Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

карҫинккине (тĕпĕ: карҫинкка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах вӑл ҫавӑнта, стена леш енче, — пӗлетӗп, мӗншӗн тесен пӗррехинче надзирателе апат-ҫимӗҫ карҫинккине йӑтса кӗме пулӑшнӑччӗ — картишре, хапхаран сылтӑмарах, пӗр хутлӑ ансӑр корпус курнӑччӗ.

Но он тут, за стеной, я знаю, потому что однажды помогал надзирателю тащить корзины с провизией и видел внутри двора, направо от ворот, узкий одноэтажный корпус.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӗсене ӑҫта хурас-ши тесе йӗри-тавра хыпаланса пӑхкаларӗ те — сӗтел айӗнчен ҫӳп-ҫап карҫинккине туртса кӑларчӗ, ал ҫырӑвӗсене унта чике-чике тултарма тытӑнчӗ; вӑхӑт-вӑхӑтпа чарӑнать, куҫӗ тӗлне ӑнсӑртран лекнӗ уҫӑ страницӑсенчи сыпӑксене вулакалать, тӗпчев ӗҫӗнче темиҫе ҫул каялла сиксе тухнӑ шухӑшӗсене тепӗр хут тӗрӗслет.

Быстро осмотрясь, куда сложить все это, Дрэп выдвинул из-под стола сорную корзину и стал втискивать в нее рукописи, иногда останавливаясь, чтобы пробежать случайно мелькнувшую на обнаженной странице фразу или проверить ход мыслей, возникших годы назад в связи с этим трудом.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 74–80 с.

— Кимӗсем, — терӗ Ассоль карҫинккине силлесе, — тата пӑрахут, ялав ҫакнӑ ҫакнашкал виҫӗ пӗчӗк пӳрт.

— Лодочки, — сказала Ассоль, встряхивая корзинкой, — потом пароход да еще три таких домика с флагами.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

— Ассоль, — терӗ хӗр ача Эгль панӑ теттине карҫинккине пытарса.

— Ассоль, — сказала девочка, пряча в корзину поданную Эглем игрушку.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Йывӑрах мар, анчах чӑрмавлӑ карҫинккине васкавлӑн сӗтӗрсе Ассоль ҫине-ҫинех пӑшӑлтатрӗ: «Ах, турӑҫӑм! Килсе тухрӗ те вӗт…».

Поспешно таща не тяжелую, но мешающую корзинку, Ассоль твердила: — «Ах, господи! Ведь случись же…»

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Пӗррехинче, ялпа хула хушшинчи ҫул ҫӳрев ҫурринче, карҫинккине ирхи апатлӑх чикнӗ кукӑль таткине ҫиме Ассоль ҫул хӗррине ларчӗ.

Однажды, в середине такого путешествия к городу, девочка присела у дороги съесть кусок пирога, положенного в корзинку на завтрак.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Пан улми ҫиекен хӗрӗ шӑппӑн тӑрмашса-ӗнӗрлесе ларнине курсан Лонгренӑн тӳсӗмлӗхӗпе тавлашас килни сӗвӗрӗлеҫҫӗ те — вӑл йӳнӗрех сутма килӗшет, приказчик чаплӑ та кервен теттесене карҫинккине тултарать те — савӑнӑҫлӑ куллине мӑйӑхӗ хушшине пытарса Лонгрен килӗнчен тухса утать.

Тихая возня девочки, мурлыкавшей над своим яблоком, лишала Лонгрена стойкости и охоты спорить; он уступал, а приказчик, набив корзину превосходными, прочными игрушками, уходил, посмеиваясь в усы.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Пӗр хушӑ Альӑн сӑнӳкерчӗкне алӑра тытса тӑнӑ хыҫҫӑн Юра хыпалансах урайӗнчи ванчӑксене шӑпӑрпа шӑлса пуҫтарса ҫӳп-ҫап карҫинккине кайса печӗ.

Куҫарса пулӑш

Уй — куҫлӑ, вӑрман — хӑлхаллӑ // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Иха карҫинккине ҫӗклесе айккинелле куҫрӗ.

Иха взяла корзинку и отодвинулась.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл аппаратран апат-ҫимӗҫлӗ карҫинккине туртса кӑларчӗ, кактусӑн типӗ тураттисене пухса кӑвайт чӗртрӗ.

Он вытащил из аппарата корзину с провизией, набрал сухих обломков кактуса и запалил их.

Марс // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хӗрарӑм карҫинккине ҫӗклерӗ те утса кайрӗ.

Женщина подняла корзину и пошла.

Тӗлӗнмелле пӗлтерӳ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫамрӑк хӗрарӑм карҫинккине тротуар ҫине лартнӑ та урам леш енче тӑрать, Скайльса тӗсет.

Молодая женщина, поставив корзинку на тротуар, стояла на той стороне улицы и глядела на Скайльса.

Тӗлӗнмелле пӗлтерӳ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл хумлӑ-хумлӑ ҫӳҫ пӗрчисене хӑлхи хыҫнелле ячӗ, ешӗл пахча ҫимӗҫлӗ карҫинккине тротуартан ҫӗклерӗ те урам урлӑ утса каҫрӗ.

Она завела прядь волнистых волос за ухо, подняла с тротуара корзинку с зеленью и пошла через улицу.

Тӗлӗнмелле пӗлтерӳ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вара ҫавӑнтах, ҫӳлелле ҫӗкленнипех, площадкӑна инҫетри вӗҫӗнчен, вӑл мечӗке тӑшманӑн карҫинккине ӑсатрӗ.

И тут же, на лету, с дальнего конца площадки, послал мяч в корзинку противника.

23 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Начальник хӗрӗ Ильсеяр енне ҫаврӑнчӗ, ун умӗнче ҫав тери ӑста реверанс турӗ те хӑйӗн карҫинккине ун патне тӑсрӗ:

Дочь начальника повернулась к Ильсеяр, сделала перед ней реверанс по всем правилам и протянула свою корзиночку:

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Пӑх-ха, мӗн пысӑкӑш улма татрӑм эп сан валли, — терӗ вӑл, карҫинккине ашшӗ патне тӑсса.

— Посмотри, какие большие яблоки я сорвала для тебя, — сказала она, протягивая отцу корзину.

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ульсон, ылхана-ылхана, тӗрлӗ савӑт-сапасене пӗр вырӑнтан тепӗр вырӑна куҫарать, анчах тепӗр темиҫе минутран вӗсем каллех тулса лараҫҫӗ, вара шыв, урайӗнче юхса, Ульсонӑн уявра тӑхӑнмалли пушмакӗсене, кӗпе-йӗм тултарнӑ карҫинккине йӗпетет.

Ульсон с проклятьем подставляет плошки и чашки, но через несколько минут они уже полны, и вода растекается по полу, заливая праздничные башмаки Ульсона и корзину с бельем.

Вӑрҫӑ // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Килтен тухнӑ кун вӑл карҫинккапа апат-ҫимӗҫ йӑтса пычӗ, каҫчен эпир унта мӗн пуррине ҫисе ятӑмӑр та карҫинккине те вӑрманах манса хӑварнӑ.

В первый день он нес в зубах плетеную корзинку с провизией, но к вечеру все, что в корзинке было, мы съели, а корзинку забыли в лесу.

Пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Женя хӑйӗн пистолетне, карҫинккине, миххине пире тыттарчӗ те хӑвӑрт малалла утрӗ.

Женя передала нам свой пистолет, корзину, мешок и быстро зашагала вперед.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Шкул алӑкӗ умӗнче Марья Дмитриевна карҫинккине каялла илет те: «Тавтапуҫ», тет.

У дверей школы она взяла корзинку и сказала: «Спасибо».

Чӑмӑр Танька пӑр ирӗлтерчӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех