Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лутака сăмах пирĕн базăра пур.
лутака (тĕпĕ: лутака) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку лутака та мӑнтӑр хырӑмлӑ, чапрас ураллӑ вӑтӑрсенчи арҫын пулчӗ.

Куҫарса пулӑш

Йӗкӗт тени юлнӑ-и пирӗн? // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Чоткар — сарлака хул-ҫурӑмлӑ, лутака ҫын, чӑтма ҫук вӑйлӑскер, кунта Элнет шывӗ хӗрринчен сиктерсе килнӗ иккен.

Куҫарса пулӑш

Хусанкка утаман // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Савантер хӗрӗхрен иртнӗ ҫирӗп хул-ҫурӑмлӑ лутака чӑваш.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗр ҫыннӑн — ҫӗр шухӑш // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Хӑй лутака, кӗререх сӑн-питлӗ, хура мӑйӑхлӑ, вӑтам ҫулсенчискер, куҫлӑхпа ҫӳрет.

Куҫарса пулӑш

Трофим // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 96–116 с.

— Пирӗн мӗн ӗҫ, — каклишкине тарӑнрах таянса илчӗ лутака шурсухал.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш экзамен // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 70–96 с.

Пиллӗкмӗш курсра физика факультетӗнче вӗренекен лутака, чикан пек тӗксӗм сӑн-питлӗ Иванов Зинон ҫеҫ, ку авантюрӑна сивленҫи туса, «ну шульӑксе-е-ем!» тесе пуҫне сулкаласа илчӗ, анчах хӑй хыҫҫӑнах «шульӑксен урапи ҫине йӑпӑр-япӑр хӑпарса ларчӗ».

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Килте хӑнана кайнӑ ачисене Ула Тимӗр хунямӑшӗ, чакӑр кӑвак куҫлӑ, лутака, йӑрӑ карчӑк, кӑвак чечеклӗ сарӑ сатин кӗпине пилӗк хуҫми ярса тӑхӑннӑскер, йӑм-йӑм чие ҫырли ӳкернӗ шурӑ тутӑр ҫыхнӑскер, чун-чӗрипе ҫунӑхса, чӳречерен куҫ илмесӗр тенӗ пек пӑхса кӗтсе ларнӑ иккен.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Сӗтел умне кукша пуҫлӑ лутака ҫын тухса тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

Юрать-ши, юрамасть-ши... // Геннадий Мальцев. Мальцев Г.С. Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ: кулӑшла каласем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 80 с. — 15–19 с.

Ашшӗпе ывӑлӗ лутака та мӑн хырӑмлӑ, самӑр ҫынна пӳрте ҫавӑтса кӗчӗҫ те манпа юнашар лартрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

XIII // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Тепӗр кунне пӗр лутака ҫын (вӑл тиек пулнӑ пек туйӑнчӗ) ӑна аслӑ воевода патне ертсе кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

16. «Ывӑлусем хитре сан, ҫӗрпӳ» // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Пуринчен ытларах ҫӳлех мар, лутака та вӑйлӑ, кӗреҫе сухаллӑ ҫын кускалать.

Всех больше суетился кряжистый, невысокий бородач, очень подвижный и сильный.

Пианино // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Пуринчен малтан лутака артиллерист калаҫма пуҫларӗ:

Первым заговорил здоровяк артиллерист:

Кӑвайт умӗнче // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

— Ҫемйунтен хыпар-хӑнар пур-и, Иван? — ыйтрӗ вӑл пысӑк пуҫлӑ лутака артиллеристран.

— От семьи, Иван, есть какие вести? — спросил он здоровяка артиллериста.

Кӑвайт умӗнче // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Ансӑр кӑна хӗҫ ҫивӗччӗшӗ ялтӑртатса илчӗ, ҫав самантрах лутака салтак месерле кайса ӳкрӗ.

Блеснуло узкое лезвие шашки, и в то же мгновение коренастый солдат повалился навзничь.

Николаевска илни // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Вӑл хӑйӗн пӗвӗпе ҫамрӑк боеца, ӑна хирӗҫ чупса пыракан пысӑк пуҫлӑ лутака салтакран хӳтӗлерӗ тейӗн.

Он как бы заслонил своей грудью молодого бойца от бежавшего навстречу ему коренастого, большеголового солдата.

Николаевска илни // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Лутака, сарлака хулпуҫҫиллӗ, ҫӗтӗк-ҫатӑк тумланнӑ арҫын ача — вӗсен вожакӗ пулмалла — аллисене чавса таранах кӗсйисене чиксе, ман паталла енчен енне сулӑнарах утса пычӗ.

Коренастый, одетый в черные лохмотья мальчуган, наверное вожак, подошел ко мне вразвалку, запустив руки в карманы по самые локти.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ку акӑ, — кӗске ҫӳҫлӗ те ырӑ кӑмӑллӑ курӑнакан тулли пит-куҫлӑ лутака ача ҫине кӑтартать вӑл, ку Тимка-Тимахви.

Это вот, показывает она на плотного мальчугана с коротко остриженной круглой головой и полным добродушным лицом, — это Тимка-Тимофей.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Акӑ, вӑл ман умра тӑрать — лутака, илемсӗр кӗлеткеллӗ, пуҫӗ темле пӗчӗккӗ, ӑна хыҫалтан чутласа илнӗ пек курӑнать; ҫамки лутра, сӗвек, куҫӗсем малалла тухса тӑракан куҫхаршисем айне шалах пытаннӑ.

Он стоял передо мной — приземистый, нескладный, с непропорционально маленькой и какой-то угловатой головой; затылок словно стесан, лоб низкий, покатый, глаза глубоко запрятаны под выступающими надбровными дугами.

64 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Лутака та патвар Володин, волейбол сеткинчен инҫетре те мар тӑрса, пӗр хӑй кӑна илтекен ыйтӑва хирӗҫ ответ панӑ пек, ним чӗнмесӗр, хулпуҫҫисене хускаткаласа тӑчӗ.

Приземистый крепыш Володин стоял неподалеку от волейбольной сетки и молча пожимал плечами, словно отвечая на какой-то ему одному слышный вопрос.

18 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

— Кам пӗлет ӑна! — ним пулман пекех ответ пачӗ мана лутака патвар ача, харӑсах икӗ тӳшек йӑтса алӑк патнелле утаканскер.

— А кто его знает! — равнодушно ответил приземистый крепыш, держа в объятиях два тюфяка сразу и направляясь с ними к двери.

4 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех