Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрман сăмах пирĕн базăра пур.
вӑрман (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Никита аллисемпе пиччӗшӗн хулпуҫҫийӗнчен, кравать пуҫӗнчен, пукансенчен тытса чӳрече патнелле шунӑ; ряси ун ҫинче, хуҫӑк мачта ҫинчи парӑс пек, ҫакӑнса тӑнӑ; чӳрече умне ларсан, вӑл ҫӑварне уҫса аялалла, сад ҫинелле, инҫетелле, хура шӑрт пек курӑнакан вӑрман ҫинелле пӑхнӑ.

Никита полз к окну, хватаясь руками за плечи брата, спинку кровати, стульев; ряса висела на нём, как парус на сломанной мачте; садясь у окна, он, открыв рот, смотрел вниз, в сад и в даль, на тёмную, сердитую щетину леса.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Нестеренко пичӗпе вӑрман еннелле, ҫурӑмӗпе ҫул еннелле тӑрса, пуҫне пӗшкӗртсе, аллисене пичӗ патне тытса пирус чӗртнӗ; унӑн сарӑ сӑран сурӑмне хӗвел ҫутатнӑ та, ҫурӑмӗ тимӗртен тунӑ пек курӑннӑ.

Нестеренко стоял лицом к лесу, спиною к дороге и, наклоня голову, подняв руки к лицу, раскуривал папиросу; его рыжую кожаную спину освещало солнце, и спина казалась железной.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Темиҫе кунтан кӗҫӗн Артамонов, пӗр вырӑнта тӑрса йӑлӑхнӑ лашин шӑмшакне ҫемҫетме тухнӑскер, вӑрман хӗрринче Нестеренко жандарма курчӗ.

Через несколько дней Артамонов младший, проезжая застоявшуюся лошадь, увидал на опушке леса жандарма Нестеренко.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Федор атте вулама канаш парать: кӗнекесем вула! — тет Эпӗ — вулатӑп, анчах та кӗнеке маншӑн, инҫетри вӑрман пек, ӑнланмалла мар шавлать.

Отец Феодор внушает: «Читай книги!» Я — читаю, а книга для меня, как дальний лес, шумит невнятно.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вялова куҫ умӗнчен сирес тесе, Артамонов ӑна чиркӳ е вӑрман хуралҫи пулма сӗнчӗ, анчах Тихон килӗшмерӗ, пысӑк пуҫне ҫеҫ пӑркаларӗ:

Чтоб убрать Вялова с глаз, Артамонов предлагал ему место церковного сторожа, лесника, — Тихон отрицательно мотал тяжёлой головою:

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Илья Артамонов ытларах та ытларах мухтанса кӑшкӑракан пулса пычӗ, ҫапах унӑн, ытти пуянсем пек, ҫынсене нимӗн вырӑнне хумасӑр мӑнкӑмӑлланасси пулман, рабочисемпе вӑл хӑйӗнпе тан ҫынсемпе калаҫнӑ пек калаҫнӑ, вӗсен туйӗсенче пулнӑ, ачисене тӗне кӗртнӗ, праҫниксенче пир-авар тӗртекен ватӑ рабочисемпе калаҫса ларма юратнӑ, лешсем ӑна хресченсене йӗтӗне ӗлӗк-авалтанпа сухаласа пурӑннӑ анасем ҫинче тата ҫуннӑ вӑрман вырӑнӗсене акма канаш пама вӗрентнӗ, ку вӑл питӗ лайӑх пулнӑ.

Илья Артамонов становился всё более хвастливо криклив, но заносчивости богача не приобретал, с рабочими держался просто, пировал у них на свадьбах, крестил детей, любил по праздникам беседовать со старыми ткачами, они научили его посоветовать крестьянам сеять лён по старопашням и по лесным пожогам, это оказалось очень хорошо.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Наталья сада тухрӗ; сывлӑм ӳкнӗ йӗпе курӑк урасене сиввӗн лексе кӑтӑклать; вӑрман хыҫӗнчен халӗ кӑна хӗвел тухрӗ, унӑн чалӑш пайӑркисем куҫа йӑмӑхтараҫҫӗ.

Наталья пошла в сад; мокрая, в росе, трава холодно щекотала ноги; только что поднялось солнце из-за леса, и косые лучи его слепили глаза.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Ҫак вӑрман татах пилӗкҫӗр ҫул лӑпкӑн лартӑр тенипе килӗшместӗп, — ответлерӗ Алексей.

— Не согласен, чтобы этот лес спокойно стоял пятьсот лет, — ответил Алексей.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Эсир асӑрхаттарнине директива вырӑнне йышӑнатӑп, паянтан пуҫласа вӑрман ҫине вутӑ ҫине, хӗрӗх миллиметрлӑ хӑма ҫине пӑхнӑ пек пӑхмастӑп.

— Ваше замечание принимаю, как директиву, и с сего числа перестаю смотреть на лес с точки зрения дров и доски-сороковки.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Урӑх ҫынсем те пур, вӗсем пачах урӑхла, вута тата хӗрӗх миллиметр хулӑнӑш хӑмапа пӗрле савӑнӑҫлӑ та тӗрлӗ сасӑллӑ симӗс вӑрман кураҫҫӗ.

Есть другие люди, которые, наоборот, видят в дровах и доске-сороковке зеленый лес, полный голосов и веселого шума!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Кунта, эпир тӑнӑ ҫӗрте, сулахай енче, вӑрман чакнӑ.

Тут, где мы стоим, на этом левом берегу лес отступил.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Ӑҫта эсир тата ҫавӑн пек вӑрман курма пултаратӑр?

— Где вы еще увидите такой лес?

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Стройкӑна киличчен леспромхозра ӗҫлерӗм, тракторпа вӑрман турттартӑм.

До стройки я в леспромхозе работал, трактором лес возил.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑрман тӑрӑх вӑйлӑ ҫил касси иртсе кайрӗ.

По лесу пронесся сильный порыв ветра.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Халӗ ҫеҫ ҫутӑ пулнӑ пӗлӗте кӑвак тӗтре карса илчӗ, вӑрман тӗксӗмлене пуҫларӗ.

Небо, недавно еще ясное, затягивала серая пелена, в лесу стало сумрачно.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑрман шӑплӑхӗнче проводсем кӗрлеҫҫӗ — ку шиклентерекен кичемлӗ те хевтесӗр сасӑ.

В настороженной тишине леса гудели провода — это был рождающий тревогу звук, тоскливый и слабый.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Сӗм вӑрман вӗсен пуҫӗсем ҫине ҫӑп-ҫӑмӑл юр тӑкса ӑшӑ кӑмӑллӑн кӗтсе илчӗ.

Лес приветливо встречал их, роняя им на головы легчайшие хлопья снега.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫав вырӑнта вара пысӑк вӑрман ӳссе ҫитӗннӗ!

И на этом месте вырос большой лес!

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Пинжак вырӑнне — вӑрман качакин тирӗнчен ҫӗлетнӗ ҫанӑсӑр куртка.

Вместо пинжака — безрукавка из меха лесной козы.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑрман….

Лес…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех