Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Эпӗ ӑна ачашласа лӑплантарма тӑрӑшрӑм, унӑн ҫӑварне пӗр катӑк сахӑр чикрӗм.

Я стал его ласково уговаривать и сунул ему в рот кусок сахару.

Беби-парикмахер // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Клиент кӗсйинчен пӗр татӑк сахӑр туртса кӑларать.

«Клиент» достаёт из кармана кусок сахару.

Беби-парикмахер // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Каҫпа вӑл нимӗн те пулман пекех, каллех арена ҫине тухса, хӑйне паракан сахӑр татӑкӗсене шатӑртаттарса ҫисе, тӗрлӗ номерсем туса кӑтартрӗ.

Вечером он снова как ни в чём не бывало выступал на арене, похрустывая заработанным сахаром.

Беби шӑпӑртан хӑрать… // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Мӗн те пулин тума хушсанах, эпӗ ӑна сахӑр татки кӑтартса кӑкӑрӗнчен ачашлаттӑм.

Заставляя его что-нибудь делать, я ласкал его, похлопывал по груди и показывал сахар.

Беби шӑпӑртан хӑрать… // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Сахӑр кӑшманӗ, ыраш тата кантӑр акнӑ анлӑ хирсенче, хӗвел ҫинче, ирӗкре эпир вӑй-хал пухаттӑмӑр, ҫак хушӑрах пӗрлешӳллӗ ӗҫе хӑнӑхса пыраттӑмӑр.

На бескрайних полях, засеянных сахарной свёклой, рожью четырёхгранной, коноплёй, на приволье, под солнцем, накапливали мы силы, приучаясь к коллективному труду.

7. Пирӗн пионеротряд // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Сахӑр кӑшманӗн аврисене тӗкӗнсе амантас мар тесе, хам йӑрана тӑрӑшса ҫумлатӑп.

Стараясь не задеть ни одного свекловичного стебля, полол я свою полоску.

7. Пирӗн пионеротряд // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

… Колхоз хирӗнче ӗҫленӗ хыҫҫӑн икӗ эрне иртсен эпир хамӑр ялтан вунпилӗк ҫухрӑмри совхоза, сахӑр кӑшманӗ ҫумлама кайрӑмӑр.

…Недели через две после работы на колхозном поле мы отправились за пятнадцать километров в совхоз на прополку сахарной свёклы.

7. Пирӗн пионеротряд // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Сахӑр запасне тата колхозниксем пӗҫерсе кӳрсе панӑ варение пӗтӗмпех партизансене алла валеҫсе патӑмӑр.

Сахар и наваренное нам колхозниками варенье были выданы бойцам на руки.

Ҫурҫӗрелле // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Кунтах сахӑр завочӗ, тӗрлӗ мастерскойсем, мӗн кӑна кирлӗ, темӗн те пурччӗ.

Здесь же был сахарный завод, разные мастерские, все что угодно.

Олег кукамӑшӗ Вера // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Хӑй укҫине вӑл пит сахал тӑкакланӑ, парти укҫипе эпӗ хама валли чи кирлине кӑна туянма пултаратӑп, тенӗ вӑл: ҫӑкӑр, чей, сахӑр, чи йӳн апат кӑна.

На себя Дзержинский тратил очень мало — он считал, что имеет право покупать на партийные деньги только необходимое: хлеб, чай, сахар, самый дешевый обед.

Кофе тата пирожнӑйсем // Василий Алагер. Герман, Ю. Феликс Дзержинский: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 66 с.

Кайран вара сахӑр кӑларчӗ те, эпир ҫырла ҫине сахӑр сапса сӗтпе ҫирӗмӗр.

А потом достала сахар, и мы посыпали ягоды и ели с молоком.

Люба ятлӑ хӗрача // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Пурте мана: вӑл утӑ ҫиет, ҫӗрулми, кишӗр тата сахӑр ҫиет терӗҫ.

Все сказали, что он сено ест, что он ест картошку, и морковку ест, и сахар.

Слон шыв ӗҫни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

— Пӗлетӗн-и, мӗн чухлӗ сахӑр унӑн?

— Знаешь, сколько у него сахара?

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Тӑрӑшнине кура усси те пур, сакӑр михӗ сахӑр илсе килнӗ.

Куҫарса пулӑш

Аннепех пурнӑҫ лайӑхчӗ // Валентина Элиме. Килти архив

Вара вӑл Петербург ӗлкисене асне кӑларма пуҫларӗ: гранитпа витнӗ ҫыран хӗрри, Неван сивӗ, кӑвак хумӗсем, чаххуткӑллӑ темӗнле тӳре ларнӑ кимӗ — силленекенскер, Николай кӗперӗн тӗтрере ҫакӑнса тӑракан вӑрӑм арккисем, заводсен ҫӑра тӗтӗмӗ, хӗвел аннӑ чухнехи йӑсӑрлану, ӑмӑр пӗлӗтсем, йӗпе урам, вак тавар лавккин — «Чей, сахӑр, кофе» — кӑтартмӑшӗ, кӗтесри ватӑ лавҫӑ…

Тогда он стал вспоминать очертание Петербурга, — гранитную набережную, студёные, синие волны Невы, ныряющую в них лодочку с каким-то чахоточным чиновником, повиснувшие в тумане длинные арки Николаевского моста, густые дымы заводов, дымы и тучи тусклого заката, мокрую улицу, вывеску мелочной лавочки — «чай, сахар, кофе», старенького извозчика на углу.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сахӑр катӑкӗпе миндальрен тунӑ пирожнӑй тӗпренчӗксемсӗр пуҫне нимӗн те тупайман пирки дежурнӑй Буратино ҫине хыттӑн кӑшкӑрса ячӗ:

Не обнаружив ничего, кроме кусочка сахара и крошек миндального пирожного, дежурный кровожадно засопел на Буратино:

Полицейскисем Буратинона ярса илеҫҫӗ те, ӑна тӳрре тухас майпа сӑмах та уҫтармаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл Буратино ҫӑварне касторка ячӗ те, ҫавӑнтах унӑн ҫӑварне сахӑр катӑкӗ хурса, ӑна чуптуса илчӗ.

Она влила касторку в рот Буратино, сейчас же сунула ему кусочек сахару и поцеловала.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Мана итлетӗн пулсан, сана ҫак сахӑр катӑкне паратӑп, — терӗ хӗрача.

— Ты его получишь, если будешь меня слушаться, — сказала девочка.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫавӑнтах, пӗр самантрах, кровать ҫине утиял тӑрӑх шурӑ шӑши хӑпарчӗ, вӑл пӗр катӑк сахӑр ҫӗклесе пычӗ…

Тотчас же по одеялу на кровать взобралась белая мышь, она держала кусочек сахару.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Эпӗ сана пӗр кашӑк сахӑр паратӑп… — тет хӗрача.

— Я тебе дам кусочек сахару… — сказала девочка.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.