Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

санӑн (тĕпĕ: сан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ах, епле ырӑ ҫын иккен санӑн Томылину! — терӗ Тёмӑна ҫул ҫинче пынӑ чухне амӑшӗ, кӗтмен тӗлпулупа савӑнса кайнӑскер.

— Ах, какая прелесть твой Томылин, — сказала дорогой Тёме мать, полная впечатлений неожиданной встречи.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Каяс килмест-и санӑн?

— Тебе хочется?

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Санӑн мӗн ӗҫ пур?

— Тебе какое дело?

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Санӑн чӗрӳ аван, Вахнов…

У тебя хорошее сердце, Вахнов…

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Санӑн шухӑшупа тата эсӗ янахран та ҫапӑн та, ҫавӑншӑн сан аллӑна чуптумалла мар-и? — тет Корнев, чӗрнисене кӑшласа, Тёма ҫине хӑйӗн пӗчӗк куҫӗсемпе шӑтарас пек пӑхса.

— А по-твоему, ты будешь по морде бить, а тебе ручки за это целовать? — грызя ногти и впиваясь своими маленькими глазами в Тёму, ядовито-спокойно спросил Корнев.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Хушамату мӗнле санӑн? — ыйтрӗ вӑл Тёмӑран.

— Как твоя фамилия? — спросил он наконец у Тёмы.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Ах эсӗ, юратнӑ, савнӑ ачам! — тет старик: — санӑн аҫуна мӗнле йышши пӗлетӗп-ха.

— Ах ты, мой милый, милый! — говорил старик, — отца твоего я во как знаю.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Мӗнле-ха вара, санӑн шухӑшупа, ҫынсем ӑна хӑлхаран туртчӑр та, вӑл вӗсен аллисене чуптуса тӑтӑр-и?

— Что ж, по-твоему, ему уши будут рвать, а он ручки за это должен целовать?

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Санӑн хӑвӑн укҫу пур-и вара?

Разве у тебя есть свои деньги?

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Эсӗ ӑна хӗрхенни аван-ха вӑл, ҫапах та, ӑна укҫа сӗнсе сӑмах пама санӑн нимле ирӗк те ҫук.

— Это хорошо, что тебе жаль его, но все-таки обещать ему ты не имел никакого права.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Сана ятланӑ пулӗччӗҫ-и тен, анчах халь хӑвах куратӑн акӑ, айӑпа кӗни ҫинчен каласа памарӑн та, санӑн наказани чӑтмалла пулчӗ.

Если б даже тебя и наказали, то ведь, как теперь сам видишь, тем, что не сказал правды, наказанья не избег.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пур инкекӳсем те санӑн тӗрӗслӗхрен хӑранине пула килсе тухнӑ та.

И из-за того, что ты ее боялся, все беды твои и случились.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Эсӗ, хӑвах куратӑн-ҫке санӑн мӗн чухлӗ инкек пулнине, мӗнле шухӑшлатӑн эсӗ, мӗнрен килчӗҫ ҫавсем?

Ты видишь, сколько горя с тобой случилось, а как ты думаешь, отчего?

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Ҫакӑ вара ачана пӑхса ӳстерни пулчӗ-и санӑн?

— И это воспитание?!

Наказани пани // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Иоҫка, — тет вӑл, — санӑн аппу-йӑмӑкусем ҫук, епле телейлӗ эсӗ.

— Иоська, — говорит он, — какой ты счастливый, что у тебя нет сестер!

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Айӑр ҫинче, Еремей пек, эпӗ юланутпа чуптарнине курас килет-и санӑн? — тет вӑл Зинӑна, хӑй пуҫӗнче вӗлтлетсе илнӗ ҫӗнӗ шухӑшне каласа парса.

— А хочешь, я на Гнедке верхом поеду, как Еремей?! — мелькает в голове Тёмы новая идея, с которой он обращается к Зине.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Памастӑп, памастӑп, ҫӗр шуйттан тӗлне пултӑр санӑн аннӳ! — тарӑхса кӑшкӑрать Наҫтаҫ; тутине тата хытӑрах хӗстерсе тытать вӑл, куҫне тата вӑйлӑрах ялкӑштарать.

— Не дам, не дам, сто чертив твоей мами! — кричит отчаянно Настасья и еще плотнее стискивает свои губы, еще энергичнее сверкает глазами.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Атте, мӗншӗн санӑн ахалех ҫилленмелле-ха, халь эпӗ кам айӑплине аванах пӗлетӗп — ман алӑсем айӑплӑ.

— Папа, зачем тебе сердиться даром, я знаю теперь хорошо, кто виноват, — мои руки.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Санӑн та… мӗн тӑвас кӑмӑл пур-ши, ачам?

— Что ты хотел бы, мой мальчик?

IX // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Саманасем улшӑнчӗҫ, Юрко-бандуриста вакланӑ пек, халь ӗнтӗ суккӑрсене ҫӗрлехи тытӑҫусенче турамаҫҫӗ тесе ҫилленеттӗн эсӗ; санӑн, Егорӑнни пек, никама ылханмалли те ҫуккишӗн кӳренеттӗн, анчах ху, ҫак суккӑрсен телейлӗ шӑпине туртса илнӗшӗн хӑвна ҫывӑх ҫынсене ӑшра ылханаттӑн.

Ты вот сердишься, что времена изменились, что теперь слепых не рубят в ночных сечах, как Юрка-бандуриста; ты досадуешь, что тебе некого проклинать, как Егору, а сам проклинаешь в душе своих близких за то, что они отняли у тебя счастливую долю этих слепых.

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех