Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Ҫын йӗрӗпе ҫӳреме ҫӑмӑлтарах.

Куҫарса пулӑш

7. Икӗ элчӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Эс халь вӗсен йӗрӗпе килтӗн-и?

Куҫарса пулӑш

2. Тыткӑна лекнӗ тӗкӗрҫӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Чунӗпе вӑл сисрӗ: ку чӑн-чӑн вӑрҫӑ мар-ха, анчах вӗсен йӗрӗпе ӗнтӗ вӑрман сӗмӗпе вӑрҫӑ мӗлки сӗтӗрӗнсе пырать.

Куҫарса пулӑш

13. Сӗрен хыҫҫӑн // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫавӑнпа ун йӗрӗпе ҫӳрерӗмӗр те эпир…

Куҫарса пулӑш

7 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

«Шанаҫҫӗ пулсан, пичче йӗрӗпе каям», — шухӑшларӗ Павлуш, ҫула тухма хатӗрленме хваттере чупнӑ май.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

— Эли, — сумлӑн, вӗрентсе калакан сӗмпе пуҫларӗ вӑл; самаях канӑҫсӑрланать, тусӗн йӗрӗпе хускалма хатӗрпе пӗрех, — эпир, шӗкӗр турра, санӑн ылханлӑ киммӳнте виҫӗ ҫул пӗрле сӗтӗрӗнсе ҫӳретпӗр ӗнтӗ, ҫавӑнпа та эпӗ, ырӑ ҫыннӑм, санӑн тӗлӗнтермӗшӳсене ҫителӗклех тӗпченӗ, анчах ҫакнашкал путсӗрлӗхе нихӑҫан та кӗтменччӗ!..

— Эли, — солидно, увещевательным тоном заговорил он, встревоженный и уже решившийся идти по следам друга, — мы, слава богу, таскаемся три года вместе на твоей проклятой скорлупе, и я достаточно изучил ваши причуды, сударь, но такой подлости не было никогда!

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Дэзи, хам та пӗлмесӗр — эпӗ сире юратнӑ, сирӗн пата юрату тепӗр юрату йӗрӗпе пынӑ, вӑл вара… чӑмӑртанчӗ те сапаланчӗ, пӗтрӗ…

Дэзи, я любил вас, сам не зная того, и любовь к вам шла вслед другой любви, которая пережилась и окончилась.

XXXV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Карапа бинокльпа пӑхрӑм та — аял кӗтес айне унӑн ҫулӗн йӗрӗпе пӗрлештерсе ҫапларах палӑртрӑм: эпӗ унпа вӑтӑр-хӗрӗх минутран тӗл пулаятӑп.

Рассмотрев судно в бинокль, я определил, что взяв под нижний угол к линии его курса, могу встретить его не позднее, чем через тридцать — сорок минут.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Унӑн профилӗ ҫӳҫ тымарӗсенчен, каҫӑрӑлчӑк, нервлӑ ҫамкинчен пуҫланать, ҫамки малалла вӑрӑм сӑмсин чакӑл йӗрӗпе, ҫӳлтен кичем, аялтан мӑртӑххӑн тӑртаннӑ тутипе тӑсӑлать, авӑккӑн ҫавракаланнӑ йывӑр янахӗ патне анать.

Его профиль шел от корней волос откинутым, нервным лбом — почти отвесной линией длинного носа, тоскливой верхней и упрямо выдающейся нижней губой — к тяжелому, круто завернутому подбородку.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫак ҫын пит-куҫӗнче чӑнласах — пӗтӗмпех пайӑркаланнӑ; кашни этемӗн физиономийӗнче пур пӗтӗмӗшлӗхе урӑх сӑмахсемпе эпӗ тӗрӗс мар палӑртӑттӑм; ҫамкипе сӑмсин ҫакӑнчӑк линийӗ пирки асӑннӑ хыҫҫӑн ытти йӗрсем ҫине куҫатӑп: куҫ харшисен тата куҫӗсен хӑйсен, ҫӑварӗн кӗтесӗсем усӑнчӑк — тутин ҫирӗп йӗрӗпе; мӑйӑхӗ сухалӗ ҫине ӳкнӗ; ҫӳҫӗ, калпак айӗнчен тӑрмаланса тухнӑскер, тата, ҫӑралӑхне пула, чӑн йывӑр япала иллюзине кӑтартаканскер, — пӑрланса хытнӑ шыв сикки евӗр ҫакӑнса пӗтӗмпех пайӑркаланнӑ.

В лице вошедшего, именно, — все струилось; другим выражением я не точно определил бы то общее, что есть в физиономии каждого человека; упомянув уже об отвесной линии лба и носа, я перейду к остальным чертам: опущенные углы бровей, глаз и рта, с твердой линией губ; падающие в бороду усы; волосы, выбивающиеся из-под шапки и дающие, благодаря густоте, подлинную иллюзию тяжести, — все струилось отвесно, подобно скованному льдом водопаду.

IV. Астарот // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Унӑн ӑсӗ нумай япалана тӑрать, — хӑйӗн йӗрӗпе.

Его ум стоит моего, — по своей линии.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Давенант чӗмме варринчи пӑнчӑн аялти йӗрӗпе танлаштарчӗ те — йӑнӑшать иккен.

Давенант подвел мушку к нижней черте центральной точки и увидел, что ошибается.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫур ункӑ йӗрӗпе пыракан Тильс пӗлӗшӗсене чарӑна-чарӑна, кӑмӑллӑн пуҫ таять, акӑ буфет патнелле ҫывхарать.

Тильс подходил к буфету по линии полукруга, часто останавливаясь и вежливо кланяясь посетителям, которых знал.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Ӑна каҫармасӑр, шалти пусмӑр тытӑмӗнчен халӗ те тухаймасӑр, — ара, Кольбер ӑна ҫӗнтермеллипех ҫӗнтерчӗ-ҫке, — хӗр арпашнӑ курӑк йӗрӗпе кайрӗ, тӗм айнелле тинкерчӗ те… чарӑнчӗ.

Ничего не прощая ему, все еще во власти внутреннего насилия, которым Кольбер окончательно одержал верх, девушка направилась по следу смятой травы, и, заглянув в кусты, остановилась.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Хӗрарӑмӑн вӑйлӑ туйӑмӗ валли Пьер — питех те пархатарсӑр материал; ҫавӑнпа та, юратӑвне параканни вӑйлӑ хирӗҫлев йӗрӗпе кайнӑран, Суринэ шӑпах ӑна савать.

Пьер был очень неблагодарным материалом для сильного женского чувства, поэтому-то, так как любовь дающая идет по линии наибольшего сопротивления, Суринэ и полюбила его.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Тепӗр чухне сунарҫӑн пулать ҫавнашкал туйӑм: тискер кайӑкне курмасть те, илтмест те-ха вӑл, унӑн йӗрӗпе кӑна пырать, анчах темскер ӑнланма-пӗлме ҫукки ӑна ҫав тискер кайӑк инҫех те мар иккенни, унпа кӗҫ-вӗҫ куҫа-куҫӑн тӗл пулма пултарасси ҫинчен асӑрхаттарать.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ахальтен-им иртнинче, хурахсен йӗрӗпе яла килсе кайнӑ чухне, Сӑпанипе тӗл пулнӑччӗ те, ҫав кӗске самант халиччен те асран тухмасть.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫитменнине, уесра та, Шупашкарта та начальнике вырӑнти хурахсен йӗрӗпе банда тӗлне тухайманшӑн мӗн чухлӗ ятламан-ши!

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Анчах пурнӑҫ вӑл никама пӑхӑнмасӑр, хӑй йӗрӗпе, хӑй еккипе пырать-ҫке, пирӗн шухӑш-кӑмӑла пит шута хурасшӑнах мар…

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Паллӑ мар сунарҫӑ, хӑйӗн кӑвайтне тин ҫеҫ пӑрахса хӑварнӑскер, юхан шыв хӗррипе куҫать; йывӑҫсем витӗр шыв ҫийӗнчи пушӑ уҫлӑх ҫути йӑлтӑртатать, анчах тимлӗ сунарҫӑ вӑрмантан тухма шухӑшламарӗ курӑнать, нумай пулмасть ҫак тӗлтен иртнӗ упа йӗрӗпе ту еннелле утать.

Неизвестный охотник, только что покинувший свой костер, двигался вдоль реки; сквозь деревья сиял просвет ее воздушных пустот, но прилежный охотник не подходил к ним, рассматривая свежий след медведя, направляющийся к горам.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.