Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫӗсем (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унӑн куҫӗсем те кулнӑ пек ҫуттӑн курӑнаҫҫӗ.
Глаза у него блестели.

31 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Аппӑшӗ Ваҫҫук куҫӗсем ҫутӑлса тӑнине курчӗ те хӑйӗн ӑшӗнче ҫакӑн пек шутласа илчӗ: «Малтанхи пекех хавасланма тытӑнчӗ. Уншӑн мӗн ырӑ маррине, мӗн лайӑхраххине пӗлейместӗп», терӗ.
Тетка увидела, что глаза у Васька блестят, и подумала про себя: «Прежний задор появился. Уж не знаю, что хуже, что лучше».

30 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑл хӑюллӑ ача, куҫӗсем чӗрӗ, хӗвелпе пиҫнӗ ҫамки ҫинче ҫӳҫ пайӑрки вут пек хӗрелсе тӑрать.
Мальчик, с открытыми, смелыми глазами, с горящим, огненным чубом на загорелом лбу.

29 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Унӑн сасси — лӑпкӑ сасӑ, куҫӗсем Петя ҫине ӑшшӑн пӑхаҫҫӗ.
Голос у нее был спокойный, серые глаза смотрели на Петю дружески-ласково.

28 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Тутине мӑкӑртнӑ юлташӗ ҫине Русаков хӑвӑрт пӑхса илчӗ, унӑн ҫумӑр тумламӗпе йӗпеннӗ хӗрлӗ сӑмси ҫине, кӳренчӗклӗ куҫӗсем ҫине пӑхрӗ, унтан тытӑнчӑклӑн каларӗ:
Русаков бегло взглянул на выпяченные губы товарища, на короткий розовый нос с каплями дождя на широкой переносице, на щелочки глаз и, запинаясь, ответил:

26 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Унӑн пичӗ ҫумӑрпа йӗпеннӗ, хӑмӑр та хӗсӗк куҫӗсем айӑплӑ ҫын куҫӗсем пек пӑхаҫҫӗ; ҫапах та хӑй кӑмӑллӑ, сасси те Мазин сасси пек мар.
Мокрое от дождя, с узкими карими глазами, оно было виноватым, ласковым, и даже голос был необычным для Мазина.

25 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Мазинӑн мӑнтӑр питҫӑмартисем силленеҫҫӗ, куҫхупаххисем хӗсӗнсе тӑраҫҫӗ, хӑмӑр куҫӗсем ачасем ҫине ӑшшӑн та сӳрӗккӗн пӑхаҫҫӗ.
Толстые щеки Мазина лоснились и набегали на нижние веки, щелочки карих глаз лениво и ласково глядели на ребят.

17 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

«Епле вӑл Мазин? Акӑ сире Мазин!» теҫҫӗ унӑн куҫӗсем.
«Ну, как Мазин? Вот вам и Мазин!» — говорили его взволнованные глаза.

Трубачёв кӗлеткине тӳп-тӳрӗ тытса тӑрать, сарӑ ҫӳҫӗпе витӗннӗ ҫамки тарласа кайнӑ, куҫӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.
Трубачев стоял выпрямившись, под рыжим завитком лоб его стал влажным, глаза блестели.

Ваҫҫукӑн савӑннипе куҫӗсем йӑлтӑртатса илчӗҫ.
У Васька от радости загорелись глаза.

15 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Куҫӗсем вара темскерпе хӑйсен ӑратнинчи ҫыннӑн пек туйӑнаҫҫӗ.
Чем-то знакомые глаза.

9 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Унӑн ҫӳҫӗ хура та ҫӑра пулнӑ, куҫхаршисем вӑрӑмланса кайнӑ, ҫавӑнпа та унӑн куҫӗсем мӗн тӗсли те курӑнман.
С черной густой шевелюрой и сросшимися бровями, под которыми трудно было угадать цвет его глаз.

8 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Унӑн уҫӑлса кайнӑ ҫӑварӗ куҫлӑхӗ айӗнчен йӑлтӑртатса курӑнакан куҫӗсем, пуҫне ҫӳлелле те, аялалла та, ҫылтӑмалла та, сулахаялла та сулкаласа тӑни, унӑн мӗнпур ӳт-пӗвӗ — калама ҫук тӗлӗнсе кайнине кӑтартаҫҫӗ.
Его широко открытый рот, сверкавшие из-за очков глаза, покачивание головою, сверху вниз и справа налево, вся его поза выражали безграничное удивление.

XXXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Куҫӗсем туйӑмсӑррӑн ялкӑшаҫҫӗ.
В глазах застыло бессмысленно-мучительное выражение.

Виҫҫӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

(Йоҫҫӑх куҫӗсем ҫине тӗллесе кӑтартать.)
(Показывает на глаза Иосифа).

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Пӑхап та, чӑнах та, ҫатан кайта ҫинчи хуйа хӑмла ҫыйлисем ҫине — пуй ҫӗйте те ҫыйла выйӑнне куҫ, атте куҫӗсем.
Смотйю я на ежевику, что вдоль плетня, и впйавду, все ягоды в живые глаза пйевйатились, глаза моего папы.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Куҫӗсем сип-симӗс, панулми пек.
Глаза у нее зеленые-зеленые, словно яблоки.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Вӑл ман аллӑма пичче тытса тӑнине курчӗ, эпӗ хӑюллӑнах калама пултаратӑп: хӗпӗртенӗ пирки унӑн куҫӗсем йӑлтӑртатсах кайрӗҫ.
Когда он увидел, что дядюшка держит мою руку в своих руках, смею утверждать, что в его глазах мелькнуло выражение живейшей радости.

XXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Кӗтмен ҫӗртен унӑн куҫӗсем, хытӑ савӑннине палӑртса, ерипен те хӑюсӑррӑн ҫутӑлса кайрӗҫ те, Александра Ивановна ҫакна ӑнланчӗ: ӗҫсем лайӑхах.
И вдруг глаза его медленно, робко осветились такой непритворной радостью, что она поняла — все хорошо.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Ҫук, ку эпӗ, — терӗ шӑппӑн Александра Ивановна, хӑй алӑк патне чарӑнчӗ те ун ҫине пӑхрӗ, анчах куҫӗсем палӑртми пулчӗҫ, вӑл тӗлӗкри пек кӑна илтрӗ, тӗлӗкри пек ҫеҫ туйрӗ.
— Нет, это я, — тихо сказала она и остановилась у двери, глядя на него и не видя, а только слыша и чувствуя, как сквозь сон.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика