Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илнӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Авӑ, Актюбинск облаҫӗнчи «Курман» колхозри Чаганак Берсиев гектартан 201 центнер вир илнӗ.

Куҫарса пулӑш

Ял кӳлли аслӑ // Василий Алентей, А. Андреев. «Капкӑн», 1962, 1№.

Ташкент облаҫӗнчи «Политотдел» совхозра Любовь Ли звеньевой 1961 ҫулта кашни гектартан 2000–2107 центнер кукуруза илнӗ.

Куҫарса пулӑш

Ял кӳлли аслӑ // Василий Алентей, А. Андреев. «Капкӑн», 1962, 1№.

Хул пуҫҫинчен ал лаппичченех — ӳт илнӗ мускулсем: упа урин парни.

От плеча до кисти тянулись обрывки сросшихся мускулов — подарок медвежьей лапы.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Эй, эсир вӑй илнӗ чечексем!

Куҫарса пулӑш

Ялти ӗҫчен хӗрарӑмсене халалласа // Лидия Ковалюк. Ковалюк Л.А. Юрату ҫӑлкуҫӗ. Сӑвӑсем. Шупашкар: «Калем» кӗнеке издательстви, 2002. — 72 с. — 15–16 с.

— Арсенала илнӗ!

— Арсенал взят!

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

Хапхисене хупаҫҫӗ, хурал сывлӑшалла перет, тӑнран кайнӑ лавҫӑсем лашисене унталла-кунталла хӑвалаҫҫӗ, хӗрарӑмсем тарса пытанма васкаҫҫӗ Хура эшкер пӳрт кӗтесӗсене сырса илнӗ тӳремсенчен тӑкӑрлӑксене унтан шухӑш-кӑмӑлне самантпах улӑштарса каялла куҫать.

Везде запирались ворота, патрули стреляли в воздух, обезумевшие извозчики мчались вскачь, женщины спешили укрыться. Черная толпа обливала углы, переливаясь с площадей в переулки и обратно силой мгновеннейших впечатлений.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

Совет саманинче, уйрӑмах иртнӗ ӗмӗрӗн 50-70-мӗш ҫулӗсенче, СССР Патшалӑх премине илнӗ авторсене тӳрех мӗн пур халӑх чӗлхисене куҫарттарнӑ.

В советские времена, особенно в 50–70-х годах прошлого века, авторов, получивших Государственную премию СССР, сразу переводили на многие языки народов.

Александр Грин тата паянхи ӑру // Арсений Тарасов. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 5–9 с.

Каҫ пулать… — тӑсрӗ Битт-Бой, — мана, мӗскӗн лоцмана, выляса илнӗ капитанӑн кӗтмелли нумай юлмарӗ.

Наступает вечер, — продолжал Битт-Бой, — немного остается ждать выигравшему меня, жалкого лоцмана.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫеккунт тӑршшӗнче вӑл ҫулсене тӳссе ирттерет; ӑна чӑтӑмлӑ юратупа тулнӑ тӗнче ҫавӑрса илнӗ; вӑл шанчӑкпа чирлӗ, ҫухалса-аптӑраса кайнӑ, кулать, Гнор тӑрса кӗтет — кӗтни ӑна вӗлерсе пырать.

Секундой он переживал годы; мир, полный терпеливой любви, окружал его; больной от надежды, растерянный, улыбающийся, Гнор, стоя, ждал — и ожидание мертвило его.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Процесси чарӑнчӗ; Энниока пур енчен те кӗре хул пуҫҫисем тӗрткелеҫҫӗ; вун-вун ҫын харӑс сывлани, тарпа ӑвӑс шӑрши анкӑ-минкӗлетрӗҫ; вӑл сулӑнса кайрӗ, анчах ӳкмерӗ, аллине ҫӗклерӗ те старик аллинчен тӑпӑлтарса илнӗ йӗрӗх кӗлеткине силлесе пӗтӗм вӑйран кӑшкӑрчӗ:

Процессия остановилась; смуглые плечи толкали Энниока со всех сторон; смешанное горячее дыхание, запах пота и воска ошеломили его, он зашатался, но не упал, поднял руки и, потрясая вырванным у старика идолом, крикнул изо всей силы:

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Пурнӑҫӑмран… кӑмӑлӑм ыйтнине пӗтӗмпех илнӗ

Я взял от жизни все, что хотел.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Анчах ӑна хӳтте илнӗ океанӑн ҫак кӗтесӗ ытарайми, ҫавӑнпа та телейлӗскер патне кӗҫех уҫӑ чӗрӗлӗх кӑмӑл-туйӑмӗ анчӗ.

Однако уголок океана, приютивший его, был так прелестен, что к несчастному немедленно снизошло настроение ясной живости.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Сӗтел ҫине сивӗ ашпа ҫӑкӑр, вут ҫинчен тин ҫеҫ илнӗ ҫуллӑ вӗри пашалу, ҫӑра кофе тултарнӑ пӗчӗк хуран тухса ларчӗҫ.

На столе появились хлеб, холодное мясо, горячая, с огня, масляная лепешка и котелок, полный густым кофе.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫӗнӗ Зеландирен Ахуан-Скапа таврӑннӑ Тарт капитан каласа панипе тата вӑл вырӑнти влаҫсене пӗлтернипе, пӑрахут команди ӗнентерсе ҫирӗплетнипе килӗшӳллӗн — Лӑпкӑ океанӑн кӑнтӑр пайӗнчи Фарфонт ятлӑ пӗчӗк утрав ҫинче питех те хӑрушӑ ӗҫ пулса иртнӗ: унта килӗшсе татӑлса мӗн пур ҫын хӑйне хӑй пӗр харӑс вӗлернӗ; виҫӗ тата ҫичӗ ҫулти икӗ ачана шутламасӑр, — вӗсене Тарт капитан тытса пыракан «Виола» пӑрахут ҫине илнӗ.

По рассказу капитана Тарта, прибывшего из Новой Зеландии в Ахуан-Скап, и согласно заявлению его местным властям, заявлению, подтвержденному свидетельством пароходной команды, в южной части Тихого океана, на маленьком острове Фарфонте, произошел случай повального и единовременного, по соглашению, самоубийства всего населения, за исключением двух детей в возрасте трех и семи лет, оставленных на попечение парохода «Виола», которым командовал капитан Тарт.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Кунта тем те пӗр пӑрахса тултарнӑ: кивелнӗ, юрӑхсӑра тухнӑ тата сӳтсе тӑкма сутӑн илнӗ парӑслӑ карапсем, баржӑсем, кимӗсем, пӑрахутсем, ытларах вара буксирсем.

То было нечто вроде свалочного места для износившихся, разбитых, купленных на слом парусников, барж, лодок, баркасов и пароходов, преимущественно буксирных.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ҫакна евитленӗ те вӑл ачалла йӗрсе янӑ, вилнӗ арӑмӗн хӑлхинчен алкине кӑларса илнӗ; хӑй ӑнлантарнӑ тӑрӑх — асӑнмалӑх.

Сказав это, он зарыдал и вытащил серьгу из уха покойницы — на память, по его объяснению.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Ҫав самантра, пӗлӗшӗсем аса илнӗ тӑрӑх, вӑл питех те паллӑ ҫак сӑмахсене каланӑ имӗш: «Манӑн хаклӑ Бетси, эпӗ сана ҫарататӑп е эпӗ пушӑ хваттерти кӗлмӗҫ пек ҫӑткӑн пулса тӑтӑм тесе ан шухӑшла; тупӑкран тӑрса лар кӑна — эпӗ сана манӑн тӳмесенчен хулӑнрах, тӑватӑ фунтлӑх хӑлха ҫакки туянса паратӑп».

При этом, как передают, им были сказаны следующие знаменательные слова: «Не думай, милая моя Бетси, что я хочу тебя обокрасть или что я стал жаден, как нищий в пустой квартире; стоит тебе встать из гроба — и я куплю тебе сережки в четыре фунта, потолще моих пуговиц».

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Тата вӑхӑта та ҫакӑ ытларах илнӗ.

И даже по времени это получалось дольше.

Чек лентти: ӑҫта ҫухалнӑ тата мӗнле сӑлтава пула? // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/content/5963-%D0%A7% ... B0%3F.html

Утар пысӑк ял мар, халиччен вӗсем ӑна ҫавӑрса та илнӗ ӗнтӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ӑна хӗрлӗ армеецсен командирӗпе темиҫе салтак хуптӗрлесе илнӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех