Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пичӗ (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кунашкал задачӑн тупсӑмне пӗлес тесе вӑл, ялан тенӗ пекех, вунӑ минута майлӑ е ытларах та тертлӗн шутлать, анса ларнӑ хура куҫлӑ ырхан та кӗре пичӗ хӑйӑн пысӑк мӑйӑхпа хытӑ шӑртлӑ хура сухалӗ ӑшне путнӑ, — вӑл чӑннипех те питӗ тӑрӑшса пуҫ ватать.

Обыкновенно над такой задачей он мучительно раздумывал минут десять, а то и больше, причем его смуглое худое лицо с впалыми черными глазами, все ушедшее в жесткую черную бороду и большие усы, выражало крайнюю степень умственного напряжения.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Женя ҫак самантра пичӗ тӑрӑх вӗри куҫҫуль юхса аннине туйрӗ.

Тут Женя почувствовала, как по ее лицу ручьем полились горячие обжигающие слезы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Пичӗ тӑпрапа хуралса ларнӑ.

с черным от земли лицом.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Акӑ унӑн пичӗ карлӑк урлӑ курӑнса та кайрӗ.

Вот и его рожа показалась через перила.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Федорӑн пичӗ ҫуталса илчӗ — Маргарита уншӑн пӑшӑрханать-ҫке-ха.

Федор просиял. Наконец-то и на него обратили внимания.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Бандитӑн куҫӗ чарӑлсах кайрӗ, пичӗ ҫине пӑтӑр-пӑтӑр тар тапса тухрӗ.

Глаза бандита стали просто огромными, а потом по его лицо ручьем потек пот.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Лешӗн пичӗ хытса чуллансах ларнӑ.

У того же лицо аж окаменело.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Унӑн пичӗ тӑрӑх шыв юхнине аса илсе ҫӗркаҫ ҫӗрӗпе култӑм.

Я всю ночь хохотал, когда вспоминал его растерянную мокрую рожу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя ҫӑвӑнмалли пӳлӗме ыткӑнчӗ, пичӗ ҫинчи косметикӑна шӑлса тасатма пикенчӗ.

Женя бросилась в ванну и стала судорожно стирать с себя помаду, тени, подводку.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хӗр ачан пичӗ тӑрӑх куҫҫуль юхса анчӗ.

Слезы полились у нее по щекам.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Пӗрремӗшӗнче, — пичӗ ҫине кулӑ тухнине сисрӗ Женя.

— В первом! — Женя почувствовала, как ее рот разъезжается в радостной улыбке.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Сухал пуснӑ пичӗ ҫинче пит шӑммисем мӑкӑрӑлса тӑраҫҫӗ.

На обросшем лице сильно выдавались скулы.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн кӑвак пичӗ, ҫыртса хӗснӗ тутисем, ытла та йӑлтӑртатакан куҫӗсем темӗнле инкек пулнине систереҫҫӗ.

Его сероватое лицо, решительно поджатые губы и слишком блестящие глаза говорили о том, что произошло какое-то несчастье.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн аллисем ишнипе хӑпарса тухнӑ, пичӗ пӗр кунтах хӗвелпе пиҫнӗ.

На ладонях были пузыри, красное лицо обгорело за один день.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑрӑм шурӑ сухаллӑ тӳлек те уҫӑ пичӗ тӗлӗнмелле чаплӑ та илемлӗ.

Обросшее довольно длинной белой бородой, спокойное и ясное, лицо это поражало своей красотой и важностью.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн пичӗ ҫав тери таса, витӗр курӑнать, хӗрлӗ минтер ҫинче, темӗнле, пӗлӗт тӗслӗ курӑнса выртать.

Чистота и прозрачность дедушкиного лица светилась на красной подушке тонкой подкожной лазурью.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн пӗркеленчӗк пичӗ темле юрасшӑн тӑрӑшнӑ пек е тӑнран кайнӑ пек кулать.

Сладкая, светская и вместе с тем безумная улыбка играла на ее подвижном, морщинистом личике.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн хулпуҫҫийӗ урлӑ Нюсян тӗксӗм-шурӑ ҫаврака пичӗ тата «Борис — йӗкехӳре тус» шӗлепки курӑнать.

Из-за ее плеча выглядывали матово-бледное круглое лицо Нюси и котелок «Бориса — семейство крыс».

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пичӗ вилнӗ пек шуралса кайрӗ, яка ҫамки ҫинче кӗрен пӑнчӑсем тухрӗҫ.

Лицо стало смертельно бледным, с розовыми пятнами на высоком лепном лбу.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чалӑшса кайнӑ тутӑрӗ айӗнчен пӗр пайӑрка ҫӳҫ шурса кайнӑ пичӗ ҫинче шпилькипех усӑнса тӑрать.

Из-под сбившегося платка на небывало бледное лицо упала прядь волос с повисшей шпилькой.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех