Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрчӗ (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Камӑн Ванцзя пристанне ҫитмелле — анӑр! — кӑшкӑрчӗ кимӗҫ.

— Кому до торговой пристани семейства Ван — сходите! — крикнул лодочник.

Уйрӑлу // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Сана манмӑп, асра тытӑп! — кӑшкӑрчӗ Ерошка.

Буду помнить тебя! — кричал Ерошка.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Хӑвала! — ҫилленсе кӑшкӑрчӗ Оленин.

— Пошел! — сердито крикнул Оленин.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ан шарла, шышна! — кӑшкӑрчӗ старик кулкаласа.

— Молчи, швинья! — крикнул старик, смеясь.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Кай, йӑлӑхтарса ҫитертӗн! — кӑшкӑрчӗ хӗр, урипе тапрӗ те Оленин ҫинелле хӑмсарса пычӗ.

— Уйди, постылый! — крикнула девка, топнула ногой и угрожающе подвинулась к Оленину.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ман алӑсенчен вӗҫерӗнеймӗн! — кӑшкӑрчӗ вӑл, тапӑҫланса.

От моих рук не уйдешь! — кричал он, порываясь.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Чӗрӗлле илетӗп», — тесе кӑшкӑрчӗ.

Живого возьму!»

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Хӗрсем! — кӑшкӑрчӗ вӑл, — мӗн чарӑнтӑр?

— Девки! — крикнул он, — что стали?

XXXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ӗҫ! — кӑшкӑрчӗ вӑл.

— Пей! — прокричал он.

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ну, кала, шуйттан, ӑҫта вӑрларӑн? — кӑшкӑрчӗ Ерошка мучи.

— Ну, сказывай, черт, где украл? — прокричал дядя Ерошка.

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Пар тата ҫур витре! — кӑшкӑрчӗ Лукашка амӑшне, лешсем саламланине хирӗҫ.

— Давай еще полведра! — крикнул Лукашка матери в ответ на их здоровканье.

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ӗҫ! — кӑшкӑрчӗ Лукашка Ерошка старик ҫак сӑмаха калакан сасӑпа.

Пей! — крикнул Лукашка тем самым голосом, каким старик Ерошка произносил это слово.

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Мӗнле, эсӗ урама тухайман-и-ха? — кӑшкӑрчӗ Лукашка, пӑшалне тытса крыльца ҫине хӑпарнӑ май.

Что, аль на улицу еще не выходила? — прокричал Лукашка, поддерживая ружье и поднимаясь на крыльцо.

XXXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Кил хӑвӑртрах! — кӑшкӑрчӗ Лукашка юлташне, юнашар пӳрт патӗнче лаши ҫинчен анса тата лашине хӑйсен килкартин ҫатан хапхинчен асӑрханарах кӗртсе.

Скорей приходи! — крикнул Лукашка товарищу, слезшему у соседнего двора, и осторожно проводя коней в плетеные ворота своего двора.

XXXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ача, пӗчӗк аллисемпе хӗрӗн ҫӳлӗ кӑкӑрӗнчен тӗрӗнсе, шӑлсӑр пӗчӗк ҫӑварне карса кӑшкӑрчӗ.

Ребенок упирался ручонками в высокую грудь девки и кричал, открывая беззубый ротик.

XXXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Куна чипер ирттертӗмӗр-и, хӗрсем! — кӑшкӑрчӗ вӑл вӑйлӑ та янӑравлӑ сассипе, лашине сасартӑк тӑп чарса.

— Здорово дневали, девки! — крикнул он сильным, заливистым голосом, вдруг останавливая лошадь.

XXXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Мӗн тума вӑйӑ калама пуҫламаҫҫӗ? — кӑшкӑрчӗ Белецкий, чӳрече витӗр карӑнса.

Что же хороводы не начинаются? — прокричал Белецкий, выглядывая из окна.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ну, хӗрсем, тӑрӑр! — кӑшкӑрчӗ вӑл.

— Ну, девки, вставать! — крикнула она.

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Яр-ха эс, — кӑшкӑрчӗ вӑл арҫын ачана, каллех арба айне кӗрсе, — казаксене хӗрсемпе пӗрле выртма юрать-и вара?

— Ты пусти, — закричала она мальчишке, подлезая опять под арбу, — разве казакам место с девками?

XXX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Эсир кучченеҫ хатӗрлӗр!» — кӑшкӑрчӗ вӑл.

— А вы озаботьтесь закусками! — крикнул он.

XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех