Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Иллене (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Иллене пӗр чӗрес чавса патӑм.

Кадку для Илле небольшую выдолбил.

Мултиер // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Васкаварлӑ уттинчен, сан-сӑпатран, ҫи-пуҫӗнчен пӑхсан Яка Иллене ӑш вӗҫнӗ ҫын, телейсӗр чун, пурнӑҫра хӑйӗн ӑрӑскалне тупайман мӗскӗн темелле, анчах ҫӑмламас куҫ харши айӗпе ҫивеччӗн те савӑнӑҫлӑн пӑхакан куҫӗсем йӑлтах урӑххи ҫинчен калаҫҫӗ.

По виду Илле можно было принять за человека несчастного, дошедшего до ручки, если бы не острый взгляд хитроватых глаз из-под лохматых черных бровей, эти глаза говорили совсем об ином.

Яка Илле // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Хурал пӳртне Иллене те чӗнсе пынӑ.

Позвали в караульную избу и Илле.

Яка Илле // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пурнӑҫ ҫапла ӗнтӗ вӑл, тепӗр чух эпир тӑвас тенӗ пек пулмасть, — лӑплантарчӗ ӳсӗрӗлсе кайнӑ Иллене кукамӑш, йӑпата-йӑпата пӳртрен илсе тухса кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

VI // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Вӗсем пӗр пилӗк минут кӗрешрӗҫ; юлашкинчен Дутлов вӑй илчӗ-илчех, вӑл мужиксем пулӑшнипе урайӗнчен тӑчӗ, кӗрӗк аркинчен ҫатӑрласа тытнӑ Иллен аллисене хӑйпӑтрӗ, унтан аллисене каялла ҫыхса лартнӑ Иллене сак ҫине кӗтессе лартрӗ.

Минут с пять боролись они; наконец Дутлов с помощью мужиков встал, отдирая руки Ильи от своей шубы, в которую тот вцепился, — встал сам, потом поднял Илью с связанными назад руками и посадил его на лавку в углу.

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Вӗсем Иллене аллисенчен калама ҫук ҫатӑрласа ҫирӗп ҫавӑрса тытрӗҫ; анчах, мучӑшӗ пиҫиххи илнине курсассӑнах, таҫтан вӑй-хӑват тупӑнчӗ, вӑл вӗҫерӗнчӗ те куҫ шуррисене кӑтартса чышкисене чӑмӑртаса Дутлов патне чупса пычӗ.

Они поймали его за руки и держали, казалось, крепко; но как только Илья увидел дядю с кушаком, силы его удесятерились, он вырвался и, закатив глаза, подступил с сжатым кулаком к Дутлову.

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех