Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫинелле (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кондратьев, бурка аркисене ҫӗклесе, шоферпе юнашар майланса вырнаҫрӗ, Сергей ҫинелле куҫ хӗссе илсе алӑкне хупрӗ.

Кондратьев, приподняв подол бурки, расположился рядом с шофером, подмигнул Сергею и закрыл дверь.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑйӗн пысӑк та кӑштах шуралнӑ пуҫне уҫӑлса выртакан папка ҫинчи доклад ҫинелле тайса, Андрей Петрович, хумханса тата ҫамкине, мӑйне, ӗнсине час-часах тутӑрпа шӑлса, харпӑрхӑй докладне тахҫанах та тӗплӗн пӗлекен ораторсем пек хытах мар сасӑпа калаҫма пуҫларӗ.

Наклоняя крупную, слегка побелевшую голову к пухлому, лежащему в раскрытой папке докладу, Андрей Петрович говорил тем спокойным и негромким голосом, каким обычно говорят ораторы, давно и в деталях знающие свой доклад.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Лашасем татах майӗпентерех утма пуҫларӗҫ, вӗсем ҫаралса юлнӑ туратсем ҫинелле юлхавлӑн туртӑнаҫҫӗ, хартлата-хартлата илеҫҫӗ — ку Иван Атаманова тӗпренех хурлантарса ячӗ.

Лошади пошли еще медленнее, лениво тянулись к голым веточкам, всхрапывали, — это окончательно опечалило Ивана Атаманова.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Машинӑра ларса пынӑ чухне Глаша, умри ларкӑч ҫинелле пӗшкӗнсе, Кондратьева «Светлый путь» урамӗ ҫуркунне епле илемлӗ те сип-симӗс пуласси ҫинчен хӑй ӗмӗтленнине каласа пачӗ.

Сидя в машине, Глаша наклонилась к переднему сиденью и говорила Кондратьеву о том, какой красивой и зеленой по весне будет улица «Светлого пути».

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Муклашкаллӑрах ҫӗнӗ суха кассипе, вӑйлӑ аллисемпе плуг тимрине ярса тытнӑ ҫӳллӗ, вӑрӑм уссиллӗ арҫын тайкаланса утса пырать; пӗтӗм кӑкӑрӗпе плуг ҫинелле ӳпӗнсе, вӑл, вӑкӑрсене чарса тӑратма хатӗрленнӗ пек, усси айӗнче кула-кула илет, хӑйӗн пысӑк куҫӗсене вылятса, пӗрре Кондратьев ҫине, тепре Глаша ҫине пӑхать.

По свежей, комковатой борозде, ухватившись руками за чепиги, раскорякой шел рослый усатый мужчина; припадая всей грудью на плуг и как бы силясь остановить быков, он усмехался в усы и задорно посматривал своими большими глазами то на Кондратьева, то на Глашу…

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев машинӑран тухрӗ те хутор ҫинелле пӑхрӗ, пӑхрӗ, анчах пӑхса тӑранаймарӗ.

Кондратьев сошел с машины, смотрел, смотрел на хутор и не мог насмотреться.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эсӗ, шуйттан хӗрарӑмӗ, лаша ҫинелле пушӑпа ан сик-ха! — кӑшкӑрчӗ Хворостянкин, лашине пӗр вырӑнта тӑпӑртаттарса.

— Ты, дьявольская баба, с кнутом на животину не кидайся! — крикнул Хворостянкин, гарцуя на коне.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Мӗншӗн пултараймастпӑр-ха эпир? — пӗлнӗ пек каларӗ Яша, машинӑна ҫул ҫинелле ҫавӑрса.

— А почему же мы не сумеем? — уверенно сказал Яша, повернув машину на дорогу.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пушатӑр! — кӑшкӑрчӗ лавҫӑ, унтан турта ҫине пусса ҫӗр ҫинелле сиксе анчӗ.

Разгружай! — прокричал возница, становясь на дышло и соскакивая на землю.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Юланутҫӑсем пулмалла, — Алеша умри кантӑк ҫинелле ӳпӗнчӗ.

— Кажется, верховые, — Алеша наклонился к стеклу.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Пирӗн улшӑнса ҫӗнелнӗ ҫын епле? — ыйтрӗ Сергейрен Кондратьев, Хворосгянкин алӑк патне тӑратса янӑ бурки ҫинелле пӑхса.

— Ну, как наш «перестроившийся»? — спросил Кондратьев, обращаясь к Сергею и поглядывая на стоящую у дверей бурку Хворостянкина.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Секретарь, хӑйӗн ӗҫӗнчен хӑпмасӑр, хӗр ҫинелле алтупанне ҫӗклесе кӑтартать.

Секретарь, не отрываясь от своего дела, подымает руку так, что ладонь ее обращена к девушке, —

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Унта лараҫҫӗ, — терӗ Ниловна, вӑйсӑр аллипе алӑк ҫинелле кӑтартса.

— Там сидят, — сказала Ниловна, указав слабой рукой на дверь.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эпӗ сан пата пыма пултараймарӑм… акӑ ҫак электрик пирки, — вӑл салхуллӑн чӗнмесӗр ларакан Прохор ҫинелле кӑтартрӗ.

А я не мог поехать к тебе… вот через этого электрика, — он указал на грустно молчавшего Прохора.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Манпа ӗлӗк мӗн пулнине ман эсӗ, — кубанкине ӗнсе ҫинелле антарса хирӗҫлерӗ Артамашов.

— Так то мое прошлое ты забудь, — сбивая на затылок кубанку, возразил Артамашов.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Каҫ пулас умӗн станицӑна хура пӗлӗтсем хупӑрласа илчӗҫ, унтан вара, кӗтмен ҫӗртен, аслатисӗр, ҫилсӗр ҫумӑр кӗске вӑхӑт хушши вӑйлӑн ҫурӗ те пӗлӗтсем ту ҫинелле шуса кайрӗҫ.

Перед вечером небо над станицей потемнело, а потом неожиданно, без грома и без ветра, прошумел дружный короткий дождь, и тучи ушли в горы.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Халь Илья Федор Лукич хӑйӗн кӗскен каснӑ шурӑ ҫӳҫлӗ пуҫне каллех йывӑррӑн уснине, халӗ ӗнтӗ ҫамка ҫинчи тар пӗрчисем куҫхаршисем патнелле, сӑмса ҫинелле чупса аннине курчӗ.

— Илья видел, как Федор Лукич снова тяжело опустил свою седую стриженую голову, и теперь капельки со лба побежали к бровям и на переносье.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Туртса ячӗҫ, Ниловна, хӑйсем еннелле пӑхса, кӑмӑллӑ аллипе йӑл кулса илмест-и тесе кӗтнӗ пек, шурӑ чӳрече каррипе карнӑ чӳрече ҫинелле пӗр шарламасӑр пӑха-пӑха илчӗҫ.

Закурили, помолчали, поглядывая на окно с белой занавеской, как бы поджидая, не выглянет ли Ниловна и не улыбнется ли им старушечьи-доброй улыбкой.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Станицӑри врач, типшӗм те халтан кайнӑ сӑнарлӑскер, куҫлӑхӗ витӗр чалӑшраххӑн пӑхакан ывӑннӑ куҫсемлӗскер, таз ҫинелле пӗшкӗнсе аллине ҫӑвать ӗнтӗ, Семен ӑна кружкӑран шыв ярса тӑрать, Тимофей Ильич, кӑнтса тӑракан шӑмӑсемлӗ хулпуҫҫипе стена ҫумне таянса, таҫта картишнелле пӑхса тӑрать.

Станичный врач, с худым, измученным лицом и усталыми раскосыми глазами, смотревшими сквозь очки, наклонившись над тазиком, мыл руки, Семей поливал ему из кружки воду, Тимофей Ильич, опираясь костлявым плечом о стену, стоял у окна и смотрел куда-то во двор.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев, Сергей тата Ирина Рощенскинчен тухса, кӗпер леш енче сылтӑмалла Усть-Невинскинелле каякан тракт ҫинелле пӑрӑнсан, кун пӗтсе киле пуҫларӗ.

День был на исходе, когда Кондратьев, Сергей и Ирина выехали из Рощенской и, от моста свернув вправо, направились по Усть-Невинскому тракту.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех