Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӗм сăмах пирĕн базăра пур.

сӗм (тĕпĕ: сӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпир сӗм тӗттӗмре; чӑн та — шӑрпӑк пур, анчах ҫунтармалли нимӗн те ҫук.
Огня у нас тоже не было; то есть спички были, но нечего жечь.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Электричество хунарӗн ҫути йӑлтӑртатрӗ те — унӑн ҫутинче Бен сӗм тӗттӗм ҫӗртен малалла вирхӗнчӗ.
Блеснул свет электрического фонаря, и Бен при его свете храбро двинулся черным проходом.

Ахраталла тӗмсӗлчӗ те Гент — хӑй тахҫан пулнӑ сӗм хура шӑтӑка курать.
Заглянув в пропасть, Гент увидел знакомое черное отверстие.

Вӗсем сӗм ҫӗрле тин — виҫӗ сехетре — уйрӑлчӗҫ.
Они расстались поздно, в три часа ночи.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тискерчӗксен тумӗ — сурӑх е качака тирӗ, ӑна хӗрлӗ тӑмпа сӑрланӑ, хӗрлӗ сӗм ҫинче — ансат хура эрешсем.
Одеты дикари были в овечьи и козьи шкуры, окрашенные красной глиной; по красному фону чернели неприхотливые узоры.

Арабӑн туйӑмсӑр питӗнче мӑн кӑмӑллӑ сӗм палӑрчӗ:
Сухое лицо араба приняло высокомерное выражение.

XVII. Араб тараватлӑхӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ыйхӑ килменнипе чылайччен йӑраланса выртрӗ, хӑйӗн планӗ пирки Ливингстонпа ӑсӗнче калаҫать, пите чӗррӗн тата; ҫавӑнпах темиҫе хут тӑрса чӗлӗм туртрӗ, ҫапах та кӗҫех ыйхӑ ӑна ҫавӑрттарчӗ те хавхасӑр, тӗлӗксӗр сӗм тӗттӗмлӗхре лӑплантарчӗ.
Он долго не мог заснуть, мысленно разговаривая с Ливингстоном о своем плане, и так живо, что не раз принимался курить, пока водоворот сна не закружил и не успокоил его в тьме, лишенной тревоги и сновидений.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ытарайми ҫӗре сӗм тӗттӗм тӳлеклентернӗ.
Глубокая ночь покоила очарованную землю.

Сӗм тӗттӗмӗн шанчӑклӑ хӳтлӗхӗнчи сунарҫӑ негрсем кӗпӗрленсе тӑнӑ ҫӗрелле карабинри мӗн пур пульлине кӑларса ячӗ, Цаупере пӑшалӗ кӗрӗслеттерчӗ, кӗҫех Гентӑн икӗ револьверӗ вунӑ пуля ӑсатрӗ; ҫакӑ пӗтӗмпех пӗр минутран та сахалрах вӑхӑтра пулса иртрӗ.
Хорошо защищенный тьмой, охотник разрядил карабин в центр кучи туземцев; грянуло ружье Цаупере, и два револьвера Гента выбросили десять пуль; менее чем в минуту произошло это.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Сӗм тӗттӗмлӗхе хӗлхемсем ытамларӗҫ.
Искры осыпали мрак.

Ҫав хушӑра мӗлкесем йӑтӑнса килнӗ сӗм тӗттӗмлӗхпе хутӑшса ирӗлчӗҫ.
Меж тем тени быстро смешались с наступившей тьмой.

Гент сехечӗ ҫине пӑхрӗ: кӗҫех сӗм тӗттӗмленет; нимӗн те палӑрми пулсанах тӳрех, тӑшманӑн ҫӗнӗ вӑйӗсем килсе ҫитессе кӗтмесӗр, малалла талпӑнмалла.
Гент, взглянув на часы, увидел, что скоро наступит ночь; ее наступлением следовало воспользоваться немедленно, не ожидая прибытия вражеских подкреплений,

Гент тӗттӗмленессе чӑтӑмсӑррӑн кӗтет; ҫутӑра тискерчӗксем ҫар операцийӗ ирттерееҫҫӗ, анчах сӗм тӗттӗмлӗхре пӗр пичке спирт сӗнсен те утрава тапӑнса теветкелленес ҫуках.
Гент с нетерпением ожидал тьмы; пока было еще светло, дикари могли произвести военную операцию, но во тьме не полезли бы на островок даже за бочку спирта.

Тропик каҫӗ юмахри шӑплӑхпа тата ҫеҫкене ларнӑ йывӑҫсен техӗмӗн йӑваш влаҫӗпе тулсах ларнӑ, кӑнтӑрла ҫывӑрнӑ туйӑмсене ҫӗклет; мӑнаҫлӑх, рехетлӗх, сӗм тӗттӗмлӗх — вӗсем кӗвӗ-ҫемӗ евӗр витӗм кӳреҫҫӗ.
Тропическая ночь, полная сказочной тишины и кроткой власти аромата цветущих деревьев, поднимала чувства, спящие днем; величие, нега, мрак действовали, как музыка.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Анчах сасартӑк сасӑсем тамалчӗҫ, сӗм тӗттӗмлӗх мӗне те-тӗр асӑрхама кансӗрлет, аякра кӑна калаҫкалани, ҫара урасем хыпаланса чупни илтӗнеҫҫӗ.
Но стало вдруг тихо, и тьма не давала рассмотреть что-либо, лишь в отдалении слышались голоса да поспешный топот босых ног.

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Сунарҫӑ хыпашла-хыпашла хуралҫӑ пӳлӗмне ҫитрӗ, сӗм тӗттӗмре алӑка шыраса тупрӗ те ӑна яриех уҫса ячӗ, анчах тӳрех малалла чупса каймарӗ, — капла ӑнсӑрт пульӑпа тӗл пуласси те инҫе мар, стена айӗпе сылтӑмалла йӑпшӑнса темиҫе хӑлаҫ анлӑш куҫрӗ те шӑпланса выртрӗ.
Охотник, ощупью достигнув каморки сторожа, в полной тьме нашаривал дверь и, когда распахнул ее, не побежал прямо вперед, рискуя получить случайную пулю, а прошмыгнул под стеной вправо на расстояние нескольких ярдов, где и лег.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ку ҫутӑ мар, ҫутӑ ӗмӗлки ҫеҫ темелле, ӑна Гент тӑракан ҫӗртен сӗм тӗттӗмлӗхре ҫеҫ палӑртаятӑн.
То было скорее отсвечивание, чем свет, могущее быть замеченным лишь в тьме абсолютной, с какой Гент имел дело.

Хӗвел аннӑ чухне вӑрман сӗм тӗттӗмлӗхӗнче сайра вут-ҫулӑм хушӑкӗсем тӑсӑлаҫҫӗ, вӗсен ярӑмӗнче курӑксемпе ҫулҫӑсем тап-таса ылтӑнла йӑлтӑртатаҫҫӗ, ҫутӑ чикки леш енче вара тӗттӗмлӗх хуҫаланать, — шӑпах ҫак авӑкра Гент хӑйне уйрӑмах лайӑх туять.
На закате, когда редкие огненные щели протягивались в лесной тьме, а в их полосе травы и листья блестели червонным золотом, между тем как за световой гранью стояла тьма, Гент чувствовал себя хорошо.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Наҫилккеҫӗсемпе салтаксем пухать, ӗшентерекен хӑрушӑ сӗм тӗттӗмлӗхсене чӑмать, инҫете-инҫете ҫул тытать, — ҫапла палаткӑра ҫӗрле ҫырса йӑлӑхичченех.
Набрав носильщиков и солдат, он погружается в ужасы томительных переходов и идет далеко-далеко, пока ему не надоест писать ночью в палатке.

Ҫын куҫӗсем шалти анлӑша майӗпен-майӗпен хӑнӑхаҫҫӗ ӗнтӗ, малта мӗн пурри ерипен те уҫӑмсӑррӑн тухса пырать, — пулӑ кӗтӗвӗсем сӗм тарӑнӑшран ҫиелелле — ҫутӑ ҫӗрелле — ҫапларах ише-ише улӑхаҫҫӗ.
Понемногу глаза человека освоились с перспективой, проступавшей сквозь мрак так медленно и неясно, как стая рыб, всплывающих из глубины к светлой поверхности.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика