Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кита (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Карап ҫинче е шлюпка пуҫӗнче хӑйне уйрӑм тупӑ вырнаҫтараҫҫӗ, вӑл вӑрӑм линь туртса пыракан гарпуна е ҫурӑлса кита йывӑр амантакан снаряда персе кӑларса ярать.

На борту корабля или на носу шлюпки устанавливается особая пушка — она выбрасывает гарпун, который тянет за собой длинный линь, или стреляет разрывными снарядами, наносящими киту тяжелые раны.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унӑн гарпун ывӑтмалла, гарпун ҫумне ҫыхнӑ вӑрӑм вӗрен мӗнле сӳтӗлнине асӑрхамалла, унтан, юлашкинчен, аманнӑ кита, вӑл чӑмса океан ҫине каялла тухсан, тепӗр гарпунпа вӗлермелле.

Он должен был метнуть гарпун, следить за разматыванием длинной веревки, привязанной к концу гарпуна, и, наконец, добить раненого кита копьем, когда тот всплывет на поверхность океана.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Руле тӗрӗс мар пӑрни е кӗсменпе кирлӗ мар чухне авӑсса илни кита тапӑннӑ самантра ҫынсене пӗтерме пултарать.

Неверный поворот руля или несвоевременный взмах весла в момент нападения угрожают гибелью.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах Халл капитан вӗсен пулӑшӑвне йышӑнаймарӗ — кита хӑваланӑ чухне чи ӑста моряксем ҫеҫ вельбота лапах тытса пыма вӑй ҫитереҫҫӗ.

Но от их помощи капитан Халл вынужден был отказаться — управление вельботом во время охоты на кита под силу только самым опытным морякам.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ытти чухне кита виҫӗ вельботпа харӑс хӑваланӑ.

Обычно эти три вельбота шли в погоню за китом все разом.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ах, тусӑм, сан кита сывӑхран курас килет-и?

— Ах, ты хочешь посмотреть кита вблизи, дружок?

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ҫакӑн пек кита сывлӑх сунмасӑр ҫумӗнчен иртме питех те шел! — пӗтӗмлетрӗ виҫҫӗмӗш.

— Жаль пройти мимо и не поздороваться с таким китом! — заключил третий.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Тӗрӗсех ку, — ҫирӗплетсе каларӗ Дик Сэнд та, — анчах кун пек пысӑк йӑрӑмлӑ кита ҫӗнтересси ҫӑмӑл ӗҫ мар.

— Это правда, — подтвердил Дик Сэнд, — но одолеть такого огромного полосатика — дело не легкое.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Кита лайӑхрах курас тесе, вӑл бушприт ҫине хӑпарчӗ.

Чтобы лучше рассмотреть кита, он влез на бушприт.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Кун пек хутлӑхра кита сӑнама йывӑр, анчах кит тытакан ҫыннӑн хӑнӑхнӑ куҫӗ инҫетрен курӑнакан паллӑсем тӑрӑх: кит шыва мӗнле сирпӗтнинчен е, тӗрӗсрех, кит сывласа кӑларакан пӑс тӑрӑх кит мӗнле ӑратран пулнине пӗр йӑнӑшсӑр уйӑрса илет.

На таком расстоянии кита трудно было рассмотреть, но искушенный глаз китобоя безошибочно улавливал некоторые признаки, различимые даже издали: по фонтанам воды или, вернее, пара, вырывавшимся из дыхал кита, уже можно было определить, к какой породе он принадлежит.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑнара чухне стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан ҫӳремен сехете курсан, сехет ӑстин ӑна ҫав тери хута ярасси килет, ҫавӑн пекех кит сунарҫине те, океанра ишекен кита курсан, ӑна хӑвӑртрах гарпунпа тытас хӗрӳллӗ туйӑм ҫавӑрса илет.

Если часовщик, глядя в гостях на чужие стенные часы, испытывает непреодолимую потребность их завести, то насколько более страстное желание загарпунить добычу охватывает китобоя при виде плавающего в океане кита!

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ҫак пӗчӗк раксем пысӑк кита тӑрантарма пултараҫҫӗ-и? — тӗлӗнчӗ Джек.

— Но как могут такие крохотные рачки насытить огромного кита? — спросил Джек.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Шыв ҫинче ҫывӑракан кита тӗл пулни темӗн чухлех.

 — Это будет не первый случай, когда корабль повстречает спящего на воде кита!

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Кита хӑваланӑ чухне шлюпкӑсемпе пыма, кит ӑшне тирпейлеме ҫын чылаях кирлӗ.

Охота на китов требует довольно большого экипажа для обслуживания шлюпок и для разделки добытых тут.

Пӗрремӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Эпир ӑсран кайнӑ ҫынсем пек, тӳрех ҫав хӑрушӑ япала патне ҫывхарса пыратпӑр, ку тискер кайӑк ҫиес пулсан, кунне ҫӗр кита ҫӑтса ярсан та тӑранас ҫук.

А мы, безумцы, плывем прямо к этой чудовищной туше, которую не насытила бы и на один день целая сотня китов.

XXXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

11. Вара Ҫӳлхуҫа кита каланӑ та, вӑл Ионӑна ҫӗр ҫине кӑларса пӑрахнӑ.

11. И сказал Господь киту, и он изверг Иону на сушу.

Иона 2 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

1. Ҫӳлхуҫа пысӑк кита Ионӑна ҫӑтса яма хушнӑ; ҫав кит ӑшӗнче Иона виҫӗ кун та виҫӗ ҫӗр выртнӑ.

1. И повелел Господь большому киту поглотить Иону; и был Иона во чреве этого кита три дня и три ночи.

Иона 2 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех