Шырав

Шырав ĕçĕ:

арӑмӗ (тĕпĕ: арӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Пенчо килте ҫук, — терӗ ӑна арӑмӗ.
— Пенчо нет дома, — объяснила ему жена.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аптраса ӳкнӗ арӑмӗ нимӗн тӑва пӗлмесӗр ун енне пӑхса тӑчӗ.
Жена растерянно смотрела на него.

Мӗн эс, мелник арӑмӗ пек сӑрласа пӗтернӗ питне-куҫна?..
Что ты вся в муке, словно мельничиха!..

Вӗсен самантлӑ ҫыхӑнӑвӗ тахҫан татӑлнӑ пулин те, тухтӑра ҫӑлса хӑварас тенӗ симлӗ хӑватне ҫитернӗ-ҫитернех иккен, — бей арӑмӗ хӑйӗн упӑшкине ҫав айӑпсӑр Соколова ирӗке кӑларма ӳкӗтлесе, К. хулинчи пуҫлӑхсем урлӑ ӗҫ ҫӳреттерме тытӑнчӗ.
Их мимолетная связь, давно уже разорванная, и на этот раз послужила к спасению доктора, — жена бея заставила мужа хлопотать в К. об освобождении Соколова, как не виновного ни в чем.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун пек пулӑшаканни, — кам иккенне пӗлтермешкӗн те вӑхӑт ӗнтӗ, — тухтӑра чи малтанхи хут хупсассӑнах Марко бая вӑрттӑн пулӑшма пултарнӑскер, ватӑ бей арӑмӗ пулчӗ (вӑлах пулма кирлӗ иккенне Ровоама хаджи пӗррехинче каҫхи кӗлӗ тунӑ вӑхӑтра тӗшмӗртсе илес пек шухӑш тытнӑччӗ).
Этим союзником, — пора уже нам назвать его, — тайно помогавшим Марко освободить доктора и после первого ареста, была (как правильно догадалась однажды Хаджи Ровоама посреди вечерней молитвы) жена старого бея.

Стойко арӑмӗ, ҫийӗнчи кӗпине тытса ҫурса, сивӗне пуҫланӑ упӑшки патне пырса ӳкрӗ.
Бабушка Стойковица рвала на себе рубашку и кидалась на остывшее тело мужа.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Цанко арӑмӗ Дейкопа пӗрле тухрӗ.
Цанковица вышла вместе с Дейко.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Цанко, арӑмӗ пырса тӑчӗ, куҫҫульпе ҫӑвӑнать, мӗскӗн.
Подошла Цанковица, вся в слезах.

Иртнӗ эрнере те пирӗн пата иккӗшне ертсе килнӗччӗ, — каласа хучӗ аптранӑ хуҫа арӑмӗ.
На прошлой неделе тоже привели к нам двоих, — причитала хозяйка.

Арӑмӗ тӗрӗксене пӗр чарӑнми ылханатчӗ:
осыпая их проклятиями:

Цанко ҫав хушӑра тӗрӗксем валли апат хатӗрлекен арӑмӗ патнелле кайрӗ.
Тем временем Цанко пошел к жене, которая готовила туркам еду,

Аллине ҫурта тытнӑ Цанко арӑмӗ пырса кӗчӗ.
Пришла Цанковица со свечой в руках.

— Вӗсен мана та хӑна тумалла, кама-кама пулӗ те, мана тӳпи тиветех, — кӑшкӑрарах каларӗ Цанко арӑмӗ, — вӗсене хам ҫураҫтартӑм теме те пултаратӑп.
— И меня должны угостить; кому-кому, а мне полагается, — кричала Цанковица, — ведь я их, можно сказать, сосватала!

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Стайка тухасса вутӑ шаршанӗ хыҫӗнче кӗтсе тӑнӑ, — ӑнлантарса пачӗ Цанко арӑмӗ, — ҫавӑнта хапха патӗнчех ҫупӑрласа та илнӗ!
— Подкараулил Стайку за поленницей у ворот, — объясняла Цанковица, — да и схватил!

Цанко арӑмӗ часах каялла килсе кӗчӗ, хӑй лара-тӑра пӗлмест, вара ҫапла каласа хучӗ:
Но Цанковица сразу же вернулась, очень взволнованная, и объявила:

Цанкопа арӑмӗ тулалла тухрӗҫ, хӑнисем те сӗтел хушшинчен тӑчӗҫ.
Цанко и его жена выскочили за дверь, гости тоже встали.

— Кам ӑна курас тет, ҫавӑнпа тава кӗме пултаратӑп, — сӑмаха хутшӑнчӗ ҫӑвар уҫмасӑр чӑтайман Цанко арӑмӗ, — ыран вӑл ирпе ирех кунта кӑйкӑр пек вӗҫсе ҫитет.
— Спорю с любым, кто пожелает, — вмешалась нетерпеливая Цанковица, — что завтра раным-ранешенько он, как сокол, прилетит сюда.

Цанко арӑмӗ вут хутнӑ ҫӗрте тӑратчӗ, аллисемпе пилӗкне тытса итлерӗ вӑл.
Цанковица, стоя у очага, слушала, не шелохнувшись, уперев руки в бока.

Цанко арӑмӗ ҫамрӑксене хӑтӑрса илме ӑс ҫитерчӗ:
Цанковица принялась журить молодежь:

— Ну, ҫитӗ ӗнтӗ сире мӗн ахӑлтатнипе, юрласа парӑр пӗрех хут! — терӗ хуҫа арӑмӗ, паҫӑртарах вӑл хӑнасем валли апат мӗнле пиҫнине пӑхма Бойчо патӗнчен пӑрӑннӑччӗ.
— Будет вам хохотать, лучше спойте! — весело крикнула хозяйка, покинувшая Бойчо, чтобы пойти посмотреть стоявшую на огне кастрюлю, в которой варилось кушанье для гостей.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика