Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ашшӗ сăмах пирĕн базăра пур.
Ашшӗ (тĕпĕ: ашшӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ашшӗ ӑна пӳлчӗ.

Начальник прервал ее:

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Пӑх-ха, мӗн пысӑкӑш улма татрӑм эп сан валли, — терӗ вӑл, карҫинккине ашшӗ патне тӑсса.

— Посмотри, какие большие яблоки я сорвала для тебя, — сказала она, протягивая отцу корзину.

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Хӗрача ашшӗ патне чупса пычӗ, каҫса кайсах кулса, унӑн мӑйӗнчен ҫакӑнчӗ.

Девочка схватила отца и со смехом повисла на его шее.

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Кӑна ырӑ, ашшӗ евӗрлӗ пиччӗш кӑшкӑрчӗ пулас.

Это, наверное, крикнул добрый дядя, похожий на отца.

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ашшӗ евӗрлӗ арҫын ӑна пуҫӗнчен шӑлкаларӗ.

Мужчина, похожий на отца, погладил ее по головке.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах ку кӑшт хурарах, Ильсеяр ашшӗ — ҫутӑрах.

Только этот чернявый, а отец Ильсеяр посветлей.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӑл ашшӗ пекех ҫӳлӗ, кӗрнеклӗ те патвар, сарлака хулпуҫҫиллӗ, пӗрмаях кулнӑн туйӑнакан сӑн-питлӗ.

Такой же, как он, высокий, здоровый, широкоплечий, и лицо улыбчивое.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӗсенчен пӗри уншӑн каснӑ-лартнӑ ашшӗ евӗрлӗ туйӑнчӗ.

Один заключенный даже показался очень похожим на отца.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ильсеяр тумланнӑ ҫӗртенех ырӑ хӗрарӑмӑн аллине пичӗ ҫумне тытса чӑмӑртарӗ те ӑна хӑйӗн ашшӗ ҫинчен йӗре-йӗре каласа пачӗ.

Ильсеяр в каком-то порыве прижалась щекой к руке доброй женщины и, заливаясь слезами, рассказала ей об отце.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Халь ҫеҫ вӗт-ха ӑна ашшӗ ыталарӗ…

Ведь только что отец держал ее в своих объятиях…

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ашшӗ ниҫта та курӑнмарӗ, Ильсеярӑн пӗтӗм ӳт-пӗвӗ сасартӑк йывӑрланса кайрӗ, вӑл малалла утасшӑн пулчӗ, анчах урисем ӑна итлемерӗҫ.

Отца же не было видно нигде, все тело Ильсеяр вдруг налилось тяжестью, она хотела шагнуть, но ноги не слушались ее.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫӳлелле кармашакан кӑпӑклӑ хумсем хушшинче ашшӗ те, унӑн пысӑк кимми те Ильсеяра пӗчӗкҫеҫҫӗн курӑнчӗҫ.

В пенистых, вздыбленных волнах отец и даже большая лодка показались Ильсеяр совсем маленькими.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах ашшӗ часах чӑнкӑ ҫыран хӗррине ҫитрӗ те аллинчи кӗсменсемпех аялалла сикрӗ.

Но тот мгновенно добежал до обрыва и с веслами в руках спрыгнул вниз.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӑйсӑр Ильсеяр, тайкаланса, ашшӗ хыҫҫӑн чупса тухрӗ.

Шатаясь от слабости, Ильсеяр выбежала за отцом.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ильсеяр вырӑн ҫинчен сиксе тӑрса ашшӗ мӑйӗнчен уртӑнчӗ.

Ильсеяр вскочила с постели и бросилась отцу на шею.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӑл та, ашшӗ пекех, усал пулнӑ, ҫапах та ытлашши иртӗхеймен.

Он, как и отец, был злым, но не злоупотреблял.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Эпӗ унӑн тӑванӗ те мар, ашшӗ те мар.

Я ж ему не брат, не отец.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ашшӗ ҫӗршыва пӗр-пӗччен тытса тӑрасшӑн пулнипе, delirium turanorum чирленӗ, ывӑлӗн вӑл чиртен нумая пыракан feevre lente пулса тӑнӑ.

У отца была белая горячка самовластья, delirium tyranorum, у сына она перешла в хроническую fievre lente.

Малалла ҫырас вырӑнне каласа пани // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Вӑл Михайло Степановича кураймасть, анчах вӑл хӑй унран йӗрӗннине пытарать те ҫав ҫынна итлет, мӗншӗн тесен вӑл — унӑн ашшӗ.

Он ненавидит Михайла Степановича, но он переламывает свое естественное отвращение и повинуется этому человеку, потому что он его отец.

Малалла ҫырас вырӑнне каласа пани // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

— Ан илсе кайӑр ӑна, пустуй ку, юри кутӑнланать вӑл, — кӑшкӑрнӑ ашшӗ; няня ним тума пӗлменнипе чарӑнса тӑнӑ, анчах амӑшӗ, упӑшкин сӑмахӗсене хӑлхана та чикмесӗр, Анатоле ҫӗкленӗ те: — Атя, тусӑмҫӑм, ача пӳлӗмне, сан аҫу чирлӗ, — тесе, ывӑлне илсе тухса кайма тӑнӑ.

— Оставьте его, это вздор, капризы, — закричал отец; няня приостановилась в недоумении, но мать, не обращая никакого внимания на слова мужа, подняла Анатоля и понесла его, говоря: — Пойдем, дружок мой, в детскую, папаша болен.

V // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех