Шырав

Шырав ĕçĕ:

канӑҫсӑр сăмах пирĕн базăра пур.

канӑҫсӑр (тĕпĕ: канӑҫсӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Шерккей енчен енне канӑҫсӑр пӑхкалать — ҫук иккен.
Шерккей испуганно огляделся по сторонам: слава богу, нигде ничего.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗлет пуҫӗнчен ҫӗкленнӗ кӑвак кӑвакарчӑнсем, ҫуначӗсене хӑвӑрт-хӑвӑрт вылянтарса, ҫӳле вӗҫсе хӑпараҫҫӗ те канӑҫсӑр ҫаврӑнаҫҫӗ.
С крыши амбара, часто-часто перебирая крыльями, взмыли в небо голуби.

— Ара, капла мӗнле пулать-ха? — йӑлӑнчӗ вӑл мӗскӗнле, шурнӑ тути хӑйӗн канӑҫсӑр чӗтрене пуҫларӗ.
— Как же вы так? Как же?.. — Кандюк канючил, мелко дрожа побелевшими губами.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫават, ҫын умӗнче темӗнпе аиӑпа кӗнӗ пек пуҫне чикнӗ, вӑл пӗрре лапсӑркка шурӑ ҫӳҫлӗ Эпселемӗ, тепре хӑй умӗнче урисене сарса пуснӑ Элентее пӑхать, куҫӗ канӑҫсӑр, темӗн манса хӑвармарӑм-ши тенӗ пек мӑчлаттарать; ҫак самантра ӑна аллинчи шакӑртми те ытлашши япала пек тӳйӑнчӗ, вӑл ӑна кӑмака ҫинелле ҫиллессӗн ывӑтса ячӗ.
Сянат же сидел с таким видом, будто в чем-то провинился перед присутствующими; часто хлопая веками, он поглядывал то на седоволосого Эпселема, то на широко расставленные ноги Элендея; в этот миг даже трещотка, которую он держал в руках, показалась ему лишней, и он сердито швырнул ее за печку.

Пирӗн мӑка чӗлхемӗр сан япшар чӗлхӳне ҫитес ҫук, йӑваш халӑмӑр сан канӑҫсӑр вӑйна парӑнтарасшӑн хӗрӗнмӗ.
Наш корявый язык несравним с твоим певчим ласковым говором; наши слабые силы ничто против твоей беспокойной мощи.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Укӑлча хапхи патне ҫитсен, каҫхи канӑҫсӑр ҫынсем пӗрин хыҫҫӑн тепри чарӑнчӗҫ.
Доехав до околицы, подводы остановились, на сей раз выстроившись друг подле друга.

«Кӗҫӗр ҫывӑрмалла мар», — тесе канӑҫсӑр шухӑшлать хӑй.
«Ночь спать не придется», — удовлетворенно думает Кандюк.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Савантей сасартӑк ура ҫине тӑчӗ, кукшине ӑнсӑртран пӗр-пӗр ҫӳҫ пӗрчи ҫыпӑҫнӑн туйӑнчӗ ӑна, урай тӑрӑх канӑҫсӑр уткаласа ҫӳренӗ май Кантюка чеереххӗн пӑхрӗ те: — Йӗркине, Кантюк тете, эс хӑвах чипер чухлатӑн иккен-ха, пире ҫак хаяр ӗҫпе ҫыхӑнтармасан юрӗччӗ, — тесе хучӗ тӳррӗн.
Савандей вдруг выскочил из-за стола, поглядывая на Кандюка хитроватыми глазами: — Обычай это ты, дядя Кандюк, знаешь, я вижу, не хуже моего отца, а потому не впутывай нас в это нечистое дело! — остановившись напротив Кандюка, напрямик сказал Савандей.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ӳпӗннӗ ҫӗртен аран ҫӗкленчӗ, вӑл тутине канӑҫсӑр хускаткалать, кансӗррӗн уҫса вылятать, — сӑмахӗ илтӗнмест.
Шерккей с трудом оторвался от мертвой дочери и, продолжая всхлипывать, попытался что-то спросить, но голоса его никто не услышал.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Канӑҫсӑр шӑрчӑксем те шӑпӑрт пулчӗҫ.
Даже неумолчные сверчки прервали свою бесшабашную песню.

Чи кайран кӗнӗ Шерккей кравать ҫине вырттарнӑ Селимене курчӗ те, аллисене тӑнлавӗнчен хускатмасӑр, Селиме кӑкӑрӗ ҫинелле ӳпӗнчӗ, сасӑпа ӗнӗрленӗ май, унӑн хыткан хулпуҫҫийӗ канӑҫсӑр сике-сике илчӗ.
Последним в дом вошел Шерккей и, не отнимая рук от головы, упал на грудь дочери, стал гладить по седым волосам…

Шерккей чи малта Тимрука асӑрхарӗ — ҫав-ҫке, ара, канӑҫсӑр чун, тул ҫутӑличчен урамран кӗре пӗлмест.
И тут Шерккей увидел Тимрука — вот он, наконец-то, непоседа, до утра где-то гуляет…

Йытӑ каллех канӑҫсӑр йынӑшса илчӗ.
Собака вновь душераздирающе взвыла.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах хӑш чухне вӑл тутине хӗссе тытать, сӑмахӗсене, пӗрин ҫине тепӗрне тире-тире шӑрҫаланӑ пек, ҫине-ҫине каласа, хӑватлӑ шухӑшӗле ҫыхӑнтарать, куҫӗ канӑҫсӑр йӑлкӑша-йӑлкӑша илет, ҫавӑн пек чух вара Палюк такама нихҫан каҫарми ҫилленнӗ пек туйӑнса каять.
Но когда он сжимает губы или говорит резко и быстро, словно бусы, нанизывает слово на слово, глаза его вспыхивают гневно и решительно, и кажется, что Палюк рассердился на весь белый свет и нет от него никому прощения…

Каҫхи сулхӑн ҫил унӑн тӑраткаланнӑ ҫӳҫне канӑҫсӑр турать, пӗрчӗн-пӗрчӗн лӑскаса кӑларас пек вирелле варкӑштарать.
Предвечерний ветерок шевелил его всклокоченные волосы, будто старался расчесать их по волоску.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Аллине хӑй канӑҫсӑр чӑмӑртакаларӗ.
И вяло пожал руку.

Тухтар, ларнӑ ҫӗртен сиксе тӑрса, канӑҫсӑр уткаласа ҫӳрерӗ.
Тухтар вскочил, нервно заходил по избе.

XXIII. Тавӑру черечӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шӑнкӑравсем канӑҫсӑр чӑнкӑртатаҫҫӗ.
Неумолчно звенят бубенцы.

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӑра куҫ харшийӗ чӗтренкелесе мӗлтлетет, тути хӑрах енчен канӑҫсӑр туртӑна-туртӑна кӗрет, хӑй ҫаплах калас тенӗ сӑмахне уҫса калаймасӑр аптраса тӑрать.
Густые брови его нервно подрагивали, губы передергивались, но он еще продолжал сдерживать себя.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анаталла май лашисем пӗр канӑҫсӑр юртаҫҫӗ.
Под гору лошади припускают мелкой рысью.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика