Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрман сăмах пирĕн базăра пур.

вӑрман (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пӗррехинче вӑрман ҫийӗн тупӑсем пени кӗрлесе кайнӑ, унтан Чурилин патне кӗтмен ҫӗртен хӑлхаллӑ ҫӗлӗкӗсене ӗнси ҫине антарса лартнӑ, вараланчӑк маск-халатлӑ тарланӑ йӗлтӗрҫӗсем кӗрсе вырӑс чӗлхипе шыв ыйтнӑ.
Однажды послышалась над лесами резкая канонада близкого танкового боя, когда неожиданно в дом Чурилиных ввалились потные, разгорячённые лыжники в сбитых на затылок ушанках, в заиндевевших и грязных маскхалатах и хриплыми весёлыми голосами на чистейшем русском языке попросили напиться…

Унӑн ҫемйи // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 55–65 с.

Председатель пӗр ҫул хушши вӑрман чӑтлӑхӗсенче, землянкӑсенче, кӑвайт умӗнче пурӑнса ирттернипе килйышлӑ пурнӑҫран пачах ютшӑнса ҫитнӗ пирки, хӑйӗн хулӑн та хытӑ сассипе пӗчӗк пӳлӗмре майӗпен калаҫма хӑнӑхса ҫитеймен-ха.
За год, проведённый в лесных чащах, в землянках, у костров, председатель совсем отвык от жилья и теперь никак не мог соразмерить свой звучный могучий бас с крохотными размерами кабинета

Кусемсӗр тата вырӑнти учительсемпе студентсем те революциллӗ агитацине сарнӑ, вӗсем: Николаев Ф. Н., Беляев Н. Ф. (Иккассинчи учительсем), Заленский, Сперанский (вӑрман улпучӗн помощникӗ).
Куҫарса пулӑш

Апашри 1905–06 ҫ.ҫ. пулнӑ восстани // Т. Г. Гусев. Сунтал, 1935, 2№. — 21-22 с.

Вӑрман шӑпах.
Лес молчал.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑрман патне ҫитиччен ӑна машинӑпа илсе пычӗҫ.
До подхода к лесу везли его на «пикапе».

Тӑвайккисенче вӑрман кӑвакарать.
На склонах темнели леса.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Уй-хирсем ҫийӗн, симӗс пурҫӑн евӗр ҫулҫисемпе чӗтресе ларакан пӗчӗк вӑрман ҫийӗн йывӑҫсен тӑррине перӗннӗ пекех пӗлӗтсем шунӑ.
Над мокрым полем, над леском, трепетавшим бледной шелковистой зеленью весенней листвы, торопливо тянулись бесформенные бурые облака, почти цеплявшиеся за верхушки дерев.

Разведчиксем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 46–54 с.

— Ну, эпир ҫапах аптраса ӳкмерӗмӗр, хамӑр Ореховкӑран инҫех те мар, шӑп ҫак вӑрман чӑтлӑхӗнче, М. юлташӑн партизан отрячӗ пулса кайрӗ.
— Ну, а мы, значит, не растерялись, и скоро недалеко от нашей Ореховки, в самой вот этой лесной глуши, появился партизанский отряд товарища М.

«Правда» номерӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 39–45 с.

Йӗри-тавра ним сас-чӳ те ҫук, вӑрман хӗрринче ҫеҫ темӗн вӑхӑт-вӑхӑт ҫутӑла-ҫутӑла каять.
Поле было пустынно, только на опушке леса что-то остро посверкивало.

Пӗр ывӑҫ ҫӗр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 28–38 с.

Ҫакӑнпа пӗрлех вӑрман хӗрринчи артиллери те Ӗҫлеме пуҫларӗ, снаряд ҫурӑлнипе ҫӗр чӗтресе тӑчӗ.
Одновременно на опушке заработала немецкая батарея, холм затрясло от разрывов.

Кӑнтӑрла тӗлнелле вӑрман леш енчен нимӗҫсен тӑватӑ бомбардировщикӗ вӗҫсе тухрӗ, сӑрт енне васкамасӑр ҫаврӑнса вӗсем блиндажсем ҫине ярӑнсах анчӗҫ.
К полудню из-за леса вырвались четыре бомбардировщика, развернулись и стали неторопливо пикировать на блиндаж.

Пирӗн ҫине хӗвел ҫутатса тӑнӑ чух вӗсем вӑрман енчен атакӑна кӗме хатӗрленнӗ пекех туйӑнать.
Похоже, от леса, как раз по солнышку, атаку затевает.

— Лейтенант юлташ, вӑрман хӗрринчи нимӗҫсем хускалма пуҫларӗҫ.
— Товарищ лейтенант, на опушке немец зашевелился.

Вӑрман хӗрринче пер ротӑна яхӑн салтаксем, пирӗн енне пемелле вырнаҫтарнӑ тупӑсем виҫҫӗ…
У опушки леса пехота до роты, три орудия наведены в нашу сторону…

Ҫапӑҫу пулман кунсенче Миша чӑрӑш турачӗсемпе хӑех эрешлентерсе ҫӗленӗ халатне тӑхӑнса ҫутӑличчен вӑрман хӗррине ҫитсе, нимӗҫ позицийӗсен умнех вырнаҫса выртнӑ.
В свободные от боёв дни в белом халате, им самим обшитым еловыми ветками, он до рассвета выходил на опушку леса и устраивался где-нибудь возле самых немецких позиций.

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

Пӗр вӑхӑта вӑл вилӗм хупласа илнӗ уҫланкӑра ним пулман пекех тӑракан вӑрман ҫынни ҫине хӑй те ӑнланса илеймен хӑрушлӑхпа пӑхнӑ.
Мгновенье он с каким-то мистическим ужасом смотрел на этого лесного человека, со спокойным торжеством стоявшего среди поляны, по которой гуляла смерть.

Матвей Кузьминӑн юлашки кунӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 5–13 с.

Пулемётсен сассисем вӑрман тӑрӑх янра-янра кайнӑ.
Взвизгнули пули, взбивая над слюдой наста острые фонтанчики снега.

Вӗсене каҫхи шӑплӑхра майӗпен те хӑрушшӑн шавлакан ҫак сӗм вӑрман хӑйсен умне юриех кӗрт хӗве-хӗве лартнӑн туйӑннӑ, тумтире тӗмесем кукӑр-макӑр турачӗсемпе тытса чарнӑн, ҫул ҫине йывӑҫсем кӑлара-кӑлара тӑратнӑн туйӑннӑ.
И им начинало казаться, что этот невидимый лес, тихо и грозно шумящий в ночном мраке, нарочно подбрасывает им под ноги эти сугробы, цепляется за одежду когтями кустов, расставляет на пути деревья.

Нимӗҫ стрелокӗсем, хӑйсем ҫине тиенӗ боеприпассемпе пӑшалсен йывӑрӑшӗпе пӗчӗккӗнех вӑйран кайса ӗмӗрхи сӗм вӑрман тӑрӑх сӗтӗрӗннӗ.
Постепенно теряя силы под тяжестью оружия и боеприпасов, тащились немецкие стрелки громадным вековым лесом.

Тепӗр ҫур сехет иртсен, ҫурӑм хыҫне пиртен ҫӗлесе тунӑ хутаҫ ҫакнӑ Вася мӑнукӗ ҫӑмламас Шарикпе крыльца ҫинчен чупса аннӑ та вӑрман хӗрринче ӳссе ларакан тӗмсем хыҫне кӗрсе ҫухалнӑ.
Через полчаса сбежал с крыльца внучонок Кузьмина Вася с холщовой сумкой за плечами, как скрылся он в кустах на лесной опушке, сопровождаемый Шариком,

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика