Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнӗ (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хам Молдавире пурӑннӑ чух Янкулеску хураха пурте вилнӗ тетчӗҫ, хаҫатсенче те вӑл вилнех тесе ҫырчӗҫ…

В бытность мою в Молдове все говорили, будто разбойник Янкулеску умер, и даже в газетах об этом писали…

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл вилнӗ тенӗ сӑмаха шанмастӑп эпӗ.

Нет, слухам о его смерти я не верю…

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫаран ҫинчех Бойчо пирки те сӑмахлама тытӑнчӗҫ, Ровоама хаджи ҫав Бойчона ҫапӑҫса вилнӗ терӗ.

На лужайке зашла речь о Бойчо, и госпожа Хаджи Ровоама сказала, что он убит в бою.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка вилнӗ хыҫҫӑн Юрдан арӑмӗ татӑлса хуйхӑрнипе чирлесе ӳкнӗччӗ, вӑл темиҫе кун хушши вырӑн ҫинчен те тӑраймарӗ.

Надо сказать, что после смерти Лалки жена Юрдана опасно заболела с горя и несколько дней не вставала с постели.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак хӗрача ашшӗ вилнӗ хыҫҫӑн ҫакӑнта ӗҫлекен йыснӑшӗ патӗнче пурӑннине асне илчӗ.

Он вспомнил, что девочка после смерти отца жила в мастерской у своего дяди.

VI. Хыпарҫӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилнӗ ҫыннӑн мӑйӗ ҫинче хура шӑтӑк курӑнса тӑрать, Кандова чиксе пӑрахнӑ пулнӑ иккен.

На шее покойного зияла черная дыра — Кандов был заколот.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Апостолӑн ҫурӑмӗ тӑрӑх сӳ-ӳ туса кайрӗ, хӑй ҫапах та чӳрече патӗнчен пӑрӑнмарӗ, вилнӗ ҫын пӑхса тӑни ӑна вырӑнтан та хускатмарӗ.

Мурашки пробежали по спине апостола, но он был не в силах оторваться от окна; взгляд мертвеца приковал его к месту.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эп сана вилнӗ тесех шутлаттӑм-ха, анчах ун пек чух чееленмесен юрамасть, улталаса калатӑп ҫакна: «Учитель сывах-ха, уншӑн ан пӑшӑрхан, учительница…» — тетӗн.

Я, конечно, думал, что ты убит, а ей вру (без хитрости ведь не обойдешься), говорю: «Учитель жив и здоров, учительница, не беспокойся, учительница…»

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада пурӑнакан ҫурт ҫунса йӑтӑнса аннине вӑл хӑй куҫӗпе хӑй курса тӑчӗ, Рада та ҫавӑнтах вилнӗ ӗнтӗ, енчен хӑйне хӑй маларах вӗлереймен пулсан…

Он видел, как той ночью обрушилось жилище Рады, как горели развалины дома, под которыми она погибла, если только не покончила с собой раньше…

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах вӑл вилнӗ пулсан?

Но если он погиб?

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов вӗсен хушшине майӗпен ҫеҫ пырса кӗчӗ те ывӑннипе те тарӑхнипе ҫӗрелле вилнӗ пек персе анчӗ.

Огнянов бесшумно пробрался между ними и, надломленный физически и нравственно, рухнул на землю как убитый.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Енчен эп вӗсем патне пыраймасан, вилнӗ пулсан эпӗ, — вара нимӗн те тумӗччӗҫ-ши?

Но, значит, если я не приду к ним, если я погибну, они и делать ничего не станут?

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тиканӑн пичӗ вилнӗ ҫыннӑнни пек пулса кайрӗ.

Но похож он был уже на мертвеца.

XXIX. Юнпа тӗне кӗртни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада пӗшкӗнчӗ те вилнӗ тусне ҫамкинчен чуп турӗ, унтан куҫҫуль витӗр: «Ах, тӑванӑм, чун пек ҫывӑх тусӑм Лалка, савнӑ чӗппӗм, мӗн туса хутӑн капла!..» — тесе чӑтаймасӑр макӑрса ячӗ.

Рада, преклонив колена, обняла покойницу, поцеловала ее в лоб и, заливаясь слезами, проговорила: «Сестрица, родимая Лалка, голубка моя, что же ты наделала?..»

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилнӗ ҫынна тӑпру ҫӑмӑл пултӑр тесе сунмашкӑн никама та чарса тӑрас ҫук.

Да и никому не позволено отнимать у людей право прощаться с покойниками.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах хальхинче Радка вилнӗ ҫын патне пыни никама та иккӗлентермерӗ.

Но появление ее возле покойницы никого не удивило и не вызвало ничьего возмущения.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫамрӑк хӗрарӑмсем кӑшкӑрашса урайне ӳкеҫҫӗ те ҫурма вилнӗ пек пулса тӑсӑла-тӑсӑла выртаҫҫӗ, анчах вӗсене пулӑшма никам та пымасть; сехрисем хӑпнӑ темле карчӑксем алтарь умӗнчи пусма ҫинелле тӗршӗннӗ, вӗсем ура айне пулсах таптанчӗҫ.

Молодые женщины со стонами без чувств падали наземь, но никто не приходил им на помощь; какие-то старухи оказались на ступенях алтаря и были растоптаны.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилнӗ Лалкӑна вӑл куҫ сиктермесӗр пӑхать, ун сӑнарне ӗмӗрлӗхе асра тытас пек тинкерет, чунтан саватчӗ-ҫке вӑл ӑна, Лалка хӑй те ӑна саватчӗ…

Глаза его были устремлены на мертвую Лалку; он так смотрел на нее, как будто старался вобрать в себя и запечатлеть в душе образ бедной страдалицы, которую он страстно любил и которая любила его…

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилнӗ Лалкӑн аппӑшӗ, Гинка, траурла кӗпине тӑхӑннипе ытла чипер курӑнаканскер, ниҫтан чарма ҫук макӑрать.

Сестра покойницы, Гинка, очень хорошенькая в своем траурном платье, рыдала неудержимо.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗнер каҫ вилнӗ Лалкӑна пытараҫҫӗ иккен.

Это хоронили страдалицу Лалку, скончавшуюся ночью.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех