Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Эппин сăмах пирĕн базăра пур.
Эппин (тĕпĕ: эппин) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ну, тепре куриччен эппин.

— Пока до свиданья.

2 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Эппин, мӗншӗн тӳрем вырӑнта вӑрмансем пулмаҫҫӗ-ха?

И почему не будет леса на ровном месте, хотя там.

1 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Сӑмахран, юлашки вӑхӑтра учительсем каланӑ тӑрӑх, хӑшпӗр ҫӗрте 7—8 класра вӗренекенсем шкулта ирттерекен каҫсене «пирӗн тӑхӑнмалли ҫук», тесе пымаҫҫӗ,— ҫак вечера кайма тесе вӗсене ашшӗ-амӑшӗ ҫӗнӗ кӗпе ҫӗлесе паман эппин.

Например, в последнее время, как жалуются преподаватели школ, есть случаи, когда уже ученицы 7-8 класса, не говоря о старшеклассниках, не приходят на школьный вечер, потому что им «нечего надеть» — это значит им не сшили к этому вечеру новое платье.

Лайӑх енӗсем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— Юрӗ эппин, кайӑр.

— Хорошо, идите.

Клава каласа пани // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Манӑн статьяна итлесе пӗтерес килетчӗ, анчах эпӗ: «Ну, апла пулсан ҫывӑрах эппин», — терӗм те радиона калаҫма чартӑм.

Мне хотелось дослушать, но я выключила громкоговоритель, сказав только: «Ну что ж, спи…»

«Таня» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Ну юрӗ эппин!

— Ну ладно же!

Пӗр-пӗччен чухне // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Кайтӑр эппин… хӗрачи йӗркеллӗ… тупса килӗ, — пӑшӑлтатрӗ те Анатолий Петрович, ыратнипе кӑвакарса кайнӑ сӑнне кӑтартас мар тесе, стена еннелле ҫаврӑнса выртрӗ.

— Ну, пусть… девочка толковая… найдет… — прошептал Анатолий Петрович и отвернулся к стене, чтобы скрыть серое от боли лицо.

Xуйxӑ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Учительница пулатӑн-ха эппин эсӗ?

— Учительница, стало быть?

Ҫӗнӗ пурнӑҫ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Тӗнче хӗрри пурах эппин, вӑл ҫитсе курчӗ пулсан…»

Ну, коль он дошел до края света, стал быть, он есть, край-то…»

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— аллине сулчӗ Савантей, — ну, чиперех тӑрса юл-ха эппин, эпӗр утрӑмӑр.

— Савандей махнул рукой, — ну, доброй ночи вам, а мы пошли.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Кайрӑмӑр эппин, — аллине пичке тӗпӗнчен вӗҫертрӗ Кантюк.

— Ну, в путь, с богом! — Кандюк отнял руку от дна бочки.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эппин эсӗ те, Пике-шыв, савса юратсамччӗ пирӗн качча.

— Вот и ты, вода-красавица, полюби так же нашего жениха.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Нямаҫа ашшӗ сылтӑм енчен иртмелле терӗ-ха, сылтӑм енче канав тавраш палӑрмарӗ, эппин тата ҫӳлерех хӑпармалла.

Нямась вспомнил, что отец наказывал идти им направо, стало быть, это не тот родник и надо подняться еще выше.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эппин иккӗн те калаҫмастпӑр, — Нямаҫ лашине килкартишне кӗртсе ячӗ.

— Значит, оба не будем говорить, — довольный, Нямась завел лошадь во двор.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ну, халь юлташна чӗнсе килме те вӑхат ҫитрӗ пуль эппин сана?

— Ну что, самое время пригласить твоего дружка, а?

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сӑлтавӗ паллах иккен: ялта кӑҫал пӳкле вилӗм пулчӗ, ӑна, ав, Кантюксен ячӗпе ҫыхӑнтараҫҫӗ, эппин кураймасӑр тӑракан ҫынсем пурах ӗнтӗ, авӑ ҫанталӑк та кӑҫал пит типӗ тӑрать: выҫлӑх пуласса вӑл.

Та сказала, что причину, из-за чего им подкинули ворожбу, она знает, — это жуткая смерть Селиме, ее все связывают с Кандюками, выходит, в деревне полно людей, которые ненавидят Кандюков, да и погода вон какая стоит, того гляди сгорит все, и тогда грянет голод…

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ну, итле эппин.

Ну так слушай.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Кӳр-хӑ эппин», — терӗ вӑра вӑл, аллине Шинкӗл енне тӑсса.

— Ну давай, — протянул он руку к Шингелю.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Сан килмелле марччӗ эппин, анне килтӗр, кала аннене!..

— Тогда не надо было тебе приходить, пусть лучше придет мама, скажи ей, пусть придет!..

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эппин ху кӑна юлса калаҫ-ха… —

Ну ладно, ступай один, поговори…

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех