Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Эс ват ҫынсенчен ӑйт.

— А ты у стариков спроси.

Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Халиччен ӑна чӳклесе парнесем парса кунӑҫтарса тӑман пулсан, тен, тӗнчере пӗтӗмпех ӳпне-питне ҫаврӑнса кайӗччӗ теҫҫӗ ват ҫынсем.

И если бы его не задабривали подарками, он бы давным-давно стер с лица земли всех. Так утверждают старики, а уж они-то кое-чего знают…

Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Ват ҫынсем мар, ӑна эпӗ те каласа паратӑп, — терӗ.

— Отчего только старые люди знают?

Ят шырани // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Ӗне мӗн пӑру тӑвассине ват ҫынсем валтанах калаҫҫӗ мар-и? — ыйтрӗ вӑл арӑмӗнчен пӗлмӗш пулса.

— Послушай, Ендебек, а ведь старые люди заранее знают, кого принесет корова — бычка или телку, — вдруг брякнул Яндул

Ят шырани // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Хӑйне хӑй вӑрҫать — ухмах, ват супнӑ, таркӑн тет.

И он наругивает себя: дурень, старый потаскун, беглец!..

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ват ҫынсенчен ютшӑнмастӑн.

К тому же стариков не чураешься.

Тӗмерккепе Утлас // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Лавкка хуҫи, хӑйне ват ҫын пек йӗркеллӗ тытма тӑрӑшакан ҫамрӑк, ку енне тухнӑ та турткалать ҫеҫ старике.

А к старику тем временем подошел моложавый кабатчик и принялся трясти за плечо.

Таркӑн // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Сарӑлса ларать мӑнаҫлӑн Ват йӑмраллӑ тӑван ял.

Куҫарса пулӑш

Тимӗрҫӗ хӗрӗ // Анатолий Анат. «Ялав», 1948, 11№ — 13 с.

Д.Куропаткинан малашне те хӑйӗн тӗпренчӗкӗсене хавхалантарса пурӑнма сывлӑхӗ ан хавшатӑрччӗ, вӗсен юратӑвӗ ват ҫын чӗрине ӑшӑтса тӑтӑрччӗ.

Куҫарса пулӑш

Сумлӑ кунпа саламларӗҫ // Л.НОСОВА. http://kasalen.ru/2022/11/11/%d1%81%d1%8 ... 0%d1%80ec/

Вара, ват ҫын пек, аллипе ҫӗртен тӗренсе, куҫне хупса майӗпен пуҫне ҫӗкленӗ…

Вставал снова, опираясь руками о землю, словно немощный старец, и шел, шел…

Таркӑнсем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Кам вӑл — ват ҫын?»

— А кто тут старик?

Улахра // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Кунта ват ҫынсене ларма юрамасть.

— А потому, что старикам здесь делать нечего.

Улахра // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Ӑҫта кайӑп ӗнтӗ эп, ват ҫын?»

— Куда ж мне, старому человеку…

Вӑрман халапӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫемленкке алӑкне уҫсанах вӗсене хирӗҫ кантӑр вӑрри тӗслӗ ват кушак сирпӗнсе тухса кайрӗ.

Как только они открыли дверцу землянки, навстречу им шмыгнула кошка цвета конопляного семени.

Вӑрман халапӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

— Ват ҫын куҫӗпе каччӑ еннелле кӑтартрӗ.

— Старик кивнул в сторону парня.

Вӑрман халапӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

(Халӑх хушшинче вӑл хӑйне ват урҫа тесе ӗнентерет.)

Сам о себе он говорит, что старый вдовец.

Туптать // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Сӑмах ваклама юратакан ват ҫынна иртсе ҫӳрен вырӑссем те, ӗмӗрте пӗрре килсе лекекен мӑкшӑсемпе кулленхи хӑнасем — ҫармӑссем те лайах пӗлеҫҫӗ.

Не проходит дня, чтобы разговорчивого умельца кузнеца не навестили люди: тут и странствующие в поисках заработка русские, и мордва, и черемисы.

Туптать // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Канма ларнӑ улӑп пек, турачӗсемпе ҫӗртен тытнӑ ват йӑмрасем кивӗ пӳрте хӗлле хаяр ҫилсенчен, ҫулла шӑрӑхран сыхлаҫҫӗ.

Словно присевшие отдохнуть великаны, развесистые ивы охраняют старый дом зимой от злобных ветров, а летом от жары.

Туптать // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Ман пӗр ват кӗсре пур, — тесе именерех пуҫласа ячӗ вӑл, — унӑн хӳри пур…»

— Кобылка у меня есть старая, — застенчиво начал старик, — у нее хвост…

Ҫӗвӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Унта ват стариксем юмах яраҫҫӗ, ялти хыпар-хӑнарсене сӳтсе яваҫҫӗ, ҫӑпата тӑваҫҫӗ.

Тут и седые старцы вспоминают былое, и мужики сообща обсуждают деревенские новости, плетут лапти.

Ҫӗвӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.