Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шиклӗх сăмах пирĕн базăра пур.
шиклӗх (тĕпĕ: шиклӗх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пскова нимӗҫсем йышӑннӑ хыҫҫӑн икӗ сехетрен, Ленин приказӗ тӑрӑх, пӗтӗм халӑха шиклӗх ҫинчен систерекен гудок сассисем уласа яраҫҫӗ.

Тревожные гудки по приказу Ленина раздались через два часа после взятия Пскова.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хваттерсене, утса хӑпармалли пусмасем ҫине, пулас шиклӗх ҫинчен систерсе пӗлтермелли сигналсем лартаҫҫӗ, подъездсенче ҫӗрӗпе дежурнӑйсем тӑраҫҫӗ.

На лестницах устраивали тревожную сигнализацию, в подъездах — всенощное дежурство.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӑл мӗн чухлӗ ытларах карӑнса пычӗ, ҫавӑн чухлӗ Линӑна шиклӗх ярса илчӗ, анчах та вӑл халӗ ниҫта та тӑрса тараймасть.

И чем больше она натягивалась, тем больший ужас охватывал Лину, но убежать она не могла.

Вырсарникун, июнӗн вун виҫҫӗмӗшӗнче, Эмиль виҫӗ хутчен Линӑн кайри шӑлне туртса кӑларма хӑтланчӗ, кайран хӑйӗн йӑмӑкне кӑвак сӑрӑпа сӑрласа илемлетрӗ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

— Хӑрамалла ҫапах та, анчах та ӑна хӑйне ҫакӑн ҫинчен калама шиклӗх чӑрмантарать.

— Страх берёт, но сказать ей это просто духу не хватает.

Тунтикун, декабрӗн ҫирӗм улттӑмӗшӗнче, Эмиль Катхультра пысӑк тӑкак туни, Коямнадиршӑ кашкӑр шӑтӑкне кӗрсе ӳкни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Тепӗр тесен, юлашки вӑхӑтра экологи пӑтӑрмахӗсем чылай пулса иртнӗрен, ҫакнашкал шиклӗх ҫавах ӑслӑ-тӑнлӑ пулнине пӗлтерет.

Впрочем, такая подозрительность в свете последних экологических катастроф скорее говорит о благоразумии.

Биробиджанра пӑр «икӗрчӗленсе» ларнӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/30053.html

Ун пек характерлӑ ҫынсем XV-мӗш ӗмӗрти йывӑр вӑхӑтра кӑна, ҫынсем вырӑнтан вырӑна куҫса ҫӳрес йӑлине пӑрахсах ҫитереймен ҫӗрте Европӑн пӗр кӗтессинче ҫеҫ пулма пултарнӑ; ун чухне малтанхи пурӑнӑҫ йӗркисемпе пурӑнакан пӗтӗм кӑнтӑр Российӑран хӑйӗн князӗсем тухса кайнӑ; ӑна вара лӑпланма пӗлмесӗр пыра-пыра тапӑнакан монгол вӑрӑ-хурахӗсем ҫаратса, ҫунтарса пӗтернӗ, ҫурт-йӗрсӗр тӑрса юлнӑ ҫынсем хӑюлланса ҫитнӗ; кӳршӗсем усал пулнӑ пирки тата яланах хӑрушлӑхра сехӗрленсе пурӑннӑ пирки, вӑл, ҫунса тӑракан ҫӗрех пурӑнма вырӑнаҫнӑ та, ҫак хӑрушлӑха тӳрех куҫран пӑхма хӑнӑхса ҫитнӗ, ҫӗр ҫинче шиклӗх пуррипе ҫуккине те манса кайнӑ; ҫавӑн чухне вара авалхи славян ҫыннин чӗри ҫапӑҫу хастарлӑхӗпе тулнӑ, тӗнчере вырӑс ҫутҫанталӑкӗн сарлака та ирӗк вӑйӗ — козачество пуҫланса кайнӑ; мӗнпур юханшыв тӑрӑхӗсене, юханшыв урлӑ каҫмалли вырӑнсене, ҫыран хӗрринчи сӗвек те майлӑ вырӑнсене козаксем йышӑнса тухнӑ, вӗсен шутне никам та пӗлмен; хӑюллӑ козаксем вӗсен шутне пӗлме тӑрӑшакан султана ҫапла ответлеме пултарнӑ: «кам пӗлсе ҫитерет вӗсене! вӗсем пирӗн ҫеҫенхир туллиех ларса тухнӑ; ӑҫта байрак, унта козак» (ӑҫта тӗмеске пур, унта козак та пурах).

Это был один из тех характеров, которые могли возникнуть только в тяжелый ХV век на полукочующем углу Европы, когда вся южная первобытная Россия, оставленная своими князьями, была опустошена, выжжена дотла неукротимыми набегами монгольских хищников; когда, лишившись дома и кровли, стал здесь отважен человек; когда на пожарищах, в виду грозных соседей и вечной опасности, селился он и привыкал глядеть им прямо в очи, разучившись знать, существует ли какая боязнь на свете; когда бранным пламенем объялся древле мирный славянский дух и завелось козачество — широкая, разгульная замашка русской природы, — и когда все поречья, перевозы, прибрежные пологие и удобные места усеялись козаками, которым и счету никто не ведал, и смелые товарищи их были вправе отвечать султану, пожелавшему знать о числе их: «Кто их знает! у нас их раскидано по всему степу: что байрак, то козак» (что маленький пригорок, там уж и козак).

I // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Фома вӗсен пичӗ ҫинче — тарӑху, кӑсӑклану, усал савӑшӑн киленӳ туйӑмӗ тата шиклӗх пуррине курнӑ…

На лицах их Фома видел гнев, любопытство, злорадное чувство удовольствия, боязнь…

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӳпери пӗлӗтсен юхӑмӗнче темӗнле имшерлӗх тата хуйхануллӑ шиклӗх пулнӑ…

В движении туч по небу было что-то бессильное и боязливое…

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫакӑ, шӑлсӑр ҫӑварне ейсе, виртлесе кулакан пит, Фомара пӑшӑрхануллӑ шиклӗх хускатса, унӑн пӗчченлӗх ӑнланӑвне пушшех те вӑйлӑлатнӑ.

Это лицо с беззубым ртом и ехидной улыбкой, возбуждая у Фомы неприязнь и опасение, еще более усиливало в нем сознание одиночества.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ашшӗ куҫӗсенчи паҫӑрхи шиклӗх пӗтсе пынӑ, вӗсем чӗрӗле пуҫланӑ…

Тревога исчезала из глаз отца, они оживлялись…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хамӑрӑн ачалла шиклӗх ҫинчен эпир, паллах, никама та каламан, пӗр-пӗрин хушшинче калаҫса татӑлман пулин те.

О своем детском страхе мы, конечно, не рассказывали никому, хотя и не уговаривались предварительно.

III // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.

Ҫав ҫутӑпа пӗрле пирӗн шиклӗх те ҫухалчӗ.

Вместе со светом прошел и наш страх.

III // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.

Тӗлӗнмелле туйӑм вӑл — шиклӗх.

Странное это чувство — страх.

III // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.

Ват йывӑҫ чӑкӑртатса ларать-и, йӑпшӑнса утакан тискер кайӑк ури айӗнче тип шанкӑ ҫатлатать-и, ыйхӑллӑ кайӑк пырса перӗнет-и, ним те тавҫӑраймастӑн, пурпӗрех хӑйсем чуна темле шиклӗх кӗртеҫҫӗ, ҫурӑм тӑрӑх сивӗ сӑркӑлтӑк чуптараҫҫӗ.

Скрипит ли старое дерево, треснет ли сухой сучок под осторожной лапой крадущегося зверя, шарахнется ли сонная птица, — ничего не разберешь, а всего охватывает жуткое чувство страха, и мурашки бегут по спине.

III // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.

Ҫак калаҫусем чуна шиклӗх кӗртнипе эпир вӑрманти пур сас-чӳшӗнех кӑрт сикекен пултӑмӑр.

Эти разговоры взвинтили воображение, и мы невольно вздрагивали от каждого шороха в лесу.

III // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.

Таҫтан аялтан Костьӑн ҫан-ҫурӑмӗ тӑрӑх пӑр пек сиввӗн шиклӗх хӑпарать, ӑна нимӗнле ҫӗнме ҫук, ӑна пула сывлӑш пӳлӗнсе ларать, пӗтӗм ӳт-пӳ туйӑмсӑр пулать.

И откуда-то снизу по Косте идет ледяная волна неудержимого, отчаянного страха, от которого спирает дыхание и все тело немеет.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Мӗн пулма пултарассине, мӗн курма пӳрессине (пуласса ҫаплах лулса тухнӑ-тӑк — хӑйне мар ӗнтӗ, ыттисене) куҫӗ тӗлне турӗ те чирлӗ хӗрарӑм — унӑн пӗтӗм ӑсне-тӑнне шиклӗх хӗссе илчӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ку шиклӗх пулман.

Это не был страх.

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫапӑҫура хӗрсе кайнипе шиклӗх ҫинчен манаҫҫӗ; пуринчен хӑрушши вӑл ҫапӑҫу умӗн, пирвайхи перкелешӳччен пулать.

В пылу атаки страх забывается, в минуты же перед боем, еще до первых выстрелов, он овладевает человеком.

32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Павӑлӑн чӗри хыттӑн тапса илет, вара вӑл, сывлӑш ҫитмен пек, тарӑннӑн сывласа ярать; ку шиклӗх мар, ку савӑнӑҫ та мар.

Сердце у Павле колотится, и он глубоко вздыхает, как будто не хватило воздуха, но это не от страха и не от радости.

32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех