Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тар сăмах пирĕн базăра пур.
Тар (тĕпĕ: тар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл манӑн ылтӑна таҫта та тӑкрӗ-вырнаҫтарчӗ — хӑйӗн кӑмӑлӗпе: нефть, ҫӗр кӑмрӑкӗ, биржӑри тар, карап тӑвас ӗҫ тата… тата ӑҫта — халӗ ас тумастӑп та.

Он вывалял мое золото, где хотел — в нефти, каменном угле, биржевом поту, судостроении и… я уже забыл где.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пуҫӑм шавлама чарӑнчӗ, ҫамка ҫине сивӗ тар пӑрҫаланса тухрӗ.

Голова перестала шуметь, и холодной росой покрылся лоб.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Питне сивӗ, лӑймакаллӑ тар хупласа хучӗ, Тинг пӑшалӗн куҫӑмӗ тӳсмелле мар, кисрентерет, хӑрушӑ тӗлӗк пек — пулма пултараймасла.

Холодный, липкий пот ужаса выступил на его лице, движение ружья Тинга было невыносимо, оглушительно, невероятно, как страшный сон.

VI. Тинг Блюма хӑваласа ҫитет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Унпа пӗр вӑхӑтрах Утлендер кӑшкӑрса ячӗ, анчах унӑн хӑравлӑ сӑмахӗсем Петвек валли мар: — Тергенс, тар, ҫухал! — ҫухӑрса ячӗ те Утлендер тути патне шӑхличне тытса ҫавӑнтах виҫӗ хут шӑхӑрчӗ, палуба ҫинче шӑв-шав кӑларма ку ҫителӗклех.

Одновременно закричал Утлендер, хотя его испуганные слова не относились к Петвеку: — Тергенс, удирай! — вопил он и, поднеся к губам свисток, свистнул коротко три раза, чего было довольно, чтобы на палубе загремел переполох.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пӗр вӑхӑтрах хӑлхана ҫуракан ятлаҫу французла сӑмахсемпе пӗрле хутшӑнса кайрӗ, духи шӑршипе тар шӑрши пӗрлешрӗҫ, хут купӑс янратни уласа йӗнипе пӗрле илтӗнет, — ҫаксене пурне те пӗр самантрах паровоз кӑшкӑртса хупласа хучӗ.

Отборная ругань смешивалась с французской речью, запах духов — с запахом пота, переливы гармоники — с чьим-то плачем, — и все это разом покрыл мощный гудок паровоза.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ларатӑп, хам селитр тата кӑмрӑк хатӗрлерӗм, акӑ ҫав ҫутӑ чӑмӑрсен ӑшне тар тултарам та, вӑрмана кайса кӗрслеттерсе сирпӗтсе ярам тесе шутласа ларатӑп.

Сижу себе, достал селитры, угля. Ну, думаю, начиню шарик порохом, а потом в перелеске взрыв устрою.

IV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫӗрлехи сивве хирӗҫленӗ хыҫҫӑн унӑн ҫывӑрманнипе тата утнипе вӑйсӑрланнӑ чӗри унран губкӑри шыва сӑрӑхтарнӑн тар кӑларать, анчах вӑл йывӑррӑн сывла-сывла, тӑвӑн майӗпен-майӗпен улшӑнса пыракан ӗренкисене тӗсесе утать те утать.

После сопротивления ночному холоду его ослабевшее от бессонницы и ходьбы сердце гнало из него испарину, как воду из губки, но он, задыхаясь, шел, смотря на медленно меняющиеся очертания горы.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Долорес мӑйне тӑсрӗ, тар тӗтӗмне туйрӗ те асӑрханусӑр вӑрӑммӑн кӗҫенчӗ.

Долорес вытянула шею, почувствовала пороховой дым и протяжно заржала.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Ҫурӑмӗ ҫине сивӗ тар тапса тухрӗ.

Его прошиб пот.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Ултӑ ҫын ура тупанӗпе харӑс сулкалашса, ирӗклӗн лармалӑх тункатасене шурлӑх-путлӑхра кӑкласа ҫӳренӗ вӑхӑтра, пур-ҫукпа тӑранкаласа пурӑннӑ авӑкра, ҫӗр-шыври ҫапкаланчӑксемпе кӗрешнӗ чухне тата хӑйсен пулас йӑвисен никӗсӗ валли сӑвай ҫапса тар юхтарнӑ тапхӑрта Кантервиль колонийӗнче пурӑнакансем пирки никам та япӑх калаҫман.

Пока обитатели Кантервильской колонии бродили в болотах, корчуя пни, на срезе которых могли бы свободно, болтая пятками, усесться шесть человек, пока они были заняты грубым насыщением голода, борьбой с бродячими элементами страны и вбиванием свай для фундамента будущих своих гнезд.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.

Батль тар нӳхрепӗ патӗнчен кухньӑналла тата каялла васкамасӑр хутлать.

Батль медленно ходил от порохового погреба к кухне и обратно.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 321–325 с.

Тар тӗтӗмӗ кабинета кӑвак тӗтре пек карса илчӗ, тухтӑр вара, сив чир чухнехилле чӗтресе, ыйхӑри пек хускалса — вилнӗ ҫынпа аппаланма пикенчӗ.

Пороховой дым наполнял еще кабинет сизым туманом, а доктор с лихорадочной быстротой возился вокруг мертвого, двигаясь, как во сне.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 305–309 с.

Вӗсене авӑрламаннине Том пӗлет, мӗншӗн тесен ҫакӑн пирки ӑна нумай хут каланӑ, анчах вӑл пахчаҫӑ ывӑлӗнчен тар йӑкӑртма ӗмӗтленет.

Том знал, что они не заряжены, так как говорилось об этом множество раз, но он надеялся выкрасть пороху у сына садовника.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Кӗҫех кирпӗч вучах ҫулӑмпа сывлама пуҫлать те — старик маги ӳкерчӗкӗсемпе капӑрлатнӑ шӗвӗр вӗҫлӗ калпакне тӑхӑнать, хӑйӗн асамлӑ соусӗсене пӗҫерет, унӑн сӑмси вӗҫӗнче ҫак самантсенче тар тумламӗ йӑлтӑртатса чӗтрет.

Вскорости начинал пламенно дышать кирпичный очаг, старичок варил свои волшебные соусы, надев остроконечную шапку, украшенную магическими рисунками, и на кончике его носа дрожала капелька пота.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Ван-Клопс мана пӑшалпа тар парӗччӗ.

Ван-Клопс даст мне ружье и пороха.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Тар юхтарса пӗр уйӑх тертленнӗ хыҫҫӑн виҫҫӗшӗ пӗрле тинех пӗртен пӗр бриллиант чавса кӑларчӗҫ, — анчах вӑл та пулин вараланчӑк кӗленче пек пӑтранчӑк тӗслӗскер.

После целого месяца усиленного труда на всех троих нашли всего лишь один-единственный бриллиант, но и тот мутный, как грязное стекло.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

— Вун тӑваттӑ, — терӗ Энниок; унӑн тӑнлавӗсем ҫине шултра тар пӗрчисем тапса тухрӗҫ; вӑл урӑх лектереймерӗ, сывлӑш ҫавӑрса ячӗ те айккине пӑрӑнса тӑчӗ.

— Четырнадцать, — сказал Энниок; крупные капли пота выступили на его висках; он промахнулся, перевел дух и отошел в сторону.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Ку пичкере — тар.

— В этом бочонке порох.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Кунсӑр пуҫне — пичке пушӑ мар, вӑл — тар пички.

К тому же бочонок этот не пуст, это — пороховой бочонок.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Хӗрӗн аллисемпе хул пуҫҫисем тӳрех сурма пуҫларӗҫ, анчах ҫакӑ та, чӗри сивӗ тар кӑларсах ыратса тапни те, туртӑна-туртӑна сывланин херепӗпе асапӗ те Геллие ирӗксӗр хавшаклӑха йышӑнма хистеймӗччӗҫ.

Руки и плечи девушки заболели сразу, но ни это, ни болезненное сердцебиение, вызвавшее холодный пот, ни тяжесть и мучительность судорожного дыхания не принудили бы ее сознаться в невольной слабости.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех