Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫырса (тĕпĕ: ҫыр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

«Мӗншӗн-ха ҫавӑн пек айван заметка ҫырса патӑм? Тен, ӑна каялла илес, илмесен, пурте манран кулма тытӑнӗҫ. Одинцов патне каяс мар-ши?» шухӑшларӗ вӑл.
«И зачем это я такую дурацкую заметку дал? Может, лучше назад взять, а то все надо мной смеяться будут. Пойти к Одинцову?»

15 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Эсӗ ҫырса парасса эпӗ пӗлсех тӑтӑм!
— Я так и знал, что ты пишешь!

Анчах шкулта ӗнтӗ звонок сасси илтӗнсе кайрӗ, ку заметкӑна эпӗ, тем пулсан та, ҫырса пама пултӑм, вӑл ӗнтӗ начар заметка пулчӗ.
Но в школе уже звонок, а заметку я обещал дать во что бы то ни стало, и получилось у меня плохо.

Кӑш кунтан! — юнаса каларӗ Ваҫҫук, вара меллӗрех вырнаҫса ларчӗ те хӑюллӑн ҫырса хучӗ:
Кыш отсюда! — грозно крикнул на них Васек и, устроившись поудобнее, решительно написал:

Вӑл паянах стена хаҫачӗ валли заметка ҫырса пама пулнӑ.
Он обещал сегодня же дать заметку в стенгазету.

— Ачасем, шӳт тумасӑрах калӑр-ха, кам тата заметка ҫырса парать? — ыйтрӗ Ваҫҫук.
— Ребята, без шуток! — сказал Васек, — кто еще заметку даст?

Эпӗ сӑвӑ ҫырса патӑм, — сиксе тӑчӗ Синицына.
Я стихи дала, — вскочила Синицына.

— Синицына ҫеҫ темле айван сӑвӑсем ҫырса пачӗ.
— Одна Синицына какие-то дурацкие стихи написала.

Эпӗ хама хушнӑ статьяна ҫыртӑм, ачасем вара ним те ҫырса памаҫҫӗ, — терӗ Ваҫҫук патне пырса тӑнӑ Одинцов.
Я свою статью написал, а ребята ничего не дают, — сказал подошедший к Ваську Одинцов.

Павел Васильевич хӑйӗн ҫырӑвӗнче ҫул ҫинче мӗн-мӗн курни ҫинчен ҫырнӑ, мӗнле вырӑнсем патӗнчен иртсе кайни ҫинчен, унти ҫынсен мирлӗ ӗҫӗпе пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырса пӗлтернӗ.
В письме Павел Васильевич описывал дорогу, места, которые он проезжал, мирную трудовую жизнь тамошних людей.

«ХӖРАЧАСЕН ДЕЖУРСТВИ» тата «АРҪЫНАЧАСЕН ДЕЖУРСТВИ» Малалла хушаматсене ҫырса кайнӑ.
ДЕЖУРСТВО МАЛЬЧИКОВ и ДЕЖУРСТВО ДЕВОЧЕК Дальше следовали фамилии.

13 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Юлташне сӗм тӗттӗмччен кӗтрӗ те, Мазин хут татӑкӗ илсе ҫырса хучӗ:
Прождав товарища до позднего вечера, Мазин взял клочок бумаги и написал:

8 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Кӳлӗ хӗррине вӗсем пӗчченшерӗн пынӑ, пӗтӗм вӑйпа ӗҫленӗ, каялла таврӑннӑ чухне пӗр-пӗрин валли кӗскен хут ҫырса хӑварнӑ:
Они приходили сюда поодиночке, работали изо всех сил и, уходя, оставляли друг другу короткие записки:

Картина айне художник «Граната ҫурӑлни» тесе ҫырса хунӑ.
На картине стояла надпись, сделанная рукой художника: «Разрыв гранаты».

1 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Чӑннипе илсен, Жюль Верн ҫак романра геологи ӑслӑлӑхӗ ҫӗр ҫинчен вӗрентнине кӗскен ҫырса панӑ, вӑл хӑйӗн романне пӗтӗм Ҫӗр чӑмӑрӗ мӗнле тытӑнса тӑрас йӗркене пӑхӑнтарса, ҫав наукӑпа килӗштерсе ҫырнӑ.
По существу Ж. Верн дает в нем краткий очерк геологических представлений о Земле, подчинив однако свой роман фундаментальной идее о природе и образовании всего тела земного в целом.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Вунултӑ ҫул иртсен ҫӗр тепӗр хут тата вӑйлӑрах чӗтренӗ, вара ҫакӑн хыҫҫӑн часах, халиччен лӑпкӑ тӑракан Везуви тӑрринчен, темӗн пек хӑрушӑ вут-хӗм сирпӗнсе кӗрлесе тухнӑ, кун ҫинчен Рим ученӑйӗ Плиний пит аван ҫырса хӑварнӑ.
Через шестнадцать лет оно повторилось с большей силой, а вскоре произошло ужасное извержение из вершины до того мирной горы Везувия, отлично описанное римским ученым Плинием.

Ассирийӑра тӑмран хытарса тунӑ хӑма, татӑкӗсем ҫине ҫырса хӑварнӑ ҫав катастрофӑна библия авторӗсем нимӗн те улӑштармасӑр ҫырса илсе, «пӗтӗм тӗнчене шыв тулни» ҫинчен калакан халлапа шухӑшласа кӑларнӑ.
Эта катастрофа и описана в ассирийских табличках, откуда ее заимствовали авторы библии почти без изменений, превратив ее в сказание о «всёмирном потопе».

Вӗсене Ассири патши Ассур-бани-пала хушнипе пирӗн саманаччен 670-мӗш ҫулта ҫырса хӑварнӑ.
Оно было написано в 670 году до нашей эры по приказу ассирийского властителя Ассур-бани-пала.

Пирӗн ӗмӗре, паллах, каярахпа ҫырса хӑварнисем ҫитнӗ пулас, вӗсене халӗ Лондонри музейра усраҫҫӗ.
До нас дошло, очевидно, издание позднейшее, частично хранящееся теперь в Британском музее в Лондоне.

Ҫав авалхи юмахсене вӗсем пуҫланса кайсан нумай кайран ҫырса хӑварнӑ.
Они писались, очевидно, долго спустя после возникновения самих преданий, трудно сказать — в которой уже редакции.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика