Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пирӗнтен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пирӗнтен инҫетре те мар, шӑраннӑ ӑвӑспа вараланнӑ пӑхӑр подсвечник патӗнче, пирӗн тӑшмансем — кадетсем кӗлтӑваҫҫӗ.

Невдалеке, возле высокого, закапанного воском медного подсвечника молились наши исконные враги — кадеты.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Анне пирӗнтен нумай кая юлчӗ, вара эпир, ӑна кӗтсе ҫул хӗррине лартӑмар.

Мать далеко отстала, и мы, поджидая ее, присели у дороги.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ман телее, пирӗнтен инҫетре те мар Алешка Пупок иртсе пыра парать.

К счастью, в толпе я увидел Алешу Пупка.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Ачасем, ку вӗт Шубин пирӗнтен мӑшкӑлать.

— Хлопцы, это нас Шубин передразнивает.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пирӗнтен инҫетре те мар, ҫӳҫӗ-пуҫӗ арпашӑнса кӑйнӑ пӗр хӗрарӑм лашине ташлаттарса тӑракан сотник патне чупса пычӗ те, ҫийӗнчи кофтине кӑкӑрӗ тӗлӗнче туртса ҫурса, хыттӑн кӑшкӑрчӗ:

Я видел, как недалеко от нас какая-то женщина с растрепанными волосами подбежала к сотнику, который гарцевал на коне, рванула на груди кофточку и крикнула:

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпир шалалла кӗрсе кайрӑмӑр, ҫутӑ пирӗнтен юлнӑҫемӗн юлса пычӗ.

Мы шли вглубь, постепенно удаляясь от света.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пирӗнтен аяккарахра, капӑр тумланнӑ улпут майрисем хушшинче, питех те турра ӗненнӗ ҫын пек пулса, кӑлпасник Цыбуля тӑрать.

В стороне от нас, в толпе разнаряженных барынь, стоял с набожным видом колбасник Цыбуля.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пирӗнтен кампа та пулин пӗр тан хӗҫ-пӑшалпа ҫапӑҫас кӑмӑлу пури санӑн, путсӗр хӑравҫӑ? — ыйтрӗ унтан Брезовир.

— Хочешь, ты, подлый трус, сразиться равным оружием с одним из нас? — спросил Брезовир упавшего духом отпущенника.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Пирӗнтен чухӑнраххи кам пур тата, кам пур?

Кто, кто беднее нас?

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Ҫав хитре гречанка… ҫавӑнта лараканни… пирӗнтен икӗ рет ҫӳлерехре…

— Вон та красавица гречанка, которая сидит двумя рядами выше нас…

II сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Пӑхатпӑр ак пирӗнтен хӑшӗ тӗлӗнтермӗш, — Гусев пиҫиххине туртса тӳрлетрӗ, хул пуҫҫисене хускатса тӗрекленчӗ, куҫӗсем чеен хӗсӗнчӗҫ.

— А вот посмотрим, кто из нас чудак, — Гусев одёрнул ремённый пояс, повёл плечами, глаза его хитро прищурились.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Аха, пирӗнтен тарса хӑтӑлаймӑн! — теҫҫӗ.

— Ага, теперь от нас не уйдёшь!..

Вӑрӑ-хурахсем Буратинона йывӑҫ ҫине туртса ҫакаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Анчах эпир Павӑлпа иксӗмӗр пӗтӗмпех пылчӑк та хурт-кӑпшанкӑ тавраш ҫисе пӗтернӗ, вилекен Давидова ҫуса тасатсан, пирӗнтен кулма тапратрӗҫ, хӑйсем ҫинчен кӗписене хывса, пире унта шырама сӗнетчӗҫ, мунча кӳртекенсем тетчӗҫ пире, тата эпир темскер намӑс та пит кулӑшла япала тунӑ пек, ҫав тери мӑшкӑласа кулатчӗҫ.

Но когда мы, я и Павел, вымыли изъеденного грязью и насекомыми, умирающего Давидова, нас подняли на смех, снимали с себя рубахи, предлагая нам обыскать их, называли банщиками и вообще издевались так, как будто мы сделали что-то позорное и очень смешное.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Парти, халӑх пирӗнтен пӗтӗм вӑя коммунизм тӑвас ӗҫе пама хушать!

Партия требует от нас, народ требует отдать все силы на строительство коммунизма!

Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.

Пирӗнтен кашниех — хӑйӗн ӗҫӗн хуҫи пулса тӑрать.

Каждый из нас — хозяин своего дела.

Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.

Прохор Палыч пирӗнтен чип-чиперех уйрӑлса кайрӗ, эпир… кӗрхи ҫӗртме тунӑ вырӑна куҫса кайрӑмӑр.

Прохор Палыч благополучно отбывает и скрывается из виду, а мы… переезжаем на зябь.

3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

Петя, чӑнах та, пирӗнтен пӗр километрта, ҫырман тепӗр енче утатчӗ.

Петя действительно маячил в километре от нас, уже на той стороне яра.

Гришка Хват // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 18–40 с.

Акӑ, эпир виҫсӗмӗр те тул ҫутӑлнӑ чухне симӗс кӗмӗл тӗслӗ сывлӑмлӑ уйпа утатпӑр; пирӗнтен сулахай енче, Ока шывӗн леш енче, Дятловой тусен хӗрлӗ тӗслӗ аяккисем тӗлӗнче, шурӑ Чулхула тӗлӗнче, симӗс пахчасен тӳписем хушшинче, ылттӑн тӗслӗ чиркӳ тӑррисем хушшинче, вырӑссен кахалтарах хӗвелӗ васкамасӑр тухать.

Вот и мы трое идём на рассвете по зелёно-серебряному росному полю; слева от нас, за Окою, над рыжими боками Дятловых гор, над белым Нижним-Новгородом, в холмах зелёных садов, в золотых главах церквей, встаёт не торопясь русское ленивенькое солнце.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпир Ястребацра юлнӑ пулсан, пирӗнтен хамӑртан та нимӗн те юлас ҫукчӗ, — пуҫларӗ Джурдже, вара, хӑйне партизансенчен кам та пулин итлемест-и, тесе ҫаврӑнса пӑхрӗ те сӑмахне малалла тӑсрӗ:

Если бы мы не ушли с Ястребца, от нас ничего бы не осталось, — сказал Джурдже и, оглянувшись, не слышит ли кто-нибудь из партизан, продолжал:

31 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тӑшман пирӗнтен инҫе мар, — чарчӗ вӑл партизансене.

 Враг рядом, — остановио он решительно партизан.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех