Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗрчун сăмах пирĕн базăра пур.
чӗрчун (тĕпĕ: чӗрчун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӑнах та, ҫӑра курӑк ӑшӗнчен вӗсем ларнӑ ҫӗре темле чӗрчун систермесӗр шуса тухрӗ пуль тесе, хӑрама май пур.

В самом деле, можно было опасаться, что какое-нибудь пресмыкающееся проползло в густой траве до самого места привала.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Эсир куратӑр-и, ҫамрӑк тусӑм, — терӗ Гаррис, — мӗнле лайӑх чӗрчун ку.

— Вы видите, мой юный друг, — сказал Гаррис, — какое это великолепное животное.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫук, ыратнипе тӑнран тухнӑ чӗрчун тарасси ҫинчен урӑх шутламарӗ.

Нет, обезумевшее от боли животное и не помышляло больше о бегстве.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Халл капитанпа икӗ матрос ҫак вӑхӑтра тискер чӗрчун ӳтне тата темиҫе сӑнӑ кӗртсе лартрӗҫ, китӑн мӗнле те пулин тӗп органне лектересшӗн тӑрӑшрӗҫ.

Капитан Халл и оба матроса воспользовались этим, чтобы всадить копья в тело чудовища, стараясь задеть какой-нибудь жизненно важный орган.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Аманнӑ чӗрчун темиҫе минут хушши шывра ним хускалмасӑр выртрӗ, урса кайса ишнӗ вӑхӑтра кая юлнӑ ҫурине кӗтрӗ пулас.

Раненое животное несколько минут неподвижно лежало на воде, видимо, дожидаясь детеныша, который, должно быть, отстал во время этой бешеной гонки.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ку чӗрчун линӗн пилӗк кустӑрмине те туртса антарма шутлать пулас!

 — Кажется, эта тварь намерена сожрать все пять бухт!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Йӑрӑмлӑ кит сахалтан та пӗр сакӑрвунӑ фут тӑршшӗ вӑйлӑ чӗрчун иккен.

Полосатик оказался могучим животным длиной не меньше восьмидесяти футов.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак улӑп чӗрчун лӑпкӑн кӑна апат ҫиет, хӑйне кит тытакансем сӑнанине тӗшмӗртмест те.

Подумать только, что это огромное животное спокойно кормится и даже не подозревает, что за ним наблюдают китобои!

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мӗнле ӑратлӑ чӗрчун иккеннн тӗрӗсрех уйӑрма карап инҫетре-ха.

Но расстояние было еще слишком велико, чтобы можно было определить породу этого млекопитающего.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ҫаплах, ара… ҫак чӗрчун ҫинче Хӗвеланӑҫ Африкӑра кӑна пурӑнакан хурт-кӑпшанкӑ тупӑнӗ тесе шаннӑччӗ… шутланӑччӗ эпӗ…

— Так вот… я думал… я надеялся… что на этом животном окажутся какие-нибудь насекомые, присущие только западноафриканской фауне…

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ырӑ чӗрчун ӑна килӗшнӗ, вӑл ӑна хӑй патне карап ҫине илнӗ.

Ему понравилось прекрасное животное, и он взял его к себе на корабль.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак чӗрчун карап ҫинчи кока курайманнинче темӗн ӑнланмалла марри пур.

В этой антипатии животного к судовому коку было что-то необъяснимое.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ӑслӑ чӗрчун часах шыва шуса анчӗ те, урисемпе вӑйсӑррӑн авӑсса, шлюпка патнелле ишрӗ.

Умное животное тотчас же соскользнуло в море и, едва перебирая лапами от слабости, поплыло к шлюпке.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Мӗскӗн чӗрчун, тен, выҫӑпа пӑсӑхнӑ пуль, сан сахӑрунтан ытла яшка ҫийӗччӗ.

 — Бедное животное, должно быть, умирает с голоду и, вероятно, предпочло бы похлебку твоему сахару.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл чӗрчун тӗнчипе мар, ытларах ӳсентӑран тӗнчипе ҫыхӑннӑ пек туйӑнать.

Казалось, он принадлежит не столько к животному, сколько к растительному царству.

Пӗрремӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пӗр чӗрчун та курӑнмарӗ…

Не видно ни души…

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ал айне темӗнле ҫӑмлӑ ӑшӑ чӗрчун лекрӗ.

Попалось под руки что-то живое, пушистое, теплое.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Каҫ кӳлӗмре, кӑвӑкрах тӗттӗмре, ҫыран хӗрринчи йывӑҫ тӗмисем вӑрттӑн пӑшӑлтатса лараҫҫӗ, ҫывӑхри шурлӑхра темӗнле чӗрчун йывӑррӑн анасласа сывлать.

В синеватых сумерках ночи таинственно шуршали прибрежные кусты, что-то тяжело вздыхало в соседнем болоте.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫак шӑтӑка мӗнле чӗрчун тунӑ — тилӗ-и е пурӑш-и?

Кому принадлежит эта нора — лисице или барсуку?

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Ӑслӑ чӗрчун ҫав, — тет Хӗлип, пыл хурчӗсене хисеплесе.

— Серьезные насекомые, — сморщившись, но с уважением говорил Филька, поглаживая ужаленное место.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех