Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шанчӑкпа (тĕпĕ: шанчӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапла вара вӑл эмел тупрӗ, анчах, ытла ир пулнӑран, биллиард сӗтелӗсен пысӑк пӳлӗмӗнче кунта ӗҫлекенсемпе пӗр ҫынсӑр пуҫне урӑх никам та ҫук; хайхи ҫын самаях килпетсӗр сӑнлӑ, хӑйӗнпе хӑй вылять, партнер тупма ӗмӗтленет ахӑр, мӗншӗн тесен Детрей ҫине шанчӑкпа тӗмсӗлчӗ.

Итак, он нашел лекарство, но, по раннему времени, в обширной биллиардной не было еще никого, кроме служащих и одного человека, довольно невзрачного вида, который играл сам с собой и как будто тоже хотел найти партнера, так как взглянул на Детрея с надеждой.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вӗттӗн чӗтренсе, тӗтреллӗ, йӳҫек шанчӑкпа Моргиана йӑмӑкӗн сӑнарне йыхравларӗ те ӑна тӗпчеме пикенчӗ: кашни йӗре мӑн кӑмӑллӑ, йӑлӑхтармӑш хаклавпа виҫсе, суккӑр ҫыннӑн пуклак киленӗҫӗпе; хайхискер палламан ҫыннӑн питне пӳрне вӗҫӗсемпе хыпашлать, сисӗм-туйӑм йӗрӗсене ҫырать.

Встрепенувшись, со смутной и едкой надеждой, вызвала она образ сестры и принялась изучать его, отводя каждой черте высокомерное, банальное определение, — с тупым удовольствием слепца, который водит концами пальцев по лицу незнакомого человека, создавая линии осязания.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ҫемье ашшӗ таврӑнас шанчӑкпа пурӑнчӗ те, анчах икӗ ҫултан фронтран хӑрушӑ хыпар килчӗ: Макар ҫапӑҫура паттӑрсен вилӗмӗпе вилнӗ.

Куҫарса пулӑш

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Вӗсем Горн ывӑтса панинчен ытларах тупас шанчӑкпа пӳрте ҫунтарма ыткӑнассине кӗтме кирлӗ мар.

Не следовало ожидать, чтобы они бросились поджигать дом в надежде найти там больше, чем было брошено Горном.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Вӑл ҫын ҫывхарса килессе кӗтет, анчах хӑйне шанчӑкпа лӑплантарать: йытӑ ҫулӗ, тен, айккиннелле тӑсӑлать?..

Он ждал приближения человека, теша себя надеждой, что путь собаки лежит в сторону.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Ытла та кая юлса уҫӑлса ҫӳретӗр эсир! — терӗ Кравар хыпашлакан сасӑпа, ҫавӑн пекех — уҫӑмсӑр шанчӑкпа; Катрин, ахӑртнех, унран мӗн те пулин ыйтасшӑн: Кравар ӑна тӗрме умӗнче ҫӗрле нихӑҫан та курман.

— Как вы поздно гуляете! — сказал Кравар нащупывающим тоном, а также в смутной надежде, что Катрин обратится к нему с какой-нибудь просьбой: никогда он не видел ее ночью перед тюрьмой.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑрман вара ирхинехи пек курӑнма пуҫласан, Ганэль ҫывӑрмалли вӑрттӑн вырӑнӗнчен тухрӗ те чӗрӗ шанчӑкпа ҫӑвӑнса кӑштах лӑпланчӗ.

А лес стал виден по-утреннему, — Ганэль покинул таинственный ночлег, умылся свежей надеждой и несколько успокоился.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Вӑл хӗрӳ туйӑмпа, юлашки тӗксӗм шанчӑкпа, тунсӑхлӑн кӗтет.

Ждал он тоскливо и страстно, с темной уверенностью в конце.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

Арҫын ача хӑйне чӗрӗ, ӑшӑ ӳт ҫинче тӑнӑн туять; ҫак ӳт нимӗнле аптӑравлӑха та парӑнман темӗнле ҫирӗп шанчӑкпа ҫывӑрать тейӗн.

Мальчику казалось, что он стоит на живом, теплом теле, заснувшем в некой твердой уверенности, недоступной никакому отчаянию.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 85–91 с.

Ҫеккунт тӑршшӗнче вӑл ҫулсене тӳссе ирттерет; ӑна чӑтӑмлӑ юратупа тулнӑ тӗнче ҫавӑрса илнӗ; вӑл шанчӑкпа чирлӗ, ҫухалса-аптӑраса кайнӑ, кулать, Гнор тӑрса кӗтет — кӗтни ӑна вӗлерсе пырать.

Секундой он переживал годы; мир, полный терпеливой любви, окружал его; больной от надежды, растерянный, улыбающийся, Гнор, стоя, ждал — и ожидание мертвило его.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Шхуна патнелле вӑл ҫаратупа чӑрсӑрлӑхри хуҫалла, ҫамрӑк та чӑтӑмсӑрскер, сасӑсӑр хитре кӗвӗ ҫунтарнӑ чунпа, аса илӳпе тата шанчӑкпа ишсе ҫывхарать.

Он подплывал к шхуне повелителем в грабеже и удали, молодой, нетерпеливый, с душой, сожженной беззвучной музыкой, воспоминанием и надеждой.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Кермене ҫулталӑкра икӗ хутран кая мар кайса килсех тӑрать, кӗмӗл ҫӳҫлӗ хӗрарӑма кашнинчех ҫирӗпех мар шанчӑкпа — пысӑк ҫак ача хӑйӗн теттисене ҫӗнтеретех пулмалла текен шанчӑкпа — хӑварать.

И раза два в год посещал замок, оставляя женщине с серебряными волосами нетвердую уверенность в том, что такой большой мальчик, пожалуй, справится с своими игрушками.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Пуш шанчӑкпа ан пурӑнтӑр.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Юнпа исленнӗ окопсенчен отделени командирӗсем, комиссарсем, снаряд ҫурӑлнӑ чухне ҫӗр айне пулса хӑлхасӑрланнӑ боецсем ҫӗклене-ҫӗклене тухаҫҫӗ, вӗсем тӑпрапа сапӑннӑ ҫилӗллӗ хаяр куҫӗсене тасата-тасата, хуралса пӗтнӗ ҫӑварӗсене кара-кара кӑшкӑрса, ҫӗр ҫӑтман ҫӗлен-калтасене хирӗҫ такӑна-такӑна чупаҫҫӗ, тӑшман окопне чупса ҫитсе, — тӑвӑр ҫухавипе пӑвӑннӑ ансӑр кӑкӑрлӑ нимӗҫ офицерне, Украина салоне кӳпсе хырӑмне сарнӑ хӗп хӗрлӗ унтер-офицерне, — халӗ ӗнтӗ револьверне те нимӗҫле шанчӑкпа мар ҫавӑркалаканскерне, тата — турӑ каҫартӑр — куҫлӑх тӑхӑннӑ, пысӑк сӑмсаллӑ типшӗм нимӗҫ рядовойне, юнлӑ буржуази вилӗм шӑтӑкӗ шырама Дон хирӗсене янӑскерне, — ыраш кӗлтине сенӗкпе тӑрӑнтарнӑ пек, тӑват кӗтеслӗ штыксемпе чике-чике тӑрӑнтараҫҫӗ…

Из залитых кровью окопов поднимались командиры отделений, комиссары, вылезали оглушенные, осыпанные землей бойцы и, разевая криком черные рты, разлепляя запорошенные землей налитые ненавистью глаза, спотыкаясь, бежали навстречу гадам, — мать их помяни, — как вилы в сноп — втыкали четырехгранные штыки в узкоплечего, задушенного воротником, офицеришку, в набитое украинским салом пузо багрового унтер-офицера, уже безо всякой немецкой самоуверенности крутящего револьвером, в тощую грудь, — бог его прости, — немецкого рядового в очках, со вздернутым приличным носом, — посланного кровавой буржуазией искать себе могилу в донских степях…

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Эпир малалла та пирӗн хӗрарӑмсем малашлӑха ырӑ шанчӑкпа пӑхма пултарччӑр тесе мӗн кирлине йӑлтах тума тӑрӑшӑпӑр.

Мы будем и дальше направлять все усилия на то, чтобы наши женщины сохраняли уверенность в завтрашнем дне.

Михаил Игнатьев Пӗтӗм тӗнчери хӗрарӑмсен кунӗ ячӗпе саламлани (2018) // Михаил Игнатьев. https://cap.ru/news/2018/03/07/news-3797403

Шанать шанчӑкпа упранӑ малаша…

Куҫарса пулӑш

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тытса хӗртесрен хӑрани тыттармасӑр вӑрлас шанчӑкпа лӑпланнӑ.

Страх быть пойманным умеряется надеждой безнаказанно украсть.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ватӑ суккӑр ҫын та куҫӗсене уҫас шанчӑкпа сак шывпа йӗпетет-тен, сасартӑк куҫӗсем уҫӑлӗҫ!

Даже старик слепой пробует промывать глаза, в надежде, а вдруг он все-таки прозреет.

Курорт // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Вӑл ҫак ҫырлапа хырӑм тӑрантас ҫуккине пӗлет, ҫапах та, хӑй пӗлни-мӗнне уямасӑрах, вӗсене вӑл хӑй хырӑмне тӑрантас шанчӑкпа ӗмет.

Он знал, что ими не насытишься, но все-таки терпеливо жевал, потому что надежда не хочет считаться с опытом.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Пруссирен, Варшава таврашӗнчен килнӗ мазурсем, Силези ҫыннисем, Познаньпе Галици эмигранчӗсем, Августов таврашӗнчи литовецсем, Чикагопа ытти хуласенчи фабрикӑсенче ӗҫленӗ хушӑрах ялти пурнӑҫ ҫинчен шухӑшлаканскерсем, хӑйсене тӗтӗмпе шӑршланса, хӑрӑмпа вараланса пӗтнӗ хуларан тухса кайма паракан майпа ҫавӑнтах усӑ курнӑ, плугпа е пуртӑ тытса ӗҫлес шанчӑкпа, Арканзасӑн анлӑ хирӗсемпе вӑрманӗсене туха-туха кайнӑ.

Мазуры из Пруссии, силезцы, эмигранты из Познани и Галиции, литовцы из-под Августова и мазуры из-под Варшавы, работавшие на фабриках в Чикаго и Мильвоки и давно уже мечтавшие о сельской жизни, воспользовались первым попавшимся случаем, чтобы вырваться из душных, прокопченных дымом и сажей городов и взяться за плуг и топор в бескрайных полях, лесах и прериях Арканзаса.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех