Шырав

Шырав ĕçĕ:

алӑк сăмах пирĕн базăра пур.

алӑк (тĕпĕ: алӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Алӑк шалтлатса уҫӑлчӗ, коридортан пӳлӗме сарӑ ҫутӑ кӗчӗ.
Хлопнула дверь, и в комнату ворвался желтый свет из коридора.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Алӑк умӗнче Синицкий тӑрать, вӑл кула-кула галстукне тӑрӑшса тӳрлетет.
На пороге стоял Синицкий и, улыбаясь, тщательно расправлял галстук.

Ответ вырӑнне алӑк яриех уҫӑлса кайрӗ.
Вместо ответа распахнулась дверь.

— Ну, хӑвӑр мӗн тӑвас тетӗр, ҫапла тӑвӑр, — аллине сулчӗ те Васильев алӑк патнелле утрӗ.
— Ну, делайте, как хотите, — махнул рукой Васильев и направился к выходу.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Алӑк ҫинче уҫҫи кӑнтарса тӑрать.
В двери торчал ключ.

«№ 8» табличкӑллӑ алӑк ҫинче вӑл куҫ пек пӗчӗк чӳрече пуррине асӑрхарӗ.
На двери с табличкой «№ 8» он заметил маленькое окошечко-глазок.

Синицкий стенана хыпашлакаласа илчӗ те каллех кантӑк витӗр пӑхрӗ, вара кунтан буровоя кӗмелли алӑк ҫуккине тинех пӗлчӗ.
Синицкий пошарил по стене, снова заглянул в окошко и убедился, что отсюда дверей в буровую нет.

Анчах буровоя кӗмелли алӑк ӑҫта-ха?»
Но где же ход в буровую?»

Тен, тепӗр алӑк мар-ши?..
Может быть, другая дверь?..

Алӑк хыҫӗнче никам та пулмарӗ.
За дверью никого не было.

Малтан вӑл итлесе тӑчӗ, унтан майӗпен алӑк хӑлӑпӗ ҫине пусрӗ.
Прислушался, затем легко нажал дверную ручку.

Вӑл каллех тӗкӗр патне чупса пычӗ, хӑй ҫине тепӗр хут тишкерсе пӑхса илчӗ те, хуллен алӑк патне утса пычӗ.
Он снова подбежал к зеркалу, еще раз окинул себя критическим взглядом и осторожно подошел к двери.

Алӑк чӗриклетсе уҫӑлнине илтсенех хӗр чертежне чӗркерӗ, унтан хӑй умне тӗрлӗ цифрӑсем ҫырнӑ тетраде хӑвӑрт илсе хучӗ.
Услышав скрип двери, девушка свернула чертеж и быстро положила перед собой тетрадь с цифровыми записями.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Алӑк патнелле каякан асфальтлӑ ҫул ҫинче, краскӑпа пичетленӗ евӗрлӗ хура мӗлкесем курӑнаҫҫӗ.
Черные тени, будто отпечатанные краской, застыли на асфальтовой дорожке, ведущей к воротам.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Ҫук, алӑк хупӑнсах ларчӗ…
Нет, хлопнула дверь…

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Мариам хӑвӑрт ҫаврӑннӑ май ҫивӗчӗсене хыҫалалла ячӗ те, ҫийӗнчех алӑк хыҫӗнче ҫухалчӗ.
Мариам резким движением откинула косу назад и скрылась за дверью.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Вӑл алӑк патӗнче тӑрать, хӑй нимӗн те чӗнмест.
Он стоял в дверях и молчал.

Алӑк урлӑ каҫнӑ чух Чакак, Алёнка ҫине пӑхса: — Пулӑ шӳрпишӗн тавтапуҫ, — терӗ те тухса кайрӗ.
Сорока переступил порог, посмотрел на Аленку: — За уху спасибо… — и ушел.

Вӑтӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Алӑк хушӑкӗнчен кролик пуҫӗ курӑнчӗ.
В дверную щель просунулась голова кролика.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Гарик тухса кайрӗ, унтан тепӗр хут алӑк уҫса, мана тухма чӗнчӗ.
Гарик выскочил за дверь, но тут же снова приотворил и позвал меня.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика