Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хреснашшӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан каярах хреснашшӗ ун ҫинчен суту-илӳ тӗнчинче — Фома ӑсран тайӑлнӑ, ахӑрнех ӑна опека тутарма тивет пуль, тесе сӑмах сарсан, вӑл тарӑхса кайнӑ, ҫав вӑхӑтрах хӑраса ӳкнӗ.

И совсем возмутило, испугало его, когда он узнал, что крестный пустил в торговый мир слух о том, что он, Фома, — не в своем уме и что над ним, может быть, придется учредить опеку.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Акӑ, хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен пек авкаланса, е ҫынсен хулпуҫҫийӗсем ҫине сиксе ларса, е урасем хушшинчен шуса тухса, хӑйӗн типсе кайнӑ, анчах пиҫӗ те шӑнӑрлӑ ӳт-пӗвӗпе хреснашшӗ тӑрмашать…

Вот, извиваясь ужом, то прыгая на плечи, то проскальзывая между ног людей, работает всем своим сухим, но гибким и жилистым телом крестный…

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Лартать… шеллесе тӑрас ҫук… — шухӑшланӑ вӑл хреснашшӗ ҫинчен.

Он думал о крестном: «Посадит… не пожалеет…

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома пуҫне уснӑ та, хреснашшӗ ҫине куҫ айӗн пӑхса, ҫӳҫенсе илнӗ.

Фома опустил голову и, исподлобья посмотрев в лицо крестного, вздрогнул.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома лӑпкӑ пулнӑ, ӗненсе калаҫнӑ; ӑна ҫапла туйӑннӑ: ытах та вӑл хӑйӗн шухӑшне татӑклӑн тытрӗ пулсан, хреснашшӗ ӑна кансӗрлеме пултараймасть.

Фома был спокоен, говорил уверенно; ему казалось, что, коли он так решил, — не сможет крестный помешать ему.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах халь, ҫак сӑмахсене хреснашшӗне каласан, вӑл сасартӑк ҫакна ӑнланса илнӗ: хреснашшӗ унӑн пурлӑхне илсен, вӑл пӗтӗмӗшпех ирӗклӗ ҫын пулса тӑрӗччӗ, ӑҫта каяс килет — ҫавӑнта кайӗччӗ, мӗн тӑвас килет — ҫавна тӑвӗччӗ…

Но теперь, сказав крестному эти слова, он вдруг понял, что если б крестный взял у него имущество, — он стал бы совершенно свободным человеком, мог бы идти куда хочется, делать что угодно…

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑна килне ҫитиччен иккӗшӗ те чӗнмесӗр пынӑ, хреснашшӗ хӑйӗнпе тан утасшӑн пулнипе, пырсан-пырсан пӗр сиксе илнине кура, Фома юри ярарах пусса утнӑ, старик унпа тан ӗлкӗрейменни ӑшра тӑвӑлса тӑракан хирӗҫӳ туйӑмне тата та вӑйлӑлатнӑ, тата та ҫирӗплетнӗ, ку туйӑма вӑл аран тыткаласа пынӑ.

До гостиницы оба шли молча, Фома, видя, что крестный, чтобы не отстать от него, подпрыгивает на ходу, нарочно шагал шире, и то, что старик не может идти в ногу с ним, поддерживало и усиливало в нем буйное чувство протеста, которое он и теперь уже едва сдерживал в себе.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, куҫхаршисене хутлатса, хреснашшӗ ҫине тӳреммӗн пӑхса, каҫма тӑрӑх вӑраххӑн утнӑ.

Фома, сдвинув брови, в упор смотрел на него и подвигался навстречу ему, медленно шагая по мосткам.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ав мӗнле вӑл сан, — хреснашшӗ тухнӑ еннелле пуҫне сӗлтсе каланӑ Фома.

— Какой он у тебя, — кивнув головой вслед крестному, сказал Фома.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗнрен лайӑх-ха вара ун пек туни? — ыйтнӑ Фома, хреснашшӗ ҫине ӗненмесӗр пӑхса.

— А почему это хорошо? — спросил Фома, недоверчиво поглядывая на крестного.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хреснашшӗ Щуров ҫине йӗрӗнӳллӗн пӑхни Фомана темӗншӗн шӑртлантарса янӑ, вара вӑл старике куҫран пӑхса: — Сире, вара, питӗ юратмасть вӑл! — тесе шӑлйӗрӳллӗн каласа хунӑ.

Презрительное отношение крестного к Щурову почему-то раздражало Фому, и, глядя в лицо старика, он с усмешкой сказал: — А вас он не любит…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ананий килнӗ… — тенӗ хреснашшӗ.

Крестный сказал ему: — Ананий приехал…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ашшӗ те, аппӑшӗ те, хреснашшӗ те, Люба та, Софья Павловна та — пурте вӗсем — е пурнӑҫа ӑнланма вӗрентеҫҫӗ, е пурнӑҫ ҫине ӳпкелешсе калаҫаҫҫӗ.

И отец, и тетка, крестный, Любовь, Софья Павловна — все они или учат его понимать жизнь, или жалуются на нее.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякинӑн хулари хисеплӗ вырӑнне пула тата Атӑл ҫинче ун пӗлӗшӗсем нумаййине кура, ӗҫ питӗ шеплӗ пынӑ, анчах Маякин ӗҫ ҫине ҫавӑн пек ытла та вӗчӗрхенсе пӑхни — хреснашшӗ хӑйӗн хӗрне чӑнах та Фомана качча пама татӑклӑнах шут тытнӑ иккенне тата ытларах ҫирӗплетнӗ.

Благодаря значению Маякина в городе и широким знакомствам на Волге дело шло блестяще, но ревностное отношение Маякина к делу усиливало уверенность Фомы в том, что крестный твердо решил женить его на Любе.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑш чухне, хреснашшӗ ҫине пӑхса, вӑл сехӗрленес патнех ҫитнӗ, хӑш чухне, ӑна курсан, ун пӗтӗм ӑшчик хирӗҫсе кайнӑ…

Иногда крестный возбуждал у крестника чувство, близкое к страху, порой даже физическое отвращение.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хреснашшӗ чиновниксем ҫинчен каланӑ чух, Фома апатра пулнӑ ҫынсене аса илнӗ, унӑн куҫӗ умне хайхи йӗрӗ секретарь тухса тӑнӑ, вара ун пуҫӗнче пӗр шухӑш вӗлкӗшсе кайнӑ: ҫав чӑп-чӑмӑркка этем, — шухӑшланӑ вӑл, — тем тесен те ҫулталӑкра пин тенкӗрен ытла илеймест пуль, манӑн ак — миллион.

Когда крестный говорил о чиновниках, он вспомнил о лицах, бывших на обеде, вспомнил бойкого секретаря, и в голове его мелькнула мысль о том, что этот кругленький человечек, наверно, имеет не больше тысячи рублей в год, а у него, Фомы — миллион.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫапла, — килӗшнӗ Фома, хреснашшӗ куҫӗнче каласа пӗтерейменни амаланса тӑнине курса, ӑна часрах итлесчӗ тесе.

— Так! — согласился Фома, желая скорее услышать то недоговоренное, что сверкало уже в глазах крестного.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Че-е-е! — тӗлӗнсе кайса, пӑшӑлтатса илнӗ Фома, хреснашшӗ ҫине шӑтарас пек пӑхса.

— Ло-овко! — изумленно прошептал Фома, во все глаза глядя на крестного.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома Маякин хӗрне юратман; каярах тата, хреснашшӗ Любӑна хӑйне качча пама шухӑш тытнине пӗлсен, вӑл унпа хирӗҫ пулассинчен те тарса ҫӳренӗ.

Фома не любил дочь Маякина, а после того, как он узнал от Игната о намерении крестного женить его на Любе, молодой Гордеев стал даже избегать встреч с нею.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Акӑ хреснашшӗ ӑна, алӑран тытса, хӑй патне туртса илнӗ.

Но вот крестный схватил его руку и потянул к себе.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех