Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кантюк (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кантюк папайсем пӗтереҫҫӗ пире!

Погубят нас Кандюки, погубят…

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк пичкене урипе те пулин тапса ярасшӑнччӗ, Имет ӑна туртса илме ӗлкӗрчӗ, пичкене пуҫӑн лартса хучӗ.

Кандюк все еще пытался столкнуть бочку, пиная ее сапогами, но Имет одним рывком поднял бочку, поставил на днище.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк ҫакна асӑрхарӗ.

Кандюк заметил это.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ун ури чи малтан Кантюк ҫурчӗ умӗнчй ҫӳллӗ тирексен шӗвӗр тӑррине кӗренпе пӗветнӗ, унтан иркӳлӗм ҫӳҫенен Утламӑша пӗтӗм лаппипе йӑпатса ӑшӑтма тытӑнчӗ.

Его лучи первыми окрасили в розовый цвет острые верхушки высоченных тополей возле дома Кандюка, потом, разгораясь все жарче, забрали в свои объятья всю деревню Утламыш.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Эс, Элентей шӑллӑм, ҫавна пӗлейместӗн пуль-ха: Кантюк ушкӑнӗ яла чарӑнмасть, ҫав кӳлӗсем патне ҫитсе шывне тӑкасшӑнах пулӗҫ те, кӳлле тӑктарас марччӗ.

— Ты, брат Элендей, одного не знаешь: Кандюк не станет заезжать в деревню, пока не выльет воду из бочки в наши озерца да водоемы, а этого допустить никак нельзя.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ун пеккине авал тӑватчӗҫ пирӗн, кӑчухнехи чӑвашсем ҫав йӗркене манни пит аван-ха, Кантюк ҫеҫ, ав, тем еккине ярать.

Раньше, в старину, проделывали у нас такое, правда, нынешние чуваши позабыли этот обычай, оно и к лучшему, а Кандюку вон неймется…

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑҫал ҫу типӗ килнине пула, Кантюк пӗр-пӗр ялтан шыв илсе килес пек сӑмахлатчӗ.

Сами знаете, какая нынче засуха, вот Кандюк и говорит как-то: надо, мол, из соседней деревни воду украсть.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Эпир-ха, ҫӗр варринче килсе чӑрмантаратпӑр та, — терӗ Савантей, — килтеччӗ-ши Кантюк папай?

— Да мы это среди ночи вас беспокоим, — откликнулся Савандей, — дома ли Кандюк бабай?

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Кун пек ӗҫе ырана хӑварма юрамасть, Кантюк ӗҫне мӗнле те пулин пӳлме тӑрӑшмалла.

— Дело это нельзя оставлять назавтра, надо во что бы то ни стало испортить Кандюку обедню…

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк Утламӑш халӑхӗн ятне яни ӑна килӗшмерӗ.

То, что Кандюк мог опозорить утламышцев, ему очень не понравилось.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк мӗнле ӗҫе тытӑннӑ-ши вара, мӗншӗн ӑна «ӑса кӗртмелле»?

Интересно, а что это за «дело», за которое взялся Кандюк, и за что ему надо вложить ума?..

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Элле хеппер, Кантюк папай ӗҫе тытӑнсах тытанчӗ иккен!

— Ну, выходит, Кандюк все-таки взялся за дело!

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Килне ҫитсен вӑл ашшӗне: — Кантюк папайсем каҫа хирӗҫ лавсемпе таҫта тӑвалла каятчӗҫ, укӑлча патӗнче чарӑнса тӑратчӗҫ, — тесе, ытахальтен тенӗ пек кӑна каласа хучӗ.

Едва переступив порог, сообщил отцу: — Кандюк на ночь глядя куда-то направился на четырех подводах, у околицы остановились.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк тара ӳкнӗ ҫамкине шалпар ҫаннипе шӑлса илчӗ, ларкӑч ҫине хӑпарса ларчӗ, унтан, аллине ҫӳлелле ҫӗклесе, тилхепинчен туртрӗ.

А Кандюк утер вспотевший лоб рукавом и, вспрыгнув в тарантас, уселся на облучок, натянул вожжи.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Илтессе илтсен те, Тухтара Кантюк сӑмахӗ йӑпатмарӗ, вӑл, тем каласшӑн пулса, куҫне мӑч-мӑч хупкаласа уҫрӗ, урӑхран сӑмах илтменнипе пуҫне ӳпнелле туса выртрӗ.

Тухтар, разумеется, слышал слова Кандюка, но они его мало утешили, он попытался что-то сказать, но, похлопав воспаленными красными веками, так и не издал ни звука, уткнулся головой в дно тарантаса.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк ял ҫинелле пӑхать те сухалне яката-яката илет: ҫӑл патӗнче пулса иртнӗ ӗҫе Улхаш халӑхӗ сисмесӗрех юлни ӑна калама ҫук савӑнтарать.

Кандюк поглаживает бороду, поглядывая на спящую деревню: его радует то, что улхашцы ничего не учуяли, что произошло ночью возле их озера.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Кайрӑмӑр эппин, — аллине пичке тӗпӗнчен вӗҫертрӗ Кантюк.

— Ну, в путь, с богом! — Кандюк отнял руку от дна бочки.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шыв йӑрӑлтатса юхма тытӑнсан, Кантюк ӑна аллипе тытса чарчӗ.

Брызнула струйка воды, Кандюк зажал отверстие рукой.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӗҫ пӗтерсен, Кантюк хул хушшинчи шлепкине тытрӗ те ӑна ҫыран айлӑме тӑрӑх кустарса ячӗ, хӑй ҫав вӑхӑтра та пулин шӑппӑн мӑкӑртатрӗ: — Анас ҫулӑмӑр хирӗҫле ан пытӑр, ҫапла татах киле-киле чӑрманмалла ан пултӑр, — терӗ вӑл.

Кандюк, довольный завершением дела, вынул из-за пазухи свою новую шляпу и покатил ее вниз по берегу, приговаривая: — Чтоб поперек пути нам никто не становился, чтоб не пришлось нам сюда еще раз приехать…

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шыв тултаракан каччӑсенчен пӗринчен вӑл витре ыйтрӗ, леш ӑна витрине тӑсрӗ, Кантюк: «Юрамасть!» — тесе чарчӗ.

Он попросил у одного парня понести ведро, тот было протянул, но Кандюк резко оборвал его: «Нельзя!»

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех