Шырав

Шырав ĕçĕ:

санӑн (тĕпĕ: сан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Санӑн пӗр ӗҫ кӑна: ҫын курӑнсанах систересси, — лӑпкӑн ӑнлантарчӗ Оксана.
Твое дело в одном: показался человек — давай знать, — спокойно разъяснила Оксана.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Санӑн фронт патнелле тухмалла, маншӑн пулсан вара кунта та фронт.
— Тебе до фронта, а мне и здесь фронт.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Хушамату та тӗлӗнмелле санӑн!
— И фамилия твоя чудная!

Эсӗ пур… мана икӗ сехет хушши ӗнтӗ апла та капла ҫавӑркаласа пӑхатӑн, анчах санӑн пӗрмаях тӳнтерле пулса тухать!
А ты меня два часа туда-сюда перевертываешь, и все у тебя одна изнанка получается!

— Ара, хушамату… яту мӗнле санӑн? — кӑшкӑрчӗ Костя, чӑтса тӑраймасӑр.
— Да фамилия твоя как… имя, что ли? — потеряв терпение, крикнул Костя.

Вӑл санӑн та мар, манӑн та мар-пурин те пӗрле вӑл! — терӗ ют ҫын ӗнентерӳллӗн.
Он не твой и не мой, общий! — вразумительно сказал пришедший.

— Мӗнле пӑшал пур санӑн ху ҫумӑнта, кӑтарт!
— Какое оружие при тебе есть — показывай!

Пӑх-ха, мӗн чухлӗ ылтӑн санӑн! — шӳт туса илчӗ вӑл, чӗрҫиттийӗ ҫинчи ҫӳҫе пуҫтарса.
Ишь, золота у тебя сколько! — пошутила она, собирая с фартука остриженные кольца волос.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Атту санӑн часах киле каяс пулать…
А то домой тебе скоро идти…

— Аҫу билетлӑ-и санӑн?
— Отец у тебя с билетом?

Вара вӑл ман ҫине пӑхса илчӗ, Жоркӑна ҫӗре ячӗ те мана ытамласа тытрӗ: «Халӗ тата эпӗ тепӗр ывӑлӑмпа ларам-ха, терӗ. Ну, каласа кӑтарт, Коля, чӗрӳнте мӗскер санӑн».
Тогда он посмотрел на меня, спустил Жорку на пол, а меня обнял и говорит: «А теперь я с другим сыночком посижу. Ну, рассказывай, Коля, что у тебя на душе».

Одинцов дневникӗ // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Арманта нимӗн ӗҫ те ҫук санӑн.
— Нечего тебе на мельнице делать.

31 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Санӑн вӗренес килет-и? — ыйтрӗ Саша.
— Хочешь, я буду учить тебя? — предлагал Саша.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Текех урам тӑрӑх чупса ҫӳресси пӗтрӗ ӗнтӗ санӑн, Шурик, малашне тӑрӑшмалла, ӗҫлемелле пулать…
— Кончились, Шурик, твои гулевые денечки, теперь будешь трудиться…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Натюш, сыхланса ҫӳре, санӑн ачасем пур, — ӳкӗтлерӗ асламӑшӗ.
— Надежда, береги себя, у тебя же дети, — умоляюще говорила бабушка.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унтан Саша карҫинкки ҫине пӑхса илчӗ те хӑвӑрт: — Ҫӑкӑр ҫук-и санӑн? Ҫав тери ҫиес килет… — терӗ.
Потом поглядел на Сашину корзинку и быстро спросил: — Хлебца нет у тебя? Голод мучит…

29 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сана пурнӑҫра йывӑр килсе тухас пулсан, эсӗ яланах асра тыт: юлташсем пур санӑн… — пӗтерчӗ Ваҫҫук сӑмахне.
И если придется тебе в жизни… ну плохо, что ли… так ты помни: у тебя есть товарищи! — закончил Васек.

27 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Вара мӗн пулчӗ унта санӑн?
Говори сразу, как там с тобой дальше было.

Салтаксем ахӑлтатса кулса илнӗ те: — Санӑн яланах дневальнӑй пулмалла, — тенӗ.
Солдаты смеялись: — Быть тебе вечным дневальным.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

— Ӑҫтан эпӗ санӑн аннӳ пулам!
— Какая я тебе мамочка!

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика