Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑваш сăмах пирĕн базăра пур.
йӑваш (тĕпĕ: йӑваш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн пит-куҫӗ хӗвелпе пиҫсе кайнӑ, куҫ хупанкисем кӑшт хӗрелнӗ, тӑртанарах тӑраҫҫӗ, хӑй вӑл йӑваш та именчӗклӗн курӑнать.

Обожженное солнцем, с чуть-чуть припухшими и покрасневшими веками и знакомыми щелочками глаз, оно было смущенным и ласковым.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хытӑ та тыткалать вӑл, йӑваш та.

Строгий такой… и ласковый.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Картишсенче чӑхсем кӑтӑклаҫҫӗ, хурсем кӑшкӑраҫҫӗ, хирте комбайнсем кӗрлеттерсе тырӑ выраҫҫӗ, ҫынсем хӗвӗшеҫҫӗ, анчах лӑпкӑ та йӑваш Валя тата пӗрмаях калаҫма юратакан Лидӑпа лара-тӑра пӗлмен Нюра Синицына текех ҫӗр ҫинче ҫук ӗнтӗ…

Кудахтали во дворах куры, кричали гуси, на поле тарахтели комбайны, суетились люди, а на земле уже не было тихой, ласковой Вали, живой говоруньи Лиды и хлопотливой Нюры Синицыной…

20 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ивга асанне — Степан Ильич амӑшӗ — темӗнле шутсӑр йӑваш хӗрарӑм, ун сӑмахне пурте итлеҫҫӗ.

А баба Ивга — мать Степана Ильича — какая-то и ласковая и строгая, ее все слушаются.

4 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл кӑшт курпунтарах та питӗ йӑваш ҫын, пит-куҫӗ — шуранка, куҫӗсем сеп-сенкер.

Он такой тихий, сутулый, лицо бледное, а глаза голубые-голубые.

4 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Йӑваш ҫыннӑн кӑмӑлӗ чӗрре кӗрессе ҫитрӗ.

Сердце само собой наполнилось гневом.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӳллӗ купаланӑ тӑпрас ҫине йӑваш ҫын шуса ӳкес мар тенӗ пек сыхланса хӑпарчӗ.

Ну-ка… человек вскарабкался на завалинку и заглянул в окно.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пурте хӑй евӗр йӑваш ҫынсем мар ҫав, ав мӗнле чипер пӳрт лартма вай ҫитернӗ.

Не все люди одинаково добры, как он, не все.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Йӑлт аптраса ӳкрӗ йӑваш ҫын: ҫакӑнта хӑвӑртрах ҫитсе ӳкесшӗн ҫуран утрӗ вӑл, ҫывӑх килйышне курасшӑнччӗ, шӑппӑн-шӑппӑн хуйхӑракан кил-йышне пурӑнӑпӑр-ха пурнӑҫа тесе йӑпатасшӑнччӗ, шантарасшӑнччӗ, — ӑҫта пулма пултарать ун ҫемйи?

Человек вовсе растерялся: как же так, он спешил, чуть не валился с ног, чтобы увидеть поскорее своих близких, хотел утешить, подбодрить их, а их нет и в помине… Куда же они подевались?

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Йӑваш ҫын ҫав ҫӗнӗ пӳрт патнелле ҫывхарма хӑрарӗ.

Человек, боясь приблизиться к новому дому,

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Утламӑшӑн аслӑ урамӗпе, хура кӗрхи шӑтӑк-путӑклӑ ҫула пӑхмасӑр, пӗр йӑваш ҫын васкаса утать.

По центральной улице Утламыша, невзирая на осеннюю непогоду и темень, идет человек; он торопится.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ахаль чухне ытла йӑваш курӑнакан Ильясӑн куҫӗ вут та хӗм сирпӗтме тытӑнчӗ.

— Ильяс, обычно ровный, сдержанный, готов был разорвать на куски неудачно подшутившего друга.

XI. Йывӑҫҫипе улми // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ун сасси йӑваш.

Голос у нее был мягкий, добрый.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пирӗн ҫынна ытла йӑваш та ҫемҫе пулни килӗшмест.

Нашему брату нельзя быть чересчур мягким да добрым.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Сан патна килсеттӗм те, Велюш, те тӑрайӑн ӗнтӗ, те тӑрайӑн… — ытла та йӑваш илтӗнчӗ ун сасси.

— Я к тебе пришел, Велюш, встанешь али нет? — робко проговорил он.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Йӑваш каптӑрмаллӑ йӗм ҫӑрхи текех туртӑнса тӑма вӑй ҫитерес ҫук пек усӑнса анчӗ.

Шаровары на мягкой застежке под грузом денег так и поползли вниз.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Сывӑ-и, Яша? — хӑйпе пӗр тан ҫынна саламланӑ пекех саламларӗ Сергей; леш вара, хуралса пӗтнӗ, тусанпа вараланнӑ, хӗвелпе пиҫнӗ ача автоколоннӑпа пӗрле килнӗ йӑваш хула ҫынни пулнине часах палласа илеймерӗ.

— Здорово, Яша! — бодро и равноправно приветствовал его Сергей, и не сразу узнал тот в черномазом, запыленном и загорелом мальчугане робкого и трусоватого горожанина из автоколонны.

8 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Анчах ку та нимех те мар-ха, кунта ҫывӑрма хӑрушӑ тесен, Саша инке, йӑл кулса, вӗсен пыл хурчӗсем йӑваш, тесе ӗнентерчӗ вӗт.

Впрочем, тетя Саша, которой Сергей высказал свои опасения, улыбаясь в темноте одними зубами, заверила, что ее пчелы смирные.

6 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

— Вӗсем йӑваш пирӗн, никама та тивмеҫҫӗ, эсир сӗрӗмпе минренӗ пек, вӗсем ҫине хӑвӑр тапӑннӑ пулас, акӑ лектернӗ те, — терӗ вӑл ачашшӑн.

— Они ж такие у нас смирненькие, никого не трогают, а вы, наверно, на них кинулись как угорелый, вот и попало.

3 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Леш, хӑйне амӑшӗ темиҫе хут та илсе кайнӑ хула тулашӗнчи вӑрман, йӑваш та ҫилсӗрччӗ.

Тот маленький лесок возле их города, куда несколько раз водила его мама, был ласково теплый и без всякого ветра.

1 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех