Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫавӑнтах (тĕпĕ: ҫавӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Чарӑнӑр чавма, ачасем, — сасартӑк кӑшкӑрса ячӗ Ҫеруш, аллинчи кӗреҫине хӑй ҫавӑнтах аяккалла ывӑтса ячӗ.
— Кончай, братцы, рыть, — вдруг предложил Серега и решительно отбросил лопату в сторону.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Йӗр вӑл пӗтет те ҫавӑнтах пуҫланать.
— Где кончаются, там и начинаются.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Арӑмӗпе ачи малтанах хӑйсен амӑшӗ патне Горлинкӑна кайнӑ, амӑшӗ кунтаччӗ те, эпӗ ӗнер ӑна та ҫавӑнтах ӑсатса ятӑм.
Жена с сынишкой еще раньше к своей матери ушла, в Горлинку, а мать его была здесь, но вчера я ее тоже туда отправил.

Кулӑ ҫавӑнтах чарӑнать.
Смех моментально смолкает.

Ачасем, ҫавӑнтах Генкӑна хӑйсен айне туса, пӗр-пӗрин ҫине персе анчӗҫ.
Оба мальчика как подкошенные упали друг на друга, закрывая собой Генку.

47 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мазин ҫавӑнтах Ваҫҫук шухӑшне тавҫӑрса илчӗ:
Мазин угадывает мысли Васька:

«Генка ӑҫта-ши?» — шухӑшларӗ Ваҫҫук, хӑй вӑйсӑррине туйса, анчах ҫавӑнтах вӑл хӑйне йӑпатса илчӗ: хамӑр совет ҫыннисене тупсан, вӗсем ӑна Генкӑна мӗнле тупмалли ҫинчен тата малашне мӗн тумалли ҫинчен канаш параҫҫех ӗнтӗ.
«Где Генка?» — подумал Васек, с тоской ощущая свое бессилие и утешая себя тем, что, найдя своих людей, он посоветуется с ними, как найти Генку и вообще как быть дальше.

46 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӗрачасем ҫавӑнтах сӗтел хушшине кӗрсе ларса хӑйсен хушамачӗсене ҫырма тытӑнчӗҫ.
Девочки сейчас же сели за стол надписывать свои фамилии.

45 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Темскер тавлашса кайнӑ ҫаксем, — терӗ Генка салхуллӑн, анчах хӑй ҫавӑнтах йӑл кулса илчӗ.
Ну, и чего-то заспорили они там, — хмуро сказал Генка и тут же улыбнулся.

41 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ӑна ҫавӑнтах Ваҫҫук пӳлчӗ:
Васек строго прервал его:

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— МТС директорӗн арӑмӗ, Мирониха текенни, ҫавӑ пулать-и-ха вӑл? — ыйтрӗ Ваҫҫук ҫавӑнтах.
— Значит, она и есть Мирониха, жена директора МТС? — живо спросил Васек.

— Ман шӑллӑм вӑл, — терӗ Нюра ҫавӑнтах.
— Братик, — поспешно сказала Нюра.

Вӗсем машинӑсем ҫинчен сиксе анаҫҫӗ те ҫавӑнтах ҫӗр ҫине пере-пере анаҫҫӗ.
При свете огня можно было видеть, как они прыгали с машин на землю и падали под ударами напавших на них людей.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Унтан ҫавӑнтах, хӑйне хӑй хирӗҫленӗ пек, пуҫне сулласа, каларӗ:
И, словно возражая самому себе, покачал головой:

37 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Аса илтӗм! — хавасланчӗ Ваҫҫук, вара хӑй ҫавӑнтах саркайӑк пек шӑхӑрса пӑхрӗ.
Вспомнил! — обрадовался Васек и тут же крикнул, подражая иволге.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Митя ӑна ҫавӑнтах ӑнланчӗ: вӑл вара хӑйпе юнашар пыракан юлташне тӗкрӗ.
Митя понял: толкнул идущего рядом с ним.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сан мӗнле хыпар пур тата, э? — терӗ вӑл ҫавӑнтах Коноплянкӑна.
А ты с чем прилетел, а? — сказал он тут же Коноплянке.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Халӗ те ҫавӑнтах.
— И посейчас там.

31 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫав вырӑнтах тӑрать вӑл, ҫавӑнтах!..
Стоит себе и стоит на том же месте!

«Нумай та юлмарӗ ӗнтӗ, тепӗр пӗр-икӗ уйӑхран пиллӗкмӗш класра пулатӑп, — шухӑшларӗ Саша; ҫавӑнтах вара тӗлӗнме пуҫларӗ: вӑхӑт питӗ хӑвӑрт иртсе кайрӗ-ҫке!
«Уже осталось не так много, через месяц-другой перейду в пятый класс», — думал Саша; и тут же удивлялся, как скоротечно бежит время.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика