Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Архангельский (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑй пурӑнакан Шурча ялӗ «Элексантӑр аттене» — Александр Петрович Архангельский пупа — килӗшет те, килӗшмест те.

Отцу Элександру — Александру Петровичу Архангельскому — нравится и не нравится его обиталище — село Акрамово.

Шурча пупӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ионӑ пупӑн ывӑлӗ, семинарист Архангельский, ялти икӗ учитель, тата эпӗ палламан виҫӗ ҫын, хӑйсене-хӑйсем эпир эсерсем, тесе ҫӳреҫҫӗ.

Сын попа Ионы, семинарист Архангельский, два сельских учителя и еще трое, незнакомых мне, называли себя эсерами.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Май килнипе усӑ курса, Архангельский инҫетрех мар ларакан арканнӑ хура хӗреслӗ броневика пӑхма кайрӗ.

Пользуясь случаем, Архангельский пошел обследовать подбитый невдалеке немецкий броневик.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Тен, канма чарӑнса тӑчӗҫ пулӗ, — тет сарлака хулпуҫҫиллӗ, лутрарах Архангельский; йӗнер ҫинче вӑл, аякран пӑхсан, яланах караппӑла аса илтерет.

— Может, «привалились», — мрачно предположил Архангельский, широкоплечий, коренастый, издали в седле напоминавший беркута.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Николай Архангельский священник питӗ тӗплӗ ученӑй пулнӑ.

Священник Николай Архангельский был основательным ученым.

«Кӗркунне ҫынна хӑйпе хӑй пулма май парать» // Роза Власова. «Хыпар», 2016.09.28, 153№

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех