговязая фигура появилась среди обедающих, высекая на ходу огонь с помощью обшарпанного кремня и старой железной ложки.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Ҫыран енчен куса-куса килекен валсем халӗ ӑна утнӑ май лекнӗ япала-на урапа тапса сирпӗтнӗн тӗрте-тӗрте ывӑтаҫҫӗ.

Валы, катившиеся теперь от берега, отодвигали ее толчками, как нога отбрасывает встречный предмет.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Калюковпа ыттисем вырнаҫнӑ вӗлле пӳрчӗ патне утнӑ май тата ку уҫланка хупӑрласа илсен те ҫынсене тытса пӗтермешкӗн йывӑррине ӑнланчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пӑртак хытнӑ ҫулпа тӑнк-танкрах утнӑ май, Сӑпани паянхи сунар ҫинчен шухӑшласа пычӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл тӑчӗ те, пилӗкӗ таран ҫӑтӑ ларакан, аяларах вуншар пӗркеленчӗкпе шӑнкӑрав пек сарӑлса каякан хура сӑхман аркине утнӑ майӑн енчен енне силлентерсе, хапха калинкки патнелле кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Сых енне хыҫалалла ҫаврӑнкаласа пӑхсах утнӑ май (ара, хӑй тахҫан Кашкӑр Микулине хӗрлӗ автан ярса хӑварнӑ яла килет-ҫке, ҫитменнине, пӗр кутамкка хаҫат, кӗнеке, листовка йӑтнӑ), шӑп масарпа усрав вӑрман хушшине кӗрсен, Вӑрманхыҫ енчен хӑйне темле ҫатан урапа хӑваланине асӑрхарӗ те вӗлт ҫеҫ пӑрӑнчӗ сылтӑмалла, ҫамрӑк юманлӑхри шӗшкӗ тӗмӗсем хушшинелле.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Куҫ хӑнӑхсан, хӑйне хӑй ӗненмерӗ: кӗлет пуш-пушах, утнӑ чухне сасӑ пӑнк! пӑнк! туса янӑрать.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Каялла таврӑннӑ чухне мӗн разъезда ҫитичченех вӗсем вакунра шӑпӑрт пычӗҫ, унтан пирвай вӑрман хӗррипе, кайран уйпа килелле утнӑ чух та, куҫ ҫӗрлехи тӗттӗме кӑшт хӑнӑхиччен ытахальтен пӗр-ик сӑмах перкелешсе илнине шутламасан, пач пуплешмерӗҫ, ӗнерхи ҫумӑр хыҫҫӑн урапасем иртсе кӑтрашкалантарнӑ хытӑ ҫулпа тӑнкки-танкки пускаласа пычӗҫ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл малалла утрӗ, хыҫалта вара ӑна хӑваласа ҫитсе улттӑн чупаҫҫӗ; хӑйсем хӑвалакан ҫын утнӑ май сасӑ кӑларни-кӑларманнине хушӑран хушӑ чарӑна-чарӑна итлеҫҫӗ.

Он шел, а сзади, догоняя его, бежали шестеро, изредка останавливаясь, чтобы прислушаться к неясному шороху движений затравленного человека.

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех